Ας κάνουμε λοιπόν μια δύσκολη συζήτηση για την αξιοπρέπεια στην εργασία. Πόσο μπορεί να πλήττει την αξιοπρέπεια ενός εργαζομένου, ενός πωλητή πχ αλυσίδας ηλεκτρικών συσκευών, να είναι υποχρεωμένος να εμφανίζεται στις γιορτές με κέρατα ταράνδου και μύτη κλόουν για να δημιουργεί εορταστική ατμόσφαιρα στους πελάτες επειδή έτσι είναι η πολιτική του μαγαζιού; Ή να χοροπηδάει σαν το κατσίκι τραγουδώντας happy birthday to you στο τραπέζι με τα γενέθλια γιατί αυτό είναι στο «πακέτο» υπηρεσιών του μαγαζιού; Πόσο μπορεί να προσβάλλει την αξιοπρέπεια μας γυναίκας να της επιβάλλεται να ντύνεται με έναν συγκεκριμένο προκλητικό τρόπο γιατί αυτό θέλουν οι πελάτες του μαγαζιού; Πόσο αξιοπρεπής δουλειά είναι η δουλειά της γλάστρας - κράχτη στην είσοδο; Για να μην πάμε στα πιο βαριά περιστατικά συμπεριφοράς. Ή είναι όλα θέμα συμφωνίας και job description;
Τίποτε από τα παραπάνω δεν κάνει μια δουλειά βαρειά ή σωματικά δύσκολη. Και γι' αυτό είναι ανόητα όλα τα σχόλια που διάβασα που αναρωτιόνταν τάχα αν είναι αναξιοπρεπές το να σερβίρεις κολυμπώντας μέχρι τον λαιμό και ισορροπώντας έξω από το νερό έναν δίσκο υπό τα βλέματα του πελάτη σαχίμπ, τότε τι να πει τάχα ο εργάτης του εργοταξίου στο λιοπύρι. Η αξιοπρέπεια εδώ έχει να κάνει με την δημόσια έκθεση, με το να γίνει κάποιος θέαμα κάνοντας πράγματα που για έναν λογικό τρίτο δεν είναι μέρος της δουλειάς του. Απ΄ότι κατάλαβα από τα σχόλια, αν ο σερβιτόρος σερβίριζε μέσα στο νερό με φουσκωτό σωσίβιο μονόκερου, πολλοί θα το βρήκατε και χαριτωμένο.
Και φυσικά η αξιοπρέπεια δεν είναι υποχρεωτική ούτε πρέπει στο όνομά της να περιορίζεται η ελεύθερη βούληση του ατόμου (όταν είναι ελεύθερη από εξαναγκασμούς και αυτό είναι πολύ μεγάλη και δύσκολη συζήτηση). Αλλά όταν γίνεται κάτι σε δημόσια θέα, έχουμε και εμείς οι υπόλοιποι δικαίωμα να το αξιολογήσουμε και να το κρίνουμε ως δείγμα του επιπέδου παραχωρήσεων που είναι έτοιμη να κάνει μια κοινωνία για μια αμοιβή. Αυτό που ήταν μια γκροτέσκα χιουμοριστική σκηνή σε μια γνωστή κωμωδία σαράντα χρόνια πριν (και έβγαζε γέλιο ακριβώς επειδή ήταν εξωφρενικό), το ίδιο ακριβώς τώρα πολλοί συμπολίτες μας το βρίσκουν μια χαρά.
Αλλά πιο πολύ αναρωτιόμαστε για την αξιοπρέπεια των πελατών. Εγώ που μάλωσα την κόρη μου όταν ήταν έφηβη επειδή μια φορά μίλησε στον ενικό με ένα στυλ που μου φάνηκε κάπως σε μια σχεδόν συνομήλική της κοπελίτσα που μας σερβίριζε (λιγότερο αυστηρά από ότι με είχε μαλώσει ο πατέρας μου όταν με άκουσε να μιλάω στον ενικό στην κυρία που μας καθάριζε το σπίτι - και το θυμάμαι ακόμα!), φανταστείτε τι θα της έλεγα αν την έβλεπα ξαπλωμένη σε μια πλατφόρμα, να σκύβει συγκαταβατικά για να πάρει το ποτό της από έναν άνθρωπο που θα πηγαινοερχόταν όλη μέρα κουβαλώντας δίσκους μέσα στο νερό μέχρι τον λαιμό. Είναι, το λιγότερο κακόγουστο και δείγμα πολύ κακής ανατροφής.
Από ανάρτηση στο Facebook
Πηγή: www.facebook.com