Θα μάθουμε (ίσως) απόψε, αν οι εταίροι μας θα αποδεσμεύσουν αμέσως αργότερα (μετά θάνατον;) την περίφημη δόση των 31,5 δις και τα όσα άλλα δις έπρεπε να είχαν αποδεσμεύσει με βάση τις προηγούμενες συμφωνίες. Θα μάθουμε ίσως και με ποιους νέους και όπως πάντα εκβιαστικούς όρους θα αποδεσμεύσουν αυτά τα ποσά, που θα χρειαστεί αργότερα να εξοφλήσουμε, όπως και όλα τα προηγούμενα: το μονόπλευρο «δεν χρωστάω, δεν πληρώνω», δεν υπάρχει.
Θα μάθουμε τέλος (αν οι εταίροι μας συμφωνήσουν με την κ.Λαγκάρντ) πώς θα μοιράσουν τον λογαριασμό, γιατί το ΔΝΤ, που διαπραγματεύτηκε και υπέγραψε όλες τις σχετικές συμφωνίες, εξηγεί τώρα ότι τα καταστατικά του δεν του επιτρέπουν νέες δικές του εκταμιεύσεις, αν το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο. Που έτσι όπως τα κατάφερε με τόσους κόπους, ο άνθρωπός του, ο κ. Τόμσεν, δεν είναι πια, με την όλο και μεγαλύτερη ύφεση που προκαλούν τα εκβιαστικά μέτρα που επιβάλλει…
Και όμως, δανεικά θα είναι τα 31,5 δις και όλα τα άλλα – και όχι «βοήθεια». Και το μεγαλύτερο μέρος αυτών των δανεικών θα χρησιμοποιηθεί για την εξυπηρέτηση των προηγούμενων δανείων, με τα γνωστά επιτόκια. Και πρέπει να μην ξεχνάμε ότι οι εταίροι μας δανείζονται στην «αγορά» με πολύ χαμηλά επιτόκια, μερικές φορές και μηδενικά, για να μας δανείσουν κερδίζοντας την όχι ασήμαντη διαφορά. Η αγωνία τους είναι μόνο ότι αν δεν πάμε καλά, μπορεί να μην τα επιστρέψουμε.
Θέτουν έτσι απίστευτους νεοαποικιακούς όρους για τη «βοήθειά» τους. Το σχέδιο είναι να ανατεθεί η διαχείριση των δις, όχι σ’ εμάς τους αφιλότιμους, αλλά σε κάποιες νεο-τρόικες, που θα φροντίζουν πρώτα και κύρια να εξυπηρετούν τους δανειστές. Το σχέδιο αυτό περιλαμβάνει και μερικές άλλες διατάξεις. Που προβλέπουν, π.χ., ότι αν καθυστερήσει μια ιδιωτικοποίηση, θα επιβάλλονται αντισταθμιστικά μέτρα σε βάρος (μοιραία) των μισθωτών και των συνταξιούχων: Θεσπίζεται, με άλλα λόγια, «κίνητρο» για ξεπούλημα. Αυτό, ή κάποιο άλλο σχέδιο, θεσπίζει ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών θα συνοδευτεί και από τον έλεγχο των επιχειρήσεων που θα επιδιώξουν τη δανειοδότησή τους, πράγμα που μπορεί επίσης να οδηγήσει στο ξεπούλημά τους.
Φήμες όλα αυτά; Ίσως. Επίμονες όμως και προωθούμενες από πολλές «πηγές». Που συνοδεύουν τον πραγματικό ψυχολογικό πόλεμο των αντιφατικών δηλώσεων ευρωπαίων -κυρίως γερμανών- υπευθύνων για το πρόβλημα της διάσωσής μας. Καθώς και τη συστηματική τακτική των καθυστερήσεων, για να φτάσουμε σε κατάσταση πλήρους χρηματοπιστωτικού και πολιτικού πανικού, ώστε να πούμε ναι σε όλα.
Θα είχε μεγάλο ενδιαφέρον και για μας και για την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη, αν κάποια δική μας υπηρεσία συγκέντρωνε σε έναν τόμο τις πρόσφατες δηλώσεις του Σόϊμπλε, της Μέρκελ και αρκετών άλλων, Γερμανών και μη, για το δέον γενέσθαι σχετικά με την Ελλάδα – και ο τόμος αυτός θα ήταν ακόμα πιο πλήρης, αν περιλάμβανε και τα πρακτικά των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, καθώς και τις θέσεις των δικών μας διαπραγματευτών. Αυτό ονομάζεται στη διπλωματία «Λευκή Βίβλος». Ή, «μαύρη», αν το προτιμάτε.
Δυστυχώς, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί, σε αντίθεση με όλα τα άλλα…
Ο Ριχάρδος Σωμερίτης είναι δημοσιογράφος