Δημοκρατική συμπαράταξη, προοδευτικό κέντρο, φιλελεύθερο κέντρο; Πώς θα πούμε τελικά τον νέο φορέα; Ποιος είναι ο νέος φορέας; Οι περισσότεροι κολλάνε στο ΠΑΣΟΚ και τα αμαρτήματά του. Μια συνέχεια του ΠΑΣΟΚ θα είναι ο νέος φορέας λένε εχθροί και φίλοι.

Μα αν ανοίξει κάποιος ένα οποιοδήποτε βιβλίο ιστορίας και φύγει από την δική του εμπειρική γνώση της πολιτικής ζωής του τόπου, θα ανακαλύψει μιαν απρόσμενη αλήθεια. Το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν παρά ένας 40χρονος ξενιστής μιας παράταξης που γεννήθηκε από τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Της παράταξης που μεγάλωσε και εκσυγχρόνισε την Ελλάδα. Αυτό είναι το κέντρο, πότε φιλελεύθερο και πότε σοσιαλδημοκρατικό.

Αυτό που εμείς γνωρίζουμε σήμερα ως ΠΑΣΟΚ δεν είναι τίποτα άλλο παρά τα απομεινάρια μιας έξαλλης ακροαριστερής παρέας που κυβέρνησε ασύδοτα, εκμεταλλευόμενη την παράδοση της οικογένειας Παπανδρέου, που πλούτισε ασύστολα και χρεοκόπησε τη χώρα ανόητα.

Αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ και αυτό πρέπει να ηττηθεί στις εκλογές για τον νέο φορέα. Πρέπει να ηττηθεί γιατί δεν έχει τίποτα πια να πει στον κόσμο. Τα ακροαριστερά του αφηγήματα, οι εθνολαϊκιστικές του κορώνες, ο λαοπλάνος ηγέτης με τη στιβαρή φωνή, έχουν μετακομίσει αριστερότερα σε μια παρωδία αυτού που ήταν κάποτε το ΠΑΣΟΚ της αλλαγής.

Δεν έχει τίποτα να πει το ΠΑΣΟΚ και κανείς δεν το παίρνει πραγματικά στα σοβαρά πια, γιατί είναι εμφανές ότι πρόκειται για ένα συνασπισμό προσώπων με μοναδικό αντικείμενο την πολιτική τους επιβίωση. Να έχουν κάτι να ασχολούνται και μια ελπίδα μήπως έρθουν πάλι στα πράγματα.

Το πρόταγμα για την κοινωνία των πολιτών σήμερα είναι να σηκωθούν από τον καναπέ, και να έρθουν στην κάλπη για να σβήσουν τα σύμβολα και τα πρόσωπα του ΠΑΣΟΚ και να σημάνουν το οριστικό τέλος της μεταπολίτευσης.  Όχι από νεύρα αυτή τη φορά, αλλά από επίγνωση ότι ήρθε η ευκαιρία το κέντρο να ξαναγυρίσει στις πολιτικές και πατριωτικές αρχές του γεννήτορά του, του Ελευθερίου Βενιζέλου.

Η παράταξη αυτή μεγάλωσε την Ελλάδα. Μέσα από απίστευτες δυσκολίες και ανατροπές ιστορικών διαστάσεων κατάφερε να δημιουργήσει εμπόριο, παραγωγή, ναυτιλία. Κατάφερε να εντάξει τη χώρα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι, το οικονομικό, το πολιτικό και το στρατιωτικό. Κατάφερε να δημιουργήσει αστική τάξη, έστω και αναιμική.

Το ΠΑΣΟΚ αυτό που κατάφερε είναι να διορίσει όποιον αισθανόταν αδικημένος από τα χρόνια της κυριαρχίας της δεξιάς. Όμως οι διορισμοί δεν είναι πια η λύση. Το δημόσιο μπούκωσε και οι φόροι έγιναν αβάσταχτοι. Ένα νέο φιλελεύθερο ή σοσιαλδημοκρατικό κέντρο θα μπορέσει να αλλάξει το μείγμα της πολιτικής και της οικονομίας αυτής της χώρας. Μια παράταξη που θα δώσει εφόδια στον κόσμο της καινοτομίας και της παραγωγής.

Υπάρχει μόνο μία ανησυχία ή καλύτερα μια περίπτωση να χάσουμε κι αυτή την ευκαιρία. Και αυτή είναι να κάτσουμε οι άνθρωποι της παραγωγής, οι κανονικοί πολίτες αυτής της χώρας στους καναπέδες μας, γκρινιάζοντας, μηδενίζοντας ή αδιαφορώντας, την ώρα που οι οργανωμένες μειοψηφίες του συνδικαλιστικού χώρου θα στήνουν ομάδες υποστήριξης, καλπονοθείας, κοροϊδίας γιαγιάδων και παππούδων.

Στο χέρι μας λοιπόν είναι να σημάνουμε το τέλος της μεταπολίτευσης και την αρχή μιας νέας εποχής, όπου στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων της χώρας δε θα βρίσκεται το κρατικιστικό μοντέλο κάποιων χαραμοφάηδων δήθεν ιδεολόγων, αλλά μια παράταξη δεσμευμένη στην παραγωγική μεσαία τάξη. Μια παράταξη που θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για να γυρίσουν τα παιδιά μας που μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια πίσω στον τόπο τους και να προκόψουν εδώ.