Ζουμε σε γειτνίαση με μια χώρα, που ποτέ δεν αναπτύξαμε πολιτική, σαν χώρα, να γνωριστούμε με τη γείτονα, καλύτερα…
Ακόμη και σήμερα 100 χρονια μετα την καταστροφή της Σμύρνης αντις να ψάξουμε να βρούμε σημεία προσέγγισης και διαλόγου και ποτέ λήθης, προσπαθούμε με κάθε τρόπο, να τονώσουμε το αντιτουρκικό μένος, στον ελληνικό λαό…
Αν με βρειτε ένα σοβαρό, αξιόλογο, βιβλίο ιστορίας, της τουρκιας, νά είναι μεταφρασμένο στα ελληνικά, ισως να καταλάβετε περίπου, τι εννοώ…
Σήμερα η ραγδαία πτώση της ισοτιμίας της λιρας, φέρνει στα πρόθυρα πνιγμού, τη μεσαία ταξη της χώρας, που κυριως διαμορφώθηκε, στο τελος της πρώτης και στη δεύτερη θητεία, του Ερντογάν…
Οι αλλοπρόσαλλες πολιτικές του στην οικονομία, κυρίως, τον έφεραν σε αδιέξοδο διότι από ένα σημείο και μετά η ρεμούλα αντικατέστησε πλήρως, το σύνολο των συναλλαγών με το κράτος, της ομάδας και του κυκλου του… Κατέληξε σε πλήρη καταλήστευση του πλούτου της χώρας… Και φυσικά ενεπλάκησαν στα πάντα που αγκαλιάζουν τον υπόκοσμο και τη διαφθορά.. Ναρκωτικά, όπλα, τραφικινγκ ότι μπορεί να φανταστεί ο νους του ανθρώπου… Ενεπλάκησαν τα παιδιά, τ ανίψια, οι συγγενείς και φίλοι τους… Το λιμάνι της Μερσίνας και της Αλεξανδρέττας, έγιναν διάδρομοι μεταφοράς και εμπορίου όπλων, που ολοι τους αναρωτιούνται ψευδώς και υποκριτικά, που να βρίσκονται, βρε παιδί μου, τόσα όπλα…
Πνιγμένοι στη ρεμούλα και την ακηδία του απυρόβλητου, λόγω της τρομοκρατικής συμπεριφοράς της εξουσίας, έχουν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο…
Οι προηγούμενοι απ αυτούς στις αρχές του αιώνα, εξαφανίστηκαν μεσα σε μια νύχτα…Του εξαφανισαν οι πολίτες και ειχαν δει στο πρόσωπο του Ερντογαν και στο κόμμα του, που βγηκε από τα σπλάχνα του Ερμπακάν, την εναλλακτική λύση… Τα σκάνδαλα, που οι προηγούμενοι υπέπεσαν, τελικά, είναι παιδική χαρά, μπροστά στη σημερινή λαίλαπα... Με τον ιδιο τρόπο μεταστρέφεται κι η διάθεση των πολιτών… Κάποτε ήτανε ένας από εμάς και τώρα ζει σε παλάτια, όπως και όλοι τους..
Επειδή όμως έμπλεξε, με τρόπο επικίνδυνο, το θρησκευτικό φρόνημα, όπως και τα εθνικιστικά παραληρήματα, του συνεταίρο του, το πρόβλημα περιπλέκεται και γιαυτο ή εγκατάλειψη του ΑΚΡ, δεν παίρνει πολύ μαζική διάσταση… Διότι την προηγούμενη φορά, κάποιοι εξαφανίστηκαν από προσώπου της γης…
Από την άλλη όμως είναι και η πλήρης ανεπάρκεια του Κιλιτσνταρογλου και συνολικά της αντιπολίτευσης…
Ενας λαός που πένεται, που ταλαιπωρείται από ένα ασφυκτικά αστυνομικό κράτος και μιαν εξουσία ασύδοτη, απελπισμένα ψάχνει τη λύση που χρειάζεται…
Και λόγω των ηλίθιων πολιτικών, ειτε της Ελλάδας, είτε της Ευρώπης, που δεν μπορεί απ ότι φαίνεται, ουτε τα βρακιά της να δέσει, δεν ξεκινάνε πρωτοβουλίες σοβαρές για τη συγκρότηση δικτύων πολιτών και δήμων και κοινοτήτων που θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την θλιβερη κατάσταση…
Έφυγε δυστυχώς από τη ζωή, ο μέντορας και φίλος μου, Σαρίκ Τάρα, ο οποίος είχε τη δυνατότητα να στήσει δίκτυα πολιτών και επιχειρηματιών, που ανέτρεπαν θέσφατα πολλών δεκαετιών…Τελικα φαίνεται ότι μόνον Οσμαν Καβάλα και ο δήμαρχος της Άγκυρας, θα μπορούσαν να μας βγάλουν από το αδιέξοδα…
Αλλά….