[1] Θεωρητικώ τω τρόπω, θα στραφούμε στη μελέτη περί κοινοβουλευτικού λόγου της Βίλυ Τσάκωνα, η οποία ήσαν ουσιαστικά η πρώτη που έκανε λόγο για την υποκατάσταση της επιχειρηματολογίας πάνω στην οποία παραδοσιακά στηρίζεται ο κοινοβουλευτικός λόγος από την λεγόμενη «γλωσσική δημιουργικότητα». Δίνουμε τον λόγο στην Ειρήνη Τσαγκαράκη: «Mάλιστα, η Tsakona παρότι αναγνωρίζει ότι ο κοινοβουλευτικός λόγος είναι πρωτίστως επιχειρηματολογικός, υποστηρίζει ότι σε ένα βαθμό η γλωσσική δημιουργικότητα φαίνεται να αντικαθιστά την επιχειρηματολογία, με την έννοια ότι μέσω της δημιουργικής χρήσης των γλωσσικών μέσων επιχειρείται να πειστεί το εκλογικό ακροατήριο για την αξιοπιστία και την ακεραιότητα των πολιτικών ή να αποκρυβεί η απουσία επιχειρημάτων και πολιτικών προτάσεων». Λαμβάνοντας υπόψιν αυτή την παρατήρηση, θα επισημάνουμε πως οι δύο άνδρες (Φλώρος & Γραμμένος) επιδόθηκαν σε μία λεκτική αντιπαράθεση η οποία περιελάμβανε ύβρεις και μόνο ύβρεις, ακριβώς διότι δεν διαθέτουν συγκεκριμένα επιχειρήματα και ‘πολιτικές προτάσεις’. Οι ύβρεις που αντάλλαξαν (ο Κωνσταντίνος Φλώρος που χτύπησε τον Βασίλη Γραμμένο, τον κατηγορεί για την εξύβριση της μητέρας του και της οικογένειας του), οι δυο τους, υποκατέστησαν, και μάλιστα πλήρως, τα πολιτικά επιχειρήματα και τον διάλογο που στηρίζεται σε συγκεκριμένους κανόνες ευγένειας, στο εγκάρσιο σημείο όπου όσο πιο έντονη η αντιπαράθεση και όσο πιο πολλές οι ύβρεις, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να προκύψει ένα βίαιο επεισόδιο. Όπως και τελικά συνέβη. Εν είδει υποθέσεως εργασίας, θα υποστηρίξουμε πως η βία που άσκησε ο Κωνσταντίνος Φλώρος κατά του Βασίλη Γραμμένου δεν διαφοροποιείται καθόλου από ό,τι μπορεί να συμβαίνει σε καθημερινή βάση στο δρόμο: Όπως ένας οδηγός μπορεί να αιφνιδιάσει έναν άλλο γρονθοκοπώντας τον με δύναμη μετά από μία έντονη λεκτική αντιπαράθεση, έτσι και ο Κωνσταντίνος Φλώρος γρονθοκόπησε τον συνάδελφο του, αιφνιδιάζοντας τον πλήρως και ρίχνοντας τον κάτω, μετά από την λεκτική αντιπαράθεση που είχαν. Και τι μένει από αυτή την επίθεση; Αφενός μεν τα ‘ίχνη’ της βίας πάνω στο σώμα του βουλευτή της Ελληνικής Λύσης, και, αφετέρου δε, τα ‘ίχνη’ της βίας εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Βλέπε σχετικά, Tsakona, V., ‘Linguistic creativity and institutional design: The case of Greek parliamentary discource,’ Byzantine and Modern Greek Studies, 2012, 36, 1, σελ. 91-109. Βλέπε και, Τσαγκαράκη, Ειρήνη., ‘Ελληνικός κοινοβουλευτικός λόγος,’ Διδακτορική Διατριβή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, 2022, Διαθέσιμη στο: Ελληνικός κοινοβουλευτικός λόγος (didaktorika.gr)

[2] Ο νυν καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει σπεύσει τώρα που βρίσκεται εκτός ενεργού πολιτικής, να αναλύσει ακόμη περισσότερο την συγκεκριμένη έννοια η οποία προκάλεσε έντονες πολιτικές αντιδράσεις. Και όμως, ο όρος ‘εκτσογλανισμός’ περιγράφει με ακρίβεια την συμπεριφορά στελεχών του εθνικολαϊκιστικού ΣΥΡΙΖΑ εν καιρώ βαθιάς κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής κρίσης, δηλαδή την λεκτική επιθετικότητα, την συστηματική απαξίωση πολιτικών προσώπων που ανήκαν κυρίως στη Νέα Δημοκρατία και στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής, τις ‘δολοφονίες’ χαρακτήρα, τους ενίοτε χυδαίους υπαινιγμούς, την προτροπή στην άσκηση βίας κατά συγκεκριμένων πολιτικών προσώπων. Δεύτερον, ο όρος, αν και ξενίζει, παραπέμποντας στο λεξιλόγιο ενός καθημερινού ανθρώπου και όχι ενός πολύ μορφωμένου πολιτικού και καθηγητή πανεπιστημίου, διαθέτει επιστημονικό πρόσημο: Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, όντας ένας πολύ καλός ανατόμος ή αλλιώς, αναλυτής της πολιτικής σκηνής και του λεξιλογίου που χρησιμοποιούν πολιτικά πρόσωπα, επινόησε έναν όρο που συνιστά ‘σύμπτωμα’ της κρίσης, της ακραίας πόλωσης που επικράτησε, του λαϊκισμού και της όξυνσης των παθών και του πολιτικού λόγου. Και το ερώτημα προκύπτει εύλογα: Μπορούμε και σήμερα να κάνουμε χρήση του συγκεκριμένου όρου; Σαφώς και μπορούμε, είναι η απάντηση μας. Η ρητορική βουλευτών των εθνικολαϊκιστικών, δεξιών κομμάτων Ελληνική Λύση και ‘ΝΙΚΗ’ κινείται προς την κατεύθυνση του ‘εκτσογλανισμού.’ Δεν φλερτάρει μαζί του όσο τον αγγίζει. Αυτός που επενδύει στον ‘εκτσογλανισμό’, πρωτίστως απαξιώνει τους θεσμούς της Τρίτης Ελληνικής, Μεταπολιτευτικής και Φιλελεύθερης Δημοκρατίας. Για τον νεολογισμό ‘εκτσογλανισμός’, βλέπε και, Αλεξιάδης, Παύλος., ‘Τον Δεκέμβριο του 2013 σε ομιλία του ο Ευ. Βενιζέλος είχε πει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ καλλιεργεί το αίσθημα του εκτσογλανισμού της κοινωνίας,’ Ιστοσελίδα ‘Market News,’ 2019, Διαθέσιμη στο: Ο Εκτσογλανισμός - marketnews.gr

[3] Την στιγμή της λεκτικής αντιπαράθεσης, τέθηκαν οι βάσεις ώστε ο ανεξάρτητος βουλευτής Κωνσταντίνος Φλώρος να επιχειρήσει να μετατρέψει τον χώρο της Βουλής των Ελλήνων σε ‘ρινγκ’ εντός του οποίου όλα επιτρέπονται. Ακόμη και ο ξυλοδαρμός ενός συναδέλφου του βουλευτή. Δεν μπορούμε επ’ ουδενί να δικαιολογήσουμε την συμπεριφορά των δύο βουλευτών. Και πρώτα και κύρια, αυτή του Κωνσταντίνου Φλώρου. Συν τοις άλλοις, το συγκεκριμένο περιστατικό αποδεικνύει το πόσο πολύ οι δύο νεο-εκλεγέντες βουλευτές δυσκολεύονται να αποκτήσουν την κατάλληλη θεσμική-κοινοβουλευτική κουλτούρα, συμπεριφερόμενοι με τρόπο που δεν συνάδει με το αξίωμα τους. Θα μπορούσαμε να διατυπώσουμε μία υπόθεση τύπου ‘όσο χαμηλότερος ο βαθμός της θεσμικής-κοινοβουλευτικής τους παιδείας, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες ώστε οι δύο  βουλευτές και να ανταλλάξουν ύβρεις και να επενδύσουν στη χρήση βίας’. Η ίδια υπόθεση θα μπορούσε να αναδιατυπωθεί ελαφριά ώστε να εστιάζει στην περίπτωση Φλώρου: ‘Όσο χαμηλότερος ο βαθμός της θεσμικής-κοινοβουλευτικής του παιδείας, τόσο περισσότερο αυξάνονται οι πιθανότητες να προσφύγει στη βία κατά συναδέλφου του.’ Όπως και συνέβη.

[4] Αν και φλέρταραν με την χρήση της βίας  (βλέπε τις απειλές Κασιδιάρη κατά του βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας, Νίκου Δένδια), οι βουλευτές της Χρυσής Αυγής  τελικά δεν άσκησαν σωματική βία κατά πολιτικών αντιπάλων τους. Και αυτή είναι η ειδοποιός διαφορά μεταξύ αυτών και του εκλεγμένου με τους ‘Σπαρτιάτες’ Κωνσταντίνου Φλώρου. Η Χρυσαυγίτικη βία ασκήθηκε επί του δρόμου και επί των τηλεοπτικών στούντιο (βλέπε την βίαιη επίθεση που δέχθηκε η βουλευτής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος Λιάνα Κανέλλη από τον Ηλία Κασιδιάρη).

[5] Βέβαια, αξίζει να σημειώσουμε πως ο δημοσιογράφος συγχέει ανόμοια μεταξύ τους βίαια περιστατικά (την σχέση μπορεί να έχει η βίαιη επίθεση που πραγματοποίησε ο άλλοτε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Κεδίκογλου κατά του βουλευτή του ΚΚΕ Στρατή Κόρακα, με την επίθεση που δέχθηκε η χήρα του Ανδρέα Παπανδρέου Δήμητρα Λιάνη από την Νατάσα Αθήνα-Τσούνη), πράγμα που δεν διευκολύνει τον αναγνώστη να αντιληφθεί ποιος ήσαν ο κάθε φορά αντίκτυπος των περιστατικών βίας που λάμβαναν χώρα εντός της Βουλής των Ελλήνων. Βλέπε σχετικά, Μανιάτης, Δημήτρης, ‘Τα χαστούκια που έμειναν στην Ιστορία,’ Εφημερίδα ‘Τα Νέα,’ 26/04/2024, σελ. 11. Την πρώτη καταγεγραμμένη επίθεση εντός Βουλής, μεταπολιτευτικά, την πραγματοποίησε ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Τσακλίδης, ο οποίος επιτέθηκε εναντίον του συναδέλφου του της Νέας Δημοκρατίας, Ηλία Βουγιουκλάκη. Πόσοι γνωρίζουν για αυτή την επίθεση; Ελάχιστοι. Εκτιμούμε πως η επίθεση αυτή αντιμετωπίστηκε με συγκατάβαση και συμπάθεια από ψηφοφόρους του Ανδρεοπαπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι θεώρησαν πως ‘ο δεξιός προκάλεσε την τύχη του με αυτά που έλεγε και που έκανε, με αποτέλεσμα να πάρει στο τέλος ό,τι του άξιζε: Ένα ξεγυρισμένο χαστούκι’. Το κλίμα πόλωσης εκείνης της περιόδου διαμόρφωνε ένα πρόσφορο έδαφος για την άσκηση βίας. Βίας σωματικής. Βλέπε και την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του ‘υπερασπιστή’ του κύρους του Κοινοβουλίου, των βουλευτών και κατ’ επέκταση και της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κωνσταντίνου Τασούλα. ‘Κώστας Τασούλας,’ ‘ «Τέρμα σε ‘’παλαβούς’’ και τραμπούκους,’ Συνέντευξη στον δημοσιογράφο Λάμπρο Σταυρόπουλο, Εφημερίδα ‘Τα Νέα Σαββατοκύριακο,’ 14/04/2024, σελ. 14.