Στις 11/9/1973, η στρατιωτική χούντα του Πινοσέτ ανατρέπει στη Χιλή το καθεστώς Αλιέντε. Επειδή στη χώρα μας είχαμε επίσης στρατιωτική χούντα, αμέσως ο μαρξιστής Αλιέντε έγινε σύμβολο της ελευθερίας, βοηθούντος και του ηρωικού θανάτου του. Κανείς δεν προβληματίστηκε σοβαρά γιατί ο Πινοσέτ πέτυχε τόσο άνετα. Η «διαδήλωση της κατσαρόλας», έξι μόλις μέρες νωρίτερα, εύκολα ερμηνεύτηκε από τους μαρξιστές ως αντίδραση της πλουτοκρατίας, οργανωμένη από τη CIA. Ξέχασαν ότι αυτοί οι ίδιοι δίδασκαν πως «λαός ενωμένος ποτέ νικημένος». Πως η πλουτοκρατία ποτέ δεν κατεβαίνει σε διαδηλώσεις. Πως επρόκειτο για διαδήλωση της μεσαίας τάξης που καταστρεφόταν. Της ίδιας που δυόμισι χρόνια νωρίτερα είχε δώσει τη νίκη στον Αλιέντε. Πως δηλαδή ο Αλιέντε ήταν κι αυτός προϊόν μιας «κατσαρόλας», όπως και ο Πινοσέτ.

Η μεσαία τάξη είναι ο στυλοβάτης της κοινωνικής συνοχής και της δημοκρατίας κι ας απαξιώνεται από την αριστερά ως «νοικοκυραίοι» και «μικροαστοί». Οταν καταστρέφεται, στο όνομα είτε της ευνοιοκρατίας, είτε των συντεχνιών, είτε του σοσιαλισμού, είτε της εθνικής ανεξαρτησίας, είτε οποιουδήποτε άλλου σκοπού, τότε χτυπούν οι κατσαρόλες. Και συνήθως αποτελεσματικά. Ο κ. Σαμαράς κατέστρεφε συστηματικά τη μεσαία τάξη με τη φορομπηχτική πολιτική του, για να μη θίξει τα «δικά μας παιδιά» που ζούσαν απομυζώντας το αίμα της. Η μεσαία τάξη «χτύπησε την κατσαρόλα», καθαίρεσε τον κ. Σαμαρά και παρέδωσε τη χώρα στον κ. Τσίπρα και στις υποσχέσεις του. Διότι βεβαίως δεν έγιναν ξαφνικά σοσιαλιστές οι ψηφοφόροι που του έδωσαν τη νίκη.

Η κυβέρνηση Τσίπρα είναι λοιπόν και αυτή προϊόν «κατσαρόλας», αλλά μέσα στην αλαζονεία και στην ιδεοληψία της πιστεύει ότι εκείνο που επικράτησε ήταν οι απλοϊκές πεποιθήσεις της. Επειτα από 100 μέρες διακυβέρνησης δεν έχει καταλάβει ότι οι μεταρρυθμίσεις που με επιμονή προτείνουν οι εταίροι μας βοηθούν την ανάπτυξη και άρα διασώζουν τη μεσαία τάξη. Αντί να τις υιοθετήσει ο κ. Τσίπρας, ακολουθεί την αντιδυτική πεπατημένη των προηγούμενων κυβερνήσεων, που βλέπουν τους εταίρους μας σαν εχθρούς και όχι σαν συνεργάτες. «Εγώ σκίζω τα μνημόνια κάθε μέρα» κραύγαζε ο κ. Σαμαράς στις ευρωεκλογές, για να υπερθεματίσει τον αντιδυτικισμό του κ. Τσίπρα. «Είμαστε πραγματικά συντετριμμένοι με τα μέτρα που πρέπει να πάρουμε», δήλωνε ο κ. Βενιζέλος. «Ξέρω τους ρουφιάνους που είχε η τρόικα στην Ελλάδα», αποκάλυπτε πρόσφατα ο κ. Κουβέλης. Τώρα ο κ. Τσίπρας απειλεί τους εταίρους μας με δημοψήφισμα.

Οσο άνετα η «κατσαρόλα» ανέβασε τον κ. Τσίπρα, τόσο άνετα μπορεί να τον κατεβάσει αν η καταστροφή συνεχιστεί. Και αν ο μεταρρυθμιστικός χώρος δεν ξεπεράσει τις διαφορές του -προσωπικές κυρίως- η «κατσαρόλα» μπορεί να χτυπήσει για την ακροδεξιά. Και τότε θα επαληθευτεί η προφητεία του Αλέξη Παπαχελά («Κ», 1/2/2015): «Ο πειρασμός θα είναι μεγάλος για κάποιους να βάλουν τη χώρα σε έναν ιδιότυπο εμφύλιο όπου οι μισοί θα κατηγορούν τους άλλους μισούς ως προδότες και θα απαιτούν “κρεμάλες”, αν όχι ένα νέο “Γουδί”»