Πολιτική ομιλία

Φίλες και φίλοι

Σας ευχαριστώ από την καρδιά μου για τη συμμετοχή σας στη σημερινή μας συγκέντρωση.

Σας ευχαριστώ για τη στήριξή σας σε όλες τις στιγμές, τις εύκολες και τις δύσκολες.

Σας ευχαριστώ που είστε μαζί μας για να μοιραστούμε τους προβληματισμούς και τις αγωνίες μας, τους στόχους και τις προοπτικές μας.

Για να μπορέσουμε όλοι μαζί να χαράξουμε στις σημερινές συνθήκες την πορεία εκείνη που ανταποκρίνεται στις φιλοδοξίες και τους στόχους με τους οποίους ξεκινήσαμε την Πολιτική Προσπάθεια των ΜΕΤΑρρυθμιστών πριν από 15 μήνες και την ακόμα πιο μεγάλη προσπάθεια λίγο μετά στο ΠΟΤΑΜΙ.
Για να συμβάλλουμε με τις δυνάμεις μας στις πολιτικές διαδικασίες ώστε
· να διακόψουμε και να ανατρέψουμε την πορεία της χώρας προς την παρακμή.
· να σπάσουμε τους πολλαπλούς φαύλους κύκλους που την κρατούν καθηλωμένη στη στασιμότητα και εξακολουθούν να την εκθέτουν στους κινδύνους, που κάθε άλλο παρά έχουν εκλείψει.
· να την οδηγήσουμε στο δρόμο των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων, της ανάπτυξης και της ευημερίας.
· να την καταστήσουμε ισότιμο μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας. Ένα σύγχρονο και προοδευτικό ευρωπαϊκό κράτος, στόχος που συνεχώς μας διαφεύγει.

Φίλες και φίλοι,
Όλο αυτό το διάστημα δώσαμε όλοι μαζί τις δικές μας πολιτικές μάχες, νομίζω με αρκετή επιτυχία. Πορευτήκαμε μαζί με το ΠΟΤΑΜΙ. Προσπαθήσαμε χωρίς καμιά απολύτως ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα να συμβάλλουμε στη διαμόρφωση της πολιτικής του γραμμής, της πολιτικής του φυσιογνωμίας  και των στρατηγικών του επιλογών.

Βαδίσαμε, όμως, παράλληλα και με το δικό μας διακριτό και σοβαρό πολιτικό λόγο παρεμβαίνοντας εντός και εκτός της Βουλής σε όλες τις κομβικές στιγμές. Πορευτήκαμε με πυξίδα την ανάλυσή μας, το δικό μας στίγμα, τη δική μας οπτική γωνία και αντίληψη των πραγμάτων. Διαφορετικά, δεν θα είχε κανένα νόημα να υπάρχουμε ως ένα διακριτό ρεύμα ιδεών, όχι μόνο μέσα στο ΠΟΤΑΜΙ αλλά και στην ελληνική κοινωνία.

Κινηθήκαμε έντονα και συστηματικά με βάση τις αρχές και τις αξίες της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς που φέρνουμε από μακριά,  που έχουμε καταθέσει και που είμαστε υπερήφανοι να εκπροσωπούμε.
Πιστεύουμε ακράδαντα ότι οι αρχές, οι ιδέες και οι προτάσεις της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς είναι χρήσιμες για την ελληνική κοινωνία. Είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι αυτήν την Αριστερά έχει ανάγκη η χώρα μας. Οι μύθοι της άλλης Αριστεράς κατέρρευσαν με πάταγο ο ένας μετά τον άλλο με ταχύτητα φωτός.
Αλλά, ούτε πρέπει να επαναπαυόμαστε στη διαπίστωση ότι ο δικός μας πολιτικός προβληματισμός, η δική μας πολιτική φαίνεται να δικαιώνονται εκ των πραγμάτων. Διότι, η πολιτική ζωή προχωράει. Δεν μπορούμε να μένουμε στο παρελθόν. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του εφησυχασμού. Δεν μπορούμε να είμαστε απλοί από καθέδρας παρατηρητές και ουραγοί των εξελίξεων.
Χρειάζεται, επομένως, να δούμε το πώς διαμορφώνονται σήμερα οι ισχυρότερες πολιτικές τάσεις και να συζητήσουμε ποια μπορεί να είναι η δική μας τοποθέτηση μέσα σε αυτές, η δική μας συμβολή.

Γιατί φιλοδοξούμε να είμαστε πάντα στην εμπροσθοφυλακή των προβληματισμών και των πολιτικών εξελίξεων.

Φίλες και φίλοι,
Ο χρόνος που πέρασε ήταν από κάθε άποψη δραματικός.  Όλα τα κόμματα του δημοκρατικού-ευρωπαϊκού τόξου κάνουν τον απολογισμό. Δεν είναι θετικός. Δεν θα μπορούσε να είναι ακόμα και με τα πιο γενναιόδωρα αποθέματα καλής θέλησης. Απέμεινε μόνος ο ΣΥΡΙΖΑ, ως οικτρή παραφωνία, να πανηγυρίζει επί των ερειπίων της χώρας που ο ίδιος προξένησε και να παριστάνει το θύμα ως μωρά παρθένος.

Από τη δική μας σκοπιά η χρονιά που πέρασε χαρακτηρίστηκε συνολικά
· από την, αναμενόμενη για εμάς τουλάχιστον, παταγώδη κατάρρευση των μύθων και των ψευδαισθήσεων που ασύδοτα καλλιέργησε μια ψευδεπίγραφη «αριστερά» με παρωχημένες ιδέες, που θα παρέμεναν γραφικές αν δεν ήταν επικίνδυνες.
· Χαρακτηρίστηκε από τoν εκκωφαντικό κρότο διάτρησης της επικοινωνιακής φούσκας, της παραπλάνησης και του ψευδό-παλληκαρισμού.
· Χαρακτηρίστηκε από την ολοκληρωτική διάλυση της μεγάλης αντι-μνημονιακής πολιτικής απάτης.
· Χαρακτηρίστηκε από την πλήρη διάψευση της εθνολαϊκιστικής επαγγελίας την οποία αφειδώς σκόρπισε η «πρώτη φορά αριστερά» σε αγαστή συνεργασία και εκτρωματική συγκυβέρνηση με την εθνικιστική και λαϊκιστική δεξιά. Ένας πολιτικά και αισθητικά, θα έλεγα, αποκρουστικός συνασπισμός αλληλο-ψεκαζόμενων ιδεοληπτικών.
· Χαρακτηρίστηκε από την παντελή έλλειψη πολιτικού ήθους, ηθικής και αρετής, αξίες σύμφυτες με το δικό μας αξιακό σύστημα, σύμφωνα με τη δική μας αριστερή πολιτική διαδρομή και συμπεριφορά. Προφανώς, όμως, ξένες σε όσους αδιαφορούν για τη διάκριση μέσων και σκοπών, σε όσους διακρίνονται από μια ακόρεστη δίψα για την εξουσία, άνευ αρχών.
· Είχα πει σε κομβική, πιστεύω, ομιλία μου στη Βουλή ότι η άθλια κακομεταχείριση και αυτάρεσκη ιδιοποίηση των αριστερών ιδεών, η αλαζονική, κάκιστη και ανερμάτιστη διακυβέρνηση θα μπορούσε να οδηγήσει το «πρώτη φορά αριστερά» στο «ποτέ ξανά Αριστερά». Δεν μου φαίνεται να έχω πέσει και πολύ έξω.

Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά αποτέλεσαν τη βάση και τον πυρήνα
· μιας δήθεν «σκληρής» διαπραγματευτικής τακτικής με πραγματικό στόχο τη σύγκρουση με τους εταίρους και συμμάχους μας, με τις γνωστές παραισθήσεις και αυταπάτες. Δεν είχα καμιά αμφιβολία περί αυτού. Δεν κουραστήκαμε να προειδοποιούμε συνεχώς και δημοσίως για τις ολέθριες συνέπειες.

· Οι  αποκαλύψεις που βλέπουν τώρα το φως της δημοσιότητας είναι πράγματι ανατριχιαστικές. Τις υποθέταμε και τις συναγάγαμε από συμπεριφορές και ψήγματα πληροφοριών. Σήμερα  αποκαλύπτουν εν μέρει το μέγεθος της αφροσύνης, της εξαπάτησης των πολιτών αλλά και των αυταπατών. Παράλληλα νομίσματα, παράλληλα συστήματα πληρωμών, ψευτοπαράλληλα προγράμματα. Η Αριστερά η κατοικούσα στον παράλληλο σύμπαν της. Στο μυθικό, εξωγήινο κόσμο της. Αδιαφορώντας για τη χώρα. Την έπαιζε αυτάρεσκα στα ζάρια. Αλλά ούτε εκεί ήταν καλή. Τζάμπα μάγκες για εσωτερική κατανάλωση και επαίτες δανεικών. Φυσιολογικό ήταν να καταποντιστούν παίρνοντας τη χώρα στο λαιμό τους.

· Ταυτόχρονα αναρωτιόμαστε: Θα βρισκόταν πολιτική ηγεσία στον πολύπαθο αυτό τόπο που θα τον οδηγούσε συνειδητά στην άτακτη χρεοκοπία και στην ολοκληρωτική καταστροφή; Και όμως αυτό έγινα. Φτάσαμε στο χείλος του γκρεμού τον Αύγουστο.

Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε, αλλά αντίθετα να εγχαράξουμε ανεξίτηλα στη μνήμη των πολιτών, το γεγονός ότι έχοντας οδηγήσει τη χώρα στο χείλος της αβύσσου ο κ. Τσίπρας και το κόμμα του την άφηναν στο χάος. Ψεύδονται όταν λένε ότι τελικά έκαναν ότι έπρεπε την τελευταία στιγμή. Την χώρα την έσωσε η υπεύθυνη στάση των κομμάτων της δημοκρατικής και φιλο-ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Αυτή είναι η αλήθεια. 

· Τα ίδια αυτά πολιτικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά καθόρισαν και τη διακυβέρνηση της χώρας σε αυτό το διάστημα. Αναβίωσαν οι χειρότερες παλαιοκομματικές πρακτικές. Ο κομματισμός. Ο νεποτισμός. Η αναξιοκρατία. Ο κομματικός εποικισμός του κράτους και ο διαμοιρασμός των λαφύρων της εξουσίας στην κομματική νομενκλατούρα και την πολιτική και συγγενική παρέα της συγκυβέρνησης. Επικαλούνται μάλιστα και τις «αγωνιστικές» περγαμηνές των προγόνων τους. Νομίζουν ότι οι συγγενείς τους αγωνιστές της εθνικής αντίστασης τους κληροδότησαν το δικαίωμα στους διορισμούς.

· Πριν ένα χρόνο η αδύνατη επαγγελία του ανέφικτου κόσμου παρέσυρε τους πολίτες σε ένα παραλήρημα ψευδών ελπίδων. Σήμερα, όλα αυτά έχουν γίνει παρανάλωμα και η στάχτη της απελπισίας, της απογοήτευσης και της απαισιοδοξίας επικάθεται πάνω στα ερείπια των αριστερών επικίνδυνων φαντασιώσεων. Έχει το ανεξίτηλο στίγμα της ανευθυνότητας, της απάτης και των αυταπατών της. 

Η χώρα έχει εγκλωβιστεί σε ένα νέο και επαχθές 3ο Μνημόνιο, τη στιγμή που διαφαινόταν ότι η έξοδος από την εφιαλτική 6ετία της κρίσης ήταν πολύ κοντά. Το σημερινό αχρείαστο τίμημα είναι βαρύτατο για την οικονομία, την κοινωνία και τη χώρα. Μόνο οι ίδιοι δεν το βλέπουν. Γιατί άραγε έπρεπε να πάμε άλλα 3 χρόνια πίσω, για να βρεθούμε ίσως, στην καλύτερη περίπτωση, εκεί όπου βρισκόμασταν στα τέλη του 2014. Γιατί όλο αυτό το ανούσιο δράμα, η θεατρική αγωνιστικότητα και υποκρισία, ο αζήτητος ψευδο-ηρωισμός;  Γιατί όλες οι άλλες χώρες έχουν ξεφύγει από τα Μνημόνια και αναπτύσσονται – η Κύπρος ξεμπερδεύει τον Μάρτιο – κι εμείς μένουμε ακόμα στο πάτο του πηγαδιού; Μόνοι. Ως εξαίρεση. Και τους κουνάμε και το δάκτυλο για τη δική μας κατάντια.

Η κυβέρνηση έχει την ακέραια και αποκλειστική ευθύνη για τα νέα αδιέξοδα.  Κι έχουν το θράσος να μας καλούν σε κάποια άνευ όρων συναίνεση. Να γίνουμε δηλαδή συνεργοί και συνένοχοι στα δικά τους εγκληματικά λάθη! Χρήσιμοι ηλίθιοι στο αριστερο-δεξιό τους παραμύθι.
Αυτός είναι ο απολογισμός των κυβερνήσεων των Συριζοανέλ. Καταθλιπτικός για τη χώρα. Δεν της άξιζε.

Φίλες και φίλοι,
Βρισκόμαστε και πάλι σήμερα σε ένα κρίσιμο πολιτικό σταυροδρόμι.
Είναι φανερό σε όλους πλέον ότι οι πολιτικές δυνάμεις της χώρας εισέρχονται σε μια νέα φάση αναδιάταξης αλλά και αδυσώπητου ανταγωνισμού. 
Το πρόβλημά μας ήταν πάντα βαθύτατα πολιτικό και φυσικά πολιτιστικό, πρόβλημα σύγχρονων ευρωπαϊκών αξιών και πολιτικής κουλτούρας.

Στο ένα άκρο του πολιτικού φάσματος η εκλογή του κ. Κυριάκου  Μητσοτάκη ως νέου αρχηγού της ΝΔ αποτελεί θετικό γεγονός από την προοπτική δημοκρατικού εκσυγχρονισμού των κομμάτων και των προγραμματικών τους θέσεων. Απομένει φυσικά να διαπιστωθεί εάν οι διακηρύξεις και το επικοινωνιακό μεταρρυθμιστικό προφίλ που καλλιεργήθηκαν μεταφραστούν σε συγκεκριμένες προτάσεις. Πολιτικές μετατοπίσεις του κ.Μητσοτάκη προς το μεσαίο χώρο για τη συγκρότηση μιας ευρύτερης «Κέντρο-δεξιάς» συσπείρωσης, τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά της οποίας δεν γνωρίζουμε ακόμα, δεν πρέπει να αποκλείονται, γιατί άλλος ζωτικός πολιτικός χώρος για επέκταση της εκλογικής και γενικότερης πολιτικής επιρροής της Ν.Δ. δεν υπάρχει. Οι άλλες στρατηγικές εφεδρείες δεξιάς ή ακροδεξιάς απόχρωσης έχουν προ πολλού εξαντληθεί.

Δεν θεωρώ εύκολη τη συγκρότηση ενός τέτοιου « Κεντρο-δεξιού» πόλου μακράς μεταρρυθμιστικής εμβέλειας τη στιγμή που θα πρέπει ταυτόχρονα να διατηρηθεί η ισορροπία μεταξύ των πολιτικών και ιδεολογικών ρευμάτων που συνθέτουν παραδοσιακά τη Ν.Δ. και να συγκρατηθούν τυχόν φυγόκεντρες δυνάμεις στο κόμμα και την εκλογική βάση του. Πολλώ μάλλον που πιστεύω ότι ανάγκη πόλωσης με τον Τσίπρα και το ΣΥΡΙΖΑ, απαραίτητη στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας για την συσπείρωση τους θα αφήσει ενδεχομένως στην άκρη όποια μεταρρυθμιστική κατεύθυνση.

Σε κάθε περίπτωση, ισχυρή αντιπολίτευση, με νέα ηγεσία, με συγκροτημένη εναλλακτική κυβερνητική λύση (αν υπάρξει) αποτελούν σε κάθε περίπτωση αναπόσπαστο τμήμα της καλής λειτουργίας ενός σύγχρονου και δημοκρατικού πολιτικού συστήματος και εγγύηση της πολιτικής σταθερότητας.

Στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος ο ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως η οργανωμένη ομάδα γύρω από τον κ. Τσίπρα. Οι πολιτικοί σχεδιασμοί του κέντρου αυτού εξουσίας έχουν γίνει εδώ και καιρό εμφανείς.  Πρωτεύει, η διατήρηση στην εξουσία, πάση θυσία, με οποιονδήποτε σύμμαχο κι οποιοδήποτε κόστος. Με οποιαδήποτε μέσα. Δεν υπάρχουν ενδοιασμοί.

Θα κάνουν τα πάντα.
Γι αυτό ο κομματικός διπολισμός είναι και δική τους επιδίωξη. Τους εξυπηρετεί θαυμάσια. Ο σχεδιασμός των όποιων ανοιγμάτων σε κάποιο Συνέδριο, θα υποταχτεί κι αυτός στις ανάγκες της ηγετικής ομάδας για μεγαλύτερα περιθώρια κινήσεων άνευ περιττών ελέγχων και κομματικών θεσμικών περιορισμών.
Στο πολιτικό επίπεδο, έχουν ήδη αρχίσει να χαράζουν νέες, ψεύτικες διαχωριστικές γραμμές, παραμένοντας πάντα βουτηγμένοι μέσα στην εθνολαϊστική λάσπη. Από εδώ η Αριστερά, από εκεί η Δεξιά. Το φώς και το σκότος. Η ακραία πόλωση. Από τη δεξαμενή αυτή του εθνολαϊκισμού άντλησαν, αντλούν  και θα αντλήσουν για να συγκροτήσουν το δικό τους στρατόπεδο. Βασισμένοι στις ίδιες ιδεοληψίες. Πρεσβεύοντας τα ίδια παρωχημένα και χρεοκοπημένα οικονομικά και ιδεολογικά δόγματα. Δεν έχουν Σχέδιο θα έλεγα, ούτε και ενδιαφέρον για τη χώρα.

Γι αυτό και ανακατεύουν και πάλι το χυλό του λαϊκισμού. Από τη μια μεριά ο «λαός», ως μια άμορφη μάζα, χωρίς πραγματικά ονόματα και κοινωνικούς προσδιορισμούς, άμωμος, αγνός και κυρίως ανεύθυνος για τις επιλογές του. Αλλού οι ένοχοι. Τόσο απροκάλυπτα τον κολακεύουν, ευνουχίζοντας την κρίση του, θωπεύοντας τις προκαταλήψεις του, υποδαυλίζοντας τα πάθη του. Και ως αντίπαλος από την άλλη κάποιες διεφθαρμένες και ανάλγητες «ελίτ». Κάποιος απροσδιόριστος στο πραγματικό του περιεχόμενο και  τρισκατάρατος «νεο-φιλελευθερισμός», ως έσχατη ύβρις. Φτωχοί και δυστυχείς εναντίον πλουσίων και άκαρδων. Όλες οι στερεοτυπικές εμμονές του δοκιμασμένου λαϊκιστικού οπλοστασίου της παραπλάνησης εύπιστων πολιτών – εύκολη, πολιτική λεία αδίστακτων καιροσκόπων και εμπόρων ελπίδας. Θα ξανακούσουμε σε όλους τους τόνους για το «σύστημα», τη διαπλοκή και τα συναφή. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ανάγκη να κατασκευάζει συνεχώς εχθρούς. Αλλιώς, δεν μπορεί να επιβιώσει πολιτικά.

Για τους λόγους αυτούς, δεν πρόκειται, φυσικά, να έχουμε στο εγγύς μέλλον κάποια πολιτική μετάλλαξη ή μετεξέλιξη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως ορισμένοι ενδεχομένως καλόπιστα ελπίζουν και εύχονται. Απλώς, έχοντας ερμητικά κλειστή την πόρτα εξ ευωνύμων, διότι ο χώρος καταλαμβάνεται επαρκώς από αυθεντικούς εκπροσώπους κι όχι μηδήσαντες, αναγκαστικά ο μόνος ζωτικός πολιτικός χώρος που  απομένει και στον ΣΥΡΙΖΑ όπως και τη Ν.Δ., είναι ο μεσαίος. Δεν έχει κι αυτός άλλες στρατηγικές εφεδρείες.

Θα κάνουν τα πάντα για να ηγεμονεύσουν. Ήδη επανέρχονται αδίστακτα στη συκοφαντία και τη λάσπη για να εξουδετερώσουν και να εξαφανίσουν τα κόμματα του χώρου, με ιδιαίτερο στόχο και πάλι το ΠΟΤΑΜΙ. Ειδικά απέναντι στο ΠΟΤΑΜΙ η λάσπη είναι απίστευτη.

Τελικά, το πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να στρίψει το αριστερό σκουριασμένο τάνκερ προς το μεσαίο χώρο για να τον αλώσει όχι για να συνεργαστεί, απομένει να το δούμε. Η στροφή αυτή, που φέρει το όνομα του πραγματισμού και προς την οποία εμφανώς ενθαρρύνουν εγχώριοι και ξένοι κύκλοι, δεν θα γίνει – αν γίνει- με όρους πολιτικής και ιδεολογικής μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ αλλά με όρους απροκάλυπτης πολιτικής πείνας και προσκόλλησης πάση θυσία στην εξουσία ως  χρυσοφόρο νήσσα.

Διαπιστώνεται, λοιπόν, ότι ο μεσαίος χώρος με τη δημοκρατική παράδοση και τις τεράστιες αξιόλογες, σημαντικότατες και δημιουργικές δυνάμεις που διαθέτει, έχει ήδη αρχίσει να αποτελεί το μήλον της έριδος μεταξύ των δύο υπό διαμόρφωση παρατάξεων.

Φίλες και φίλοι,

Αν αυτή η απεικόνιση της διαμόρφωσης των πολιτικών τάσεων στη χώρα, που προσπάθησα να δώσω σε αδρές γραμμές, είναι λίγο-πολύ ακριβής, τότε,

Εμείς, οι ΜΕΤΑρρυθμιστές της Αριστεράς και ο πολιτικός χώρος που στηρίζουμε με όλες τις δυνάμεις, το ΠΟΤΑΜΙ

έχουμε ηθική και πολιτική υποχρέωση, να πούμε στους πολίτες ορισμένες βασικές αλήθειες. Δυστυχώς, δεν είναι αυτονόητες.

Διότι, αυτές οι διαφαινόμενες πολιτικές τάσεις, έχουν δημιουργήσει κάποια αδικαιολόγητη νευρικότητα και σύγχυση και έχουν μάλιστα προκαλέσει βεβιασμένες και σπασμωδικές κινήσεις.

Θα πρέπει να πούμε στους πολίτες με παρρησία και ευθύτητα

· Ότι ο εκκολαπτόμενος νέος κομματικός διπολισμός δεν έλυσε ούτε πρόκειται να λύσει τα κρίσιμα και σοβαρά προβλήματα της χώρας.
· Ότι θα ήταν ολέθριο αν επιστρέφαμε στην εποχή των  διχαστικών αντιπαραθέσεων και των τεχνητών πολώσεων.  Τις έχουμε όλοι πληρώσει πανάκριβα.
· Ότι δεν πρέπει να παρασύρεται κανείς από τα ιδεολογικά κι άλλα κίβδηλα πρόσημα, αλλά πρέπει να αναζητά προοδευτικές λύσεις σε πραγματικά προβλήματα.
· Ότι θα ήταν και πάλι κατάπτωση του πολιτικού ήθους η προσωποποίηση και υποβάθμιση της πολιτικής διαμάχης στη σύγκρουση κάποιων ανύπαρκτων δυο κόσμων που δήθεν θα εκπροσωπούν από εδώ και πέρα ο Κυριάκος και ο Αλέξης επί το λαϊκότερο.

· Ότι ο εθνολαϊκισμός και τα συνακόλουθά του, η δημαγωγία και η παραπλάνηση, είναι εχθρός του λαού. Αυτό είναι το Όπιο του λαού. Είναι εχθρός των λαϊκών συμφερόντων, αλλά παραμένει ακόμα δυστυχώς, μια ανεξάντλητη πηγή άντλησης δύναμης από τους λαοπλάνους και τους δημαγωγούς. 
· Ότι οι πολίτες, όλοι μας, πρέπει επί τέλους να αποφασίσουμε με φρόνηση και ρεαλισμό τι ακριβώς θέλουμε και πώς μπορούμε να το πετύχουμε. Ας κλείσουμε τα αυτιά μας στις σειρήνες του μίσους,  του διχασμού και της τεχνητής πόλωσης.

Μέχρι στιγμής, οι πολιτικοί ηγέτες απλώς λειτουργούν στο επίπεδο της εικόνας κι όχι των θεσμών που εκπροσωπούν.

Οι πολιτικές ηγεσίες εξακολουθούν να θωπεύουν τα αυτιά των αδρανών πολιτών χωρίς να έχουν αναδείξει, μέσα από μια παιδευτική πολιτική διαδικασία αυτό-κριτικής και κριτικής αποτίμησης του παρελθόντος, τα αίτια κι όχι τα συμπτώματα της κρίσης. Η διαδικασία αυτή πολιτικής αυτοσυνειδησίας και αυτογνωσίας παρακάμφθηκε. Η πολιτική συνείδηση παραμένει πεισματικά εγκλωβισμένη στο παρελθόν. Απέμειναν τα διάφορα αριστερά ενύπνια και οι παραισθήσεις περί επιστροφής στο χαμένο παράδεισο της δανειακής κραιπάλης και κατανάλωσης στην πρώτη δεκαετία του αιώνα μας. Η ψευδαίσθηση ότι μπορούμε να ανακτήσουμε τα απολεσθέντα με την ίδια πολιτική που οδήγησε στην απώλεια!

Πρέπει, λοιπόν, να απευθύνουμε ένα σαφές μήνυμα προς όλους

· Ότι σε καμιά περίπτωση δεν επιδοκιμάζουμε αλλά αντίθετα καταδικάζουμε κάθε μορφή βίαιης διεκδίκησης αιτημάτων, όσο δίκαια κι αν είναι ή εμφανίζονται αυτά. Η νομιμότητα είναι μια και αδιαίρετη. Η ανεξέλεγκτη οργή δεν είναι δίκαιη. Καταλήγει σε ανεξέλεγκτη βία. Ελπίζω ο ΣΥΡΙΖΑ να πήρε το μάθημά του. Κι αν δεν το πήρε σύντομα θα το πάρει.
· Ότι βεβαίως δεν μπορούν να υπάρξουν λύσεις σε προβλήματα, όπως επί παραδείγματι το ασφαλιστικό, που να μην είναι δύσκολες και επώδυνες. Αλλά, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να υποταχτούν στις σημερινές σκοπιμότητες του κυβερνητικού πολιτικού κύκλου. Έχουν μεγάλες ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση τα κόμματα που κυβέρνησαν τα προηγούμενα χρόνια. Αλλά όχι μόνο αυτά. Επίσης και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις και οι αριστερές αγωνιστικές τυμπανοκρουσίες και οι υπερθεματισμοί.
· Ότι πρέπει να εγκαινιάσουμε έναν δημόσιο και ουσιαστικό Κοινωνικό και Πολιτικό Διάλογο για να είναι φανερό σε όλους η αναλογία του κόστους που πρέπει να καταβληθεί.
· Ότι τα ασφαλιστικό αποτέλεσε έναν από τις πιο σοβαρούς γενεσιουργούς λόγους της κατάρρευσης και της κρίσης μας. Όταν φάγαμε το ψωμί και τις δουλειές των παιδιών μας με τον ανεύθυνο υπερδανεισμό, τις αχαλίνωτες πελατειακές πρακτικές και την υπερκατανάλωση. Όταν αρνούμασταν να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, με αποτέλεσμα σήμερα το κόστος των μεταρρυθμίσεων να είναι πολύ οδυνηρό. Και όταν για χρόνια αφήνεις μεγάλους κοινωνικούς χώρους με ελάχιστη συμμετοχή στον δημόσιο κορβανά δεν μπορείς σήμερα να τους οδηγείς στα ταμεία με έναν φοβερά βίαιο τρόπο.

· Οφείλουμε, λοιπόν, να συζητήσουμε με κριτήρια αναλογικότητας βαρών και κοινωνικής αλληλεγγύης.
· Γι αυτό τα διάφορα «ταξικά» πρόσημα δεν είναι μόνο για τους αφελείς, αλλά και άκρως επικίνδυνα. Επιτείνουν την κοινωνική πόλωση. Ενισχύουν την «αρπακτικότητα» και την αντιπαράθεση των κοινωνικών ομάδων. Κλονίζουν τις κοινωνικές σχέσεις εμπιστοσύνης. Συσκοτίζουν τα πραγματικά προβλήματα.
· Σκοπός μας δεν μπορεί να είναι να διαμοιράσουμε τη φτώχεια και την εξαθλίωση. Όσο «δίκαια» κι αν μοιράσουμε μια ισχνή πίττα πάλι φτωχοί θα μείνουμε. Σκοπός μας είναι να μεγαλώσουμε την πίττα, με τις επενδύσεις, εγχώριες και ξένες, με ανάπτυξη.
· Είναι απόλυτη ανάγκη, στις σημερινές συνθήκες να θέσουμε τις προτεραιότητες που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον.
· Είμαστε κοντά, δίπλα στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Στους φτωχούς και τα θύματα της κρίσης. Επιδιώκουμε την προστασία τους, αλλά είμαστε αντίθετοι στα ψίχουλα κρατικής φιλανθρωπίας. Θέλουμε σύγχρονο κοινωνικό κράτος, με ενιαίους κανόνες πρόσβασης, με έμπρακτες και λειτουργικές δομές αλληλεγγύης στο πλαίσιο των δημοσιονομικών μας δυνατοτήτων.
· Είμαστε κοντά στους νέους. Θέλουμε να τους δώσουμε κάθε δυνατή ευκαιρία να δημιουργήσουν. Να αδράξουν τις ευκαιρίες. Να μείνουν και να προσφέρουν στον τόπο τους. Να αξιοποιήσουν τις γνώσεις τους. Να συμβάλλουν κι αυτοί στη δημιουργία απασχόλησης. Να κυνηγήσουν την έρευνα και την καινοτομία
· Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι χωρίς την αύξηση της απασχόλησης, χωρίς τη δημιουργία σταθερών θέσεων εργασίας με αξιοπρεπείς αμοιβές η χώρα δεν έχει μέλλον. Όλοι οι σχεδιασμοί θα καταρρεύσουν ως χάρτινος πύργος.
· Είμαστε δίπλα, κοντά στους ανέργους. Πρέπει όλοι να καταλάβουν πώς ο πλούτος δημιουργείται με την εργασία σε μια ελεύθερη οικονομία. Δεν θα ανακαλύψουμε εμείς τον τροχό.
· Παραπλανούν και κοροϊδεύουν τους νέους όσοι τους υπόσχονται ως μοναδικό δρόμο ανέλιξης τον κομματικό διορισμό στο Δημόσιο. Ασφαλώς και χρειάζεται το ειδικευμένο προσωπικό. Ασφαλώς και χρειάζονται οι δημόσιες επενδύσεις. Δεν θα λύσουν, όμως, το πρόβλημα. Ο υγιής ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που θα φέρει την ποθούμενη ανάπτυξη. Και θα  καταπολεμήσει τη μάστιγα της ανεργίας.

· Ως άμεση προτεραιότητα εθνική προτεραιότητα πρέπει να θέσουμε την ανασυγκρότηση των μικρών και μεσαίων τάξεων, που στενάζουν κάτω από το βάρος μιας βαριάς φορολογίας. Δεν μπορεί να διαρκέσει επί πολύ χωρίς κινδύνους για την κοινωνική συνοχή και το ίδιο το δημοκρατικό καθεστώς. Εδώ άλλωστε, στο μικρο-μεσαίο χώρο μπορούμε να έχουμε, με την κατάλληλη πολιτική, αυξημένες προσδοκίες για τη δημιουργία άμεσων θέσεων απασχόλησης. Γι αυτό είναι απόλυτα αναγκαία η δημιουργία του περίφημου σταθερού επιχειρηματικού περιβάλλοντος, που όλο εξαγγέλλεται κι όλο κάπου παραπέμπεται στις Καλένδες.

Έδωσα, πιστεύω, ένα ευρύτατο κοινωνικό πλαίσιο όπου μπορούν να κινηθούν οι απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.
Ας επαναλάβω ότι όλες έχουν κόστος. Όλες έχουν συγκεκριμένο πολιτικό περιεχόμενου και επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένους σκοπούς. Θέλουμε όμως να υπηρετούν όσο το δυνατόν ευρύτερα κοινωνικά στρώματα. Να σχεδιάζονται και να εφαρμόζονται με γνώμονα το μακροπρόθεσμο συμφέρον της κοινωνίας.
Γι αυτό και επιμένω πάντα ότι οι μεταρρυθμίσεις πρέπει να υποστυλώνονται από ένα σύνολο αντιλήψεων και προσεγγίσεων απέναντι στις ανάγκες και τα προβλήματα της κοινωνίας μας. Χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες και κυρίως, χωρίς πολιτικούς ερασιτεχνισμούς και ιδεοληψίες. 
Τίποτα από αυτές τις προσεγγίσεις σε πλαίσιο προβλημάτων που ενδεικτικά παρέθεσα δεν μπορεί κανείς να αναγνωρίσει στην ιδεολογία, την πολιτική και κυβερνητική πρακτική. Το αντίθετο μάλιστα.

Αγαπητοί μου φίλοι, αγαπητοί μου σύντροφοι και συντρόφισσες

Στο δια ταύτα τώρα
Για όλους αυτούς τους λόγους, για τον φορέα των μεγάλων αλλαγών και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έχει ανάγκη η χώρα, χωρίς τον εμετικό λαϊκισμό,  έχουμε υποστηρίξει με συνέπεια και υποστηρίζουμε με θέρμη ως Μεταρρυθμιστές της Αριστεράς τη δημιουργία της μεγάλης Προοδευτικής και Μεταρρυθμιστικής Δημοκρατικής Παράταξης ως ένα ανεξάρτητο, αυτόνομο και αυτο-προσδιοριοζόμενο πολιτικό φορέα. Εξ ορισμού αυτός δεν μπορεί να είναι ούτε  συμπληρωματικός κάποιων άλλων πόλων ούτε ετερο-προσδιοριζόμενος. Μόνο μια τέτοια ισχυρή συσπείρωση προοδευτικών μεταρρυθμιστικών  δυνάμεων μπορεί να ανατρέψει τις σημερινές τάσεις και να αναδιατάξει ριζικά τις πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

Είναι, άλλωστε, αναγκαίος δρόμος για να σταματήσουμετον κατήφορο της παρακμής και να δημιουργήσουμε ρεαλιστικές προσδοκίες στους πολίτες. Αυτός ο φορέας  μπορεί να σηκώσει το βάρος της ευθύνης μιας μεγάλης προσπάθειας προοδευτικών μεταρρυθμίσεων παντού, στο κράτος, την κοινωνία, την οικονομία και το πολιτικό σύστημα. Να επιφέρει έναν αναπτυξιακό και μεταρρυθμιστικό σεισμό.

Να δημιουργήσει τελικά μια νέα συλλογική συνείδηση μακριά από τον λαϊκισμό και τη δημαγωγία. Να στήσει ξανά τη χώρα στα πόδια της. Οικονομικά, κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά για να ξαναβρεί την ισότιμη θέση της στην ευρωπαϊκή και διεθνή οικογένεια. Να επενδύσει την πολιτική της με ήθος, αξίες και σοβαρές προτάσεις. Να συντελέσει σε μια μεγάλη αλλαγή πολιτιστικού και αισθητικού υποδείγματος που έχει ανάγκη  ο τόπος. Να απεγκλωβίσει και να ενθαρρύνει τις δημιουργικές δυνάμεις που υπάρχουν και αναμένουν. Να επιβραβεύσει τον κόσμο της εργασίας, της επιχειρηματικότητας, της καινοτομίας, της έρευνας, της εξωστρέφειας, την αριστεία και τον πνευματικό κάματο.

Κάθε πρωτοβουλία προς την κατεύθυνση της συγκρότησης αυτού του χώρου είναι ευπρόσδεκτη, αρκεί να είναι ειλικρινής, πειστική και λειτουργική. Συνεπώς χωρίς να παραιτείται κανείς από τον βασικό στόχο, πρέπει να αρνείται ευθέως προσχηματικές προσκλήσεις συγκολλήσεων μηχανισμών και εξυπηρέτησης ιδιοτελών προσωπικών σχεδίων ή σχέδια αναστήλωσης κομμάτων που έχουν κλείσει τον κύκλο τους, ή «συμπαρατάξεων» που δεν έπεισαν. 

Υπάρχει αρκετό και προφανές έδαφος συνεννόησης, διαλόγου και κοινών δράσεων που πρέπει να επιδιωχτεί από όλες τις πλευρές σε κάθε δυνατή ευκαιρία με καλή πίστη. Χωρίς προκαταλήψεις και χωρίς  αποκλεισμούς. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να τρώει κανείς τις σάρκες του άλλου, διότι σύντομα όλοι θα γίνουμε βορά άλλων.

Προφανώς χρειάζεται επιμονή και υπομονή αλλά και ο πολιτικός χρόνος δεν είναι απεριόριστος. Αυτό που χρειάζεται άμεσα είναι να εκδηλωθεί η ειλικρινής πολιτική βούληση για την μεγάλη παράταξη, από όλους.

Πρέπει να επενδύσουμε στις δημοκρατικές και ευρωπαϊκές αξίες μας, με ένα Κοινό Πρόγραμμα για την Ανόρθωση της χώρας. Να αξιοποιήσουμε το τεράστιο και ανεκτίμητο επιστημονικό και πολιτικό προσωπικό μας. Να δώσουμε διέξοδο στην απελπισία και ασφυξία των πολιτών. Με όπλα την αλήθεια και τον ρεαλισμό πρέπει να κερδίσουμε την καρδιά και το νου των πολιτών. Να δημιουργήσουμε ένα κρίσιμο μέγεθος προοδευτικής μεταρρυθμιστικής πρωτοπορίας. Χρειάζεται Σχέδιο και πολιτικοί αγώνες. Ενότητα και καλό παράδειγμα. Αλλά και τόλμη στον ηγετικό χώρο. Ο δημοκρατικός κόσμος περιμένει. 

Η μείζων στόχευση δεν μπορεί να είναι τελικά παρά η προσπάθεια αυτός ο κόσμος να πεισθεί ότι αξίζει τον κόπο να συστρατευθεί σε μια τέτοια υπόθεση. Την έχει άμεσα και απόλυτα ανάγκη η χώρα.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ με τον επικεφαλής του, τον αγαπητό μου φίλο Σταύρο, θα πρέπει να διακηρύξει με ευθύτητα, σαφήνεια και ευθύνη ότι αποσκοπεί να αποτελέσει πρωτοπόρο και ισχυρή δύναμη ενότητας του χώρου αυτού.  Έχει τις δυνατότητες και την αξιοπιστία. Πρόκειται για μια δύσκολη υπόθεση και απαιτεί επίπονη προσπάθεια. Μόνο του δεν μπόρεσε να αποτελέσει πόλο έλξης όλων των δυνάμεων όπως θα το επιθυμούσε, μολονότι το άξιζε. Οι ισχυροί πόλοι απαιτούν άλλες προϋποθέσεις και είναι μάλλον αργά για αυτές. ‘Έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος, ο οποίος δεν μπορεί να ανακτηθεί.

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ διεξάγει το Συνέδριό του στα τέλη του ερχόμενου μήνα. Αυτό που παραμένει σήμερα ως μεγάλη δυνατότητά του είναι να συμβάλλει με πρωταγωνιστικό ρόλο, γιατί το δικαιούται, στην συγκρότηση του νέου και μεγάλου. Ελπίζω αυτή τη δυνατότητα να την αξιοποιήσει.

Φίλες και Φίλοι,

Τα πολιτικά κόμματα, οι διακριτές πολιτικές κινήσεις, όπως η δική μας, των ΜΕΤΑρρυθμιστών της Αριστεράς, συγκροτούνται, υπάρχουν, επιβιώνουν διότι ανταποκρίνονται σε πολιτικές ανάγκες. Δεν αποτελούν απλώς ηχεία εκπροσώπησης, αλλά ζωντανούς οργανισμούς που πρέπει να παρέχουν λύσεις.
Στο μέτρο των δυνάμεών μας και ιδιαίτερα υπό τις σημερινές συνθήκες οι ΜΕΤΑρρυθμιστές καλούνται να αρθούν για μια ακόμη φορά στο ύψος των περιστάσεων και να ανταποκριθούν με σύμπνοια, ενότητα, τόλμη, αποφασιστικότητα και προοπτική στο αίτημα για τη νέα και μεγάλη Προοδευτική και Δημοκρατική Μεταρρυθμιστική Παράταξη.

Ήμασταν και θα παραμείνουμε ενεργά παρόντες και πρωτοπόροι στις πολιτικές διεργασίες μαζί με το ΠΟΤΑΜΙ
· Για την προώθηση των αξιών της Μεταρρυθμιστικής Αριστεράς που πιστεύουμε ακράδαντα ότι έχει ανάγκη η χώρα μας.

· Για μια Ελλάδα σύγχρονη, προοδευτική, ευρωπαϊκή, ευημερούσα.

· Για μια κοινωνία ανεκτική, ανοιχτή, ίσων ευκαιριών, εξωστρεφή, υγιούς επιχειρηματικότητας, ισότιμου και σύγχρονου κοινωνικού κράτους και κοινωνικής αλληλεγγύης.

· Για μια Ελλάδα εμπεδωμένη και ισχυρή μέσα στην Ευρώπη, στον γεωπολιτικό χώρο που μπορεί να εγγυηθεί  την ασφάλεια και την ευημερία της.

Σας ευχαριστώ πολύ.

Γειά σας.