Δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο πολύ μ’ ενοχλεί, η δήθεν πολιτική αντιπαράθεση, που εξαπολύεται, λέμε τώρα, κατά των απίστων και κυρίως  αυτών που έχουν την ψυχραιμία να λεν,  ότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιούνται, είναι στην πλειονότητα τους έολα και σαθρά, δεν πείθουν σκεπτομένους ανθρώπους και κυρίως δεν μπορούν ν’ αποτελέσουν  την βάση, για την οποιαδήποτε πολιτική συζήτηση, ήθελε προκύψει.

Κάποιοι είναι και γαλαντόμοι και λένε με τρόπο καρδιναλίστικο «σιγά το κακό που μπορούμε να πάθουμε, τίποτε δεν θα πάθουμε».

Θέλω απλώς,  ν’  αναφέρω οτι κανείς δεν έχει τολμήσει μέχρι στιγμής, στην κυριολεξία δεν έχει τολμήσει,  να αγγίξει το φλέγον ζήτημα, του τι στοίχισε σ΄αυτή την έρμη χώρα,  η χαίνουσα πληγή  του  προβλήματος, με τα Σκόπια.

Γιατί εάν κάποιος το τολμούσε, πάρα πολλοί άθλιοι θα έπρεπε  να έχουν εξαφανιστεί, από μπροστά μας και να μην συνεχίζουν να μας ταλαιπωρούν, πολιτικά, μέχρι σήμερα.

Να ξεκινήσω από το απλούστατο του Ντελόρ, εδώ από τη Θεσσαλονίκη, που πλήρως απογοητευμένος, είχε πει «ελπίζαμε η Θεσσαλονίκη να αποτελέσει το κέντρο των σημαντικών πολιτικών που θέλουμε να ασκήσουμε στα Βαλκάνια, για τα επόμενα χρόνια και δυστυχώς έγινε μέρος του προβλήματος και δεν βλέπω γυρισμό».

Να θυμηθούμε μήπως, το εκπληκτικής συλλήψεως εμπάργκο;;; Για την κονόμα των ημετέρων;;;

Έχουμε πολλά να θυμόμαστε δυστυχώς, αρνούμαστε να το κάνουμε, γι αυτό και μερικοί γίνονται απόλυτοι. Κατά τα άλλα μας αρέσουν οι αξιολογήσεις…σιγα το καλτσόν…

Δεν μου άρεσαν ποτέ, τα προβλήματα να τίθενται με την μορφή διλλήματος. Δεν βοηθάει κανέναν.

Και όμως σαν χώρα, σαν πολίτες, λες και κάτι μας τραβάει, μονίμως με ένα δίλλημα, πάνω από το κεφάλι, περπατάμε.

Οι λύσεις στα προβλήματα που έρχονται μπροστά μας, σε κάθε καμπή του πολιτικού βίου, εκτός όλων των άλλων , στην Ελλάδα, πρέπει να παίρνουν υπόψη τους και διάφορες πολιτικές παραμέτρους, που δεν αφορούν την πολιτική, παρά μόνον τον πελατιασμό.

Ο Μητσοτάκης σήμερα αρνείται να ψηφίσει, γιατί στην κωλοχώρα που ζούμε, με τον κοπρολαό που φτιάξαμε,  θα κερδίσει ο Καμένος. Και προτιμάει να σκέφτεται αυτό, γιατί θέλει να πρωθυπουργεύσει, πάρα το πόσα ακόμα θα πληρώσει η χώρα μας, για τα ρεμάλια που κάναν καριέρα, πατώντας στα πιο ποταπά εθνικιστικά υπολείμματα, της λεγόμενης ψυχής τους, που είναι το όνομα τους.

Αλλά ένας χαζός φίλος μου από τα Ριζά πρότεινε σήμερα κάτι επαναστατικό…δεν σας ψηφάει το τακίμι σας, ρε αθλιοι;;; εσεις, οι δέκα δικοί μου, μείνετε μεσα και ψηφίστε για την πλειοψηφία που απαιτείται…οι υπόλοιποι, όξω… Διότι είναι απολύτως σίγουρος κι αυτός, ότι σε καμιά περίπτωση και με δικη του πλειοψηφία στη Βουλή, το θέμα δεν πρόκειται να λυθεί…