Ούτε από διπλωματία γνωρίζω, ούτε έχω αρκετές γνώσεις για να συνθέσω στο μυαλό μου την συνολική εικόνα του εξαιρετικά πολύπλοκου πάζλ οικονομικών και στρατιωτικών συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο.
Όμως η λογική μου δεν δέχεται την ερμηνεία ότι όσα διαμείφθηκαν δημόσια μεταξύ Δένδια-Τσαβούσογλου ήταν κάτι που άρχισε ως κοινή συνέντευξη και εξελίχθηκε σε «σύγκρουση».
Την θεωρώ πολύ «τηλεοπτική».
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν υπήρξε πολύ προσεκτική και κοινή προετοιμασία για την θεματολογία, τις τοποθετήσεις και τις απαντήσεις και ανταπαντήσεις τους, καθώς και για τα όρια της επιχειρηματολογίας τους και γιαυτό, το πράγμα ξέφυγε σε… «σύγκρουση Δένδια-Τσαβούσογλου μπροστά στις κάμερες»!
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι την ερμηνεία της σύγκρουσης υιοθέτησε όλη η τηλεοπτική δημοσιογραφική ανάλυση, με την ευκολία του εθισμού της στον φωνακλάδικο καυγά των καλών με τους κακούς στα πρωϊνάδικα και στις βραδυνές «σεμνές» πεντάλεπτες αναλύσεις από βαριά ονόματα πριν πέσουν οι ακριβές διαφημίσεις.
Προτιμώ να ερμηνεύσω την κοινή τηλεοπτική εμφάνισή τους ως τολμηρή και σοφή διπλωματική κίνηση.
Ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για διερευνητικές επαφές και όχι για διαπραγματεύσεις.
Κατά συνέπεια είναι συμφέρον και τον δύο πλευρών (αν υποτεθεί ότι θέλουν και οι δύο να καθίσουν μελλοντικά στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων) να δημοσιοποιήσουν τις διαφωνίες τους στο διπλωματικό πεδίο, πλαισιωμένο από την φιλική σχέση Δένδια-Τσαβούσογλου, ως ένα πρώτο βήμα αλλαγής πεδίου.
Η αλλαγή πεδίου από την επικίνδυνη και απρόβλεπτη στρατιωτική αντιπαράθεση ισχύος στην ελεγχόμενη διπλωματική διερεύνηση προθέσεων και στην προσπάθεια αλληλοκατανόησης των ορίων, της ευελιξίας και του τρόπου σκέψης των δύο πλευρών είναι κάτι που η δική μας τουλάχιστον πλευρά επιθυμεί.
Το να αφήσουν όμως πίσω και οι δύο πλευρές το ενδεχόμενο επιστροφής στην αδιέξοδη πεπατημένη χρειάζεται υπομονή και σύνεση και αυτή όχι μόνο δεν απαγορεύει, αλλά αντίθετα χρειάζεται να πλαισιώνεται από τόλμη και αποφασιστικότητα που η πλευρά μας έδειξε (όχι μόνο σήμερα) ότι διαθέτει.
Για παράδειγμα: H απάντηση Δένδια ότι τα νησιά είναι στρατιωτικοποιημένα επειδή απέναντι υπάρχουν αποβατικές δυνάμεις που συνιστούν απειλή χρειάζεται «αρετήν και τόλμην» ώστε να κατανοηθεί ως διερεύνηση της πρόθεσης να τεθεί στο μελλοντικό τραπέζι των διαπραγματεύσεων η σταδιακή μείωση των ελληνικών μονάδων από νησιά μας με την ταυτόχρονη απόσυρση όλων των αποβατικών δυνάμεων και την μετεγκατάσταση του πυρός υποστήριξής των σε αποδεκτό από την Ελλάδα βάθος σε σχέση με τη σημερινή τους θέση.
Υπάρχει βέβαια και η πεπατημένη τηλεοπτική ερμηνεία της ως περήφανης απάντησης προς ικανοποίηση των παβλοφικών εθνικών αντανακλαστικών.
Κάτι σαν «ψεκάστε-σκουπίστε-τελειώσαμε», μέχρι τον επόμενο περήφανο εθνικό ψεκασμό.
Ο άγνωστος «χ» ωστόσο θα είναι και αύριο ό ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν όπως και η σχέση του με τον Τσαβούσογλου που για να την κρίνουμε στο εσωκομματικό της πεδίο, μπορούμε να κάνουμε πολλές εικασίες αλλά διαθέτουμε ελάχιστα γεγονότα, εκτός από την συμμετοχή του Ιμπραήμ Καλίν που ίσως είναι ένα προειδοποιητικό «κόντυμα» του Τσαβούσογλου από τον Τούρκο Πρόεδρο.
Τόλμη, αυτοπεποίθηση και μικρό καλάθι λοιπόν.
Πάντως, για να εντάξουμε την σημερινή συνάντηση και όσα διαμείφθηκαν στη συνέντευξη στην μεγάλη εικόνα, πράγμα απαραίτητο προκειμένου να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται θα χρειαστεί να λάβουμε υπ΄όψη τουλάχιστον ένα νέο στοιχείο:
Tην έντονη συμμετοχή της Λιβύης στο διπλωματικό παρασκήνιο που μοιάζει περισσότερο με προετοιμασμένη (και αποδεκτή από κέντρα μεγάλων γεωπολιτικών συμφερόντων) διαμεσολάβηση και λιγότερο με αμήχανο πηγαινέλα μιας νέας κυβερνητικής οντότητας που προσπαθεί να ξεπεράσει έναν βαθύ εμφύλιο διχασμό.
Αν μάλιστα βάζαμε και στον ορίζοντά μας την προετοιμαζόμενη συνάντηση Τουρκικής και Αιγυπτιακής διπλωματίας ίσως θα μας ήταν ευκολότερο να συμπεράνουμε ότι το παιχνίδι έχει ανοίξει και το γήπεδό του δεν είναι οι ελληνοτουρκικές διαφορές αλλά η αναζήτηση της νέας στρατηγικής ισορροπίας σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο.
Παιχνίδι για πολύ έμπειρους παίκτες που για να το παρακολουθήσουμε χρειάζεται περισσότερο διάβασμα, ουσιαστικότερη ενημέρωση και πολύ λιγότερη τηλεόραση.
Ειδικά τα πρωϊνά.