Έχουνε πάψει πια πομφόλυγες και πυροτεχνήματα να με συναρπάζουν και να δονείται το μέσα μου από ρίγη συγκίνησης.Ότι είδα, είδα, στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης στη δεκαετία του’60, κάθε βράδυ σχεδόν το Σεπτέμβριο.
Όλα τα άλλα απλές απομιμήσεις.
Επίσης έχω μάθει, από την πολύχρονη θητεία μου, κοντά σε πολύ μεγάλους ανθρώπους, να μη μηδενίζω και ισοπεδώνω το οτιδήποτε , μα να προσπαθώ να βρω πάντα το, ελάχιστο έστω, θετικό , που μπορεί να ξεπηδήσει μέσα από αυτό.
Και ας έρθουμε στο προκείμενο. Η κ.Διαμαντοπούλου πήρε την πρωτοβουλία , γνωρίζοντας πρόσωπα και πράγματα και κυρίως διαδικασίες και έστησε ένα Ευρωπαϊκό δίκτυο.
Και μπράβο της και πολύ καλά έκανε και να βοηθηθεί να μαζευτούν και ένα, δύο και τρία εκατομμύρια υπογραφές. Το πρόβλημα όμως είναι πως δεν φτάνουν αυτές, ούτε φυσικά και αυτό από μόνο του.Απαιτείται η σοβαρή πολιτική πρόταση, που θα έχει πιθανότητα να προσελκύσει απ’ τη μια μεριά τους Ευρωπαίους συμπολίτες και από την άλλη να δώσει βάθος στην ατζέντα των ευρωεκλογών που έρχονται.
Ναι η Ευρωπαϊκή παιδεία είναι ένα θέμα πολύ σοβαρό και σημαντικό. Έρχεται σε σύγκρουση βέβαια με συμφέροντα και αντιλήψεις συστημικές, πολυετιών, αλλά, είναι μία αναγκαία παράμετρος, που πρέπει να αναπτυχθεί, εάν όντως θέλουμε να συζητάμε για την Ευρωπαϊκής προοπτική με όρους πραγματικούς και όχι μύθους.
Αντ’ αυτού η Ευρώπη τα τελευταία 25 τουλάχιστον χρόνια έχει ξοδέψει και συνεχίζει να το κάνει, δισεκατομμύρια ευρώ, τα οποία ενισχύουν τους tour-operator σε όλη την Ευρώπη, διαμορφώνουν αγορά εκατομμυρίων επισκεπτών, για τις Βρυξέλλες, ετησίως και θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο διαμορφώνεται κοινή Ευρωπαϊκή συνείδηση, ανάμεσα στους νέους Ευρωπαίους πολίτες.
Κούνια που τους κούναγε.
Εάν όντως θέλουμε λοιπόν, να δημιουργήσουμε Ευρωπαϊκό κίνημα, Ευρωπαϊκή συνείδηση και πρόταση για κοινή πολιτική και κοινή Ευρωπαϊκή παιδεία σε όλα τα κράτη-μέλη, υπάρχουν αρκετά δις ικανά να στηρίξουν και τα εθνικά συστήματα παιδείας γιατί δεν είμαστε οι μόνοι που φυτοζωούμε.
Εάν δε εδώ προστεθεί και η αγυρτεία των ΚΕΚ – Κοινωνικού Ταμείου, τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά και δε θα πέφταμε στη μιζέρια ως σήμερα.
Επομένως, προσπαθώντας να αλλάξουμε την ατζέντα και για τις ευρωεκλογές όπου το δημοκρατικό ήθος του Έλληνα πολίτη κινδυνεύει να πάθει πανωλεθρία και πανικό, είναι υποχρέωση όλων μας και μάλιστα από σήμερα..
Εδώ όμως πρέπει να καταλάβουν όσοι ασχολούνται με την πολιτική κυρίως δι ίδιον όφελος, όχι με την κακήν έννοια, ότι τον κυρίαρχο και πρωταρχικό ρόλο πρέπει να παίξει η αυτοδιοίκηση κι εδώ και στην Ευρώπη.
Πεδίον δόξης λαμπρόν και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.