Πολλά γράφτηκαν κι ακόμη περισσότερα θα γραφτούν για την Τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι.
Μοιραία ίσως η σύγκριση με τους δικούς μας Αγώνες και την Τελετή, αν και τα είκοσι χρόνια διαφοράς και η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας αδικεί (αν δεν απαγορεύει) κάθε τέτοια συζήτηση.
Κατ’ αρχάς να παραδεχθούμε ότι ήταν μια τελετή προσανατολισμένη στην τηλεοπτική εικόνα – γι’ αυτοί και πολλοί από όσους ήταν παρόντες δυσανασχέτησαν. Ήταν κι αυτοί μέρος του ντεκόρ. Ειπώθηκαν πολλά ακόμη, αλλά το σημείωμα τα προσπερνάει.
Εκείνο που δεν σχολιάστηκε αρκούντως ήταν το έλλειμμα στην τηλεοπτική μετάδοση της ελληνικής τηλεόρασης. Θυμάμαι την εμμονή των ελληνικών ΜΜΕ να καλύπτουν τα περί των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας , από το 1997 που τους αναλάβαμε και ήδη από την εποχή της διεκδίκησης με αθλητικούς συντάκτες. Χρειάστηκε να φτάουμε κάπου το 1998 -99 και να πρωτοτυπήσει η τότε «Αυγή» (αλλά και η τότε «Ναυτεμπορική») και να αναθέσει σε πολιτικούς συντάκτες το σχετικό ρεπορτάζ – ορθώς , αφού οι Αγώνες (θα) ήταν μεν μια αθλητική υπόθεση, αλλά η διοργάνωση τους ενέπλεκε ολόκληρο το κράτος με όλα τα υπουργεία του και ήταν πάντα ένα διεθνές γεγονός με υψηλότατο πολιτικό αποτύπωμα. Στη συνέχεια ακολούθησαν και τα άλλα Μέσα και οι «αθλητικοί» περιορίστηκαν σε αυτό που θεωρητικά ήξεραν καλύτερα, δηλαδή το αγωνιστικό σκέλος.
Οι Τελετές Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων (αλλά όχι μόνο αυτών, οι τελετές έναρξης γενικότερα των μεγάλων αθλητικών γεγονότων) εκ της φύσες τους ξεπερνούν τα αθλητικά όρια. Αυτό φυσικά συνέβη και στο Παρίσι όπου πρωταγωνιστικό ρόλο είχε ευλόγως η τεράστια γαλλική κουλτούρα, η λογοτεχνία, το θέατρο, η ποίηση, η πολιτική – γενικώς τα Γράμματα, οι Τέχνες και η Επιστήμη. Με φόντο φυσικά το πάντα υπέροχο Παρίσι.
Γιατί την μετάδοση να έπρεπε να την αναλάβουν αθλητικοί συντάκτες (που έτσι κι αλλιώς από την επόμενη ημέρα είχαν και έχουν πολύ δουλειά να κάνουν); Γιατί, αφού ο τεράστιος Γιάννης Διακογιάννης δεν είναι πια ανάμεσα μας να μοιραστεί τις γνώσεις του με τους τηλεθεατές, δεν «επιστρατεύτηκε» π.χ ο Αλέξης Κωστάλας του οποίου η ευρυμάθεια είναι αδιαμφισβήτητη; ‘Η έστω σε ρόλο σχολιαστή δεν κλήθηκε κάποιος Ιστορικός Τέχνης ή γενικότερα ένας διανοούμενος με γνώση της γαλλικής κουλτούρας και της Πόλης ου Φωτός να μας διαφωτίσει;
Ανεξαρτήτως της άποψης που οποιοσδήποτε μπορεί να έχει για το τελικό αποτέλεσμα της Τελετής Έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού, το έλλειμμα στην τηλεοπτική μετάδοση δεν ήταν απλώς μεγάλο, αλλά κυρίως αδίκησε την όλη προσπάθεια.
Υγ. Τα παραπάνω ισχύουν και για άλλα μεγάλης σημασίας αθλητικα γεγονότα. Θυμάμαι π.χ. ότι στο νέο «Γ. Καραισκάκης» στον πρώτο αγώνα που δόθηκε και ήταν για το ποδοσφαιρικό τουρνουά των Ολυμπιακών της Αθήνας, γνώρισα τον τότε αρχισυντάκτη του CNN στην Ευρώπη. Είχε έλεθει όχι μόνο για τους Αγώνες γενικότερα, αλλά ειδικά για το συγκεκριμένο ματς. Βλέπετε έπαιζαν η εθνική ομάδα των ΗΠΑ με την εθνική του Ιράκ. Προφανώς το τελευταίο που τον απασχόλησε ήταν ο αγώνας και το σκορ – για την ιστορία είχε κερίσει 2-0 το Ιράκ και στην κερκίδα στήθηκε αντιαμερικάνικο πάρτι…
Πηγή: portnet.gr