Θα σας διηγηθώ μια ιστορία, μια πραγματική ιστορία, που είναι η κοινοβουλευτική ιστορία του Φόρου Χρηματοπιστωτικών Συναλλαγών, γιατί έχει πολλούς συμβολισμούς που συνδέονται με την κρίση, με την εικόνα της χώρας, με τις προσπάθειες της απερχόμενης ευρωομάδας και συνολικά της μεγάλης πολιτικής μας οικογένειας, των δημοκρατών και σοσιαλιστών.
Και γι αυτό τη θεωρώ διδακτική, για τη δύσκολη αλλά και συναρπαστική εκλογική μάχη που έχουμε μπροστά μας.
Τον Ιανουάριο του 2010, όταν εντάχθηκα στην Επιτροπή Οικονομικών και Νομισματικών Υποθέσεων του ΕΚ, είχαν αρχίσει ήδη να σωρεύονται απειλητικά μαύρα σύννεφα πάνω από τη χώρα και η αξιοπιστία μας ήταν στο ναδίρ, λόγω της οικονομικής μας κατάρρευσης, κυρίως όμως λόγω της αποκάλυψης της αναξιοπιστίας –για να το πω ευγενικά- των στατιστικών μας στοιχείων.
Μέσα στο δραματικό για τη χώρα κλίμα εκείνης της περιόδου, πολύ πριν από τη σύσταση του Μηχανισμού στήριξης, η Κομισιόν πήρε την πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία που συνδεόταν με την κρίση.
Κι αυτή η πρώτη νομοθετική πρωτοβουλία δεν ήταν άλλη από την αναθεώρηση του Κανονισμού για την ποιότητα της συλλογής κι επεξεργασίας στατιστικών στοιχείων. Που έδωσε και πολύ ισχυρές εξουσίες ελέγχου στη Eurostat.
Με βάση ένα σύστημα που έχουμε στο Κοινοβούλιο, που ορίζει πώς κατανέμονται οι εκθέσεις στις διάφορες πολιτικές Ομάδες, η συγκεκριμένη Έκθεση, για την αναθεώρηση του Κανονισμού για την ποιότητα των στατιστικών στοιχείων, θα είχε εισηγητή κάποιον ή κάποια από την Ομάδα των σοσιαλιστών.
Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ είχε πολύ λίγους μήνες ζωής, είχε εισπράξει όλη την οργή με την υπόθεση των στατιστικών, έκανε άμεσες κινήσεις αποκατάστασης, έστηνε την Ανεξάρτητη Στατιστική Αρχή, οπότε, σκέφτηκα κι εγώ, να ζητήσω την Έκθεση για να δείξουμε και στο Κοινοβούλιο ότι αυτές οι πρακτικές αποτελούν οριστικά παρελθόν.
Βρίσκω λοιπόν τον συντονιστή οικονομικών της σοσιαλιστικής Ομάδας, έναν γερμανό σοσιαλδημοκράτη, τον Ούντο Μπούλμαν –τον έχει γνωρίσει και ο Πρόεδρος- και του λέω, «Ούντο, αυτή η Έκθεση με ενδιαφέρει πάρα πολύ», θα θελα να με ορίσεις εισηγήτρια.
Μου λέει, σου έχω εμπιστοσύνη, ξέρω ότι θα κάνεις καλή δουλειά, αλλά καταλαβαίνεις ότι είναι αδύνατον μέσα σ αυτό το κλίμα να δώσω την Έκθεση για τα στατιστικά σε Έλληνα ή ελληνίδα!
Μου κόστισε, ΜΑΣ κόστισε αυτό, -γιατί ήταν χαρακτηριστικό της πολύ κακής εικόνας που είχε η χώρα .
Κι έτσι λοιπόν, αφού έχασα την Έκθεση για τα στατιστικά, λόγω εθνικότητας, ο συντονιστής μας μου πρότεινε να αναλάβω εισηγήτρια μιας άλλης Έκθεσης, πολύ σημαντικής για τη σοσιαλδημοκρατική Ομάδα, με θέμα τα καινοτόμα εργαλεία χρηματοδότησης.
Το σκεπτικό του ήταν ότι η αναθεώρηση του Κανονισμού για τα στατιστικά γινόταν εσπευσμένα λόγω της Ελλάδας –τα περίφημα greek statistics- οπότε αν ήταν έλληνας ή ελληνίδα ο εισηγητής του ΕΚ θα είχε να αντιμετωπίσει τη γενικευμένη καχυποψία όλου του συστήματος. Και θα ταν εξαιρετικά δύσκολο να μπορέσει να κάνει δουλειά.
Ενώ μια Έκθεση, χωρίς ειδικό διακύβευμα για την Ελλάδα, αλλά με μεγάλο διακύβευμα για τους σοσιαλιστές και το ΕΚ συνολικά, θα βοηθούσε και εκείνους και εμάς να αποκαταστήσουμε την εικόνα και την αξιοπιστία μας.
Έτσι ορίστηκα εισηγήτρια της Έκθεσης για τα καινοτόμα μέσα χρηματοδότησης, που ψηφίστηκε στα τέλη του 2010.
Κι εκεί διατυπώσαμε για πρώτη φορά την πρόταση για καθιέρωση ΦΧΣ, με όλους τους ευρωπαϊκούς Οργανισμούς, το Συμβούλιο, την Κομισιόν και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κάθετα αντίθετους.
Η συνέχεια είναι λίγο-πολύ γνωστή.
Μετά την υιοθέτηση αυτής της πρώτης Έκθεσης, το ΕΚ με πρωταγωνιστικό ρόλο της δικής μας Ομάδας, των σοσιαλδημοκρατών και του τότε Προέδρου μας, του Μάρτιν Σουλτς, άρχισε να πιέζει συστηματικά την Κομισιόν να αλλάξει τη θέση.
Το πετύχαμε. Η Κομισιόν υπέβαλε τελικά νομοθετική πρόταση, μέσα στο 2011, την ενέκρινε το Κοινοβούλιο αλλά την μπλόκαραν ορισμένες χώρες και κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο. Κι έτσι καταλήξαμε στην νέα πρόταση, της ενισχυμένης συνεργασίας μεταξύ 11 κρατών-μελών που είναι πια πολύ κοντά να γίνει πραγματικότητα, δηλαδή να εφαρμοστεί.
Γιατί σας το διηγήθηκα:
Γιατί το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα έδινε για πολλά χρόνια, μεγάλη μάχη για το ΦΧΣ και σήμερα είναι πολύ κοντά στο να γίνει πραγματικότητα, με το ΠΑΣΟΚ στην πρώτη γραμμή.
Μια μάχη που ξεκίνησε από τον Γιώργο Παπανδρέου και επισφραγίστηκε από τον Βαγγέλη Βενιζέλο, που υπέγραψε, ως υπουργός Οικονομικών την επιστολή με την οποία εντάχθηκε η Ελλάδα στις 11 χώρες που δεσμεύτηκαν να εφαρμόσουν ΦΧΣ.
Σας το διηγήθηκα και για έναν άλλο λόγο. Γιατί τα διδάγματα απ αυτή την ιστορία συνδέονται με τη δύσκολη αλλά και συναρπαστική εκλογική μάχη που έχουμε μπροστά μας, αλλά και με τον αγώνα μας να αλλάξουμε την Ευρώπη προς προοδευτική κατεύθυνση.
Ακόμα και μέσα στους πιο δύσκολους συσχετισμούς δύσκολες μάχες κερδίζονται, όταν έχουμε πίστη στο στόχο, σχέδιο, ενότητα και συλλογικότητα.
Άλλο συμπέρασμα: για να εξασφαλίσεις οφέλη για τη χώρα δεν είναι υποχρεωτικό ούτε και αποδοτικό να δίνεις μάχες Μόνο για θέματα που συνδέονται ευθέως με τη χώρα. Είναι πολύ σημαντικά τα οφέλη που μπορείς να εξασφαλίσεις για τη χώρα, όταν ενώνεις τις δυνάμεις σου για να προωθηθεί ένας στόχος κοινός, συλλογικός.
Και δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη γι αυτό και μεγαλύτερη ικανοποίηση για την ευρωομάδα μας ως συλλογικό υποκείμενο και για τις προσπάθειές μας αυτή την πενταετία, από την Έκθεση του ΕΚ για τις τρόϊκες. Την τελευταία δύσκολη μάχη που δώσαμε στο Κοινοβούλιο, με απόλυτη επιτυχία.
Μια έκθεση που αναγνωρίζει τις τεράστιες θυσίες του ελληνικού λαού αλλά και τα αποτελέσματα που παρήχθησαν, δικαιώνει τη δική μας 4ετή προσπάθεια κι αποδομεί τους μύθους και της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ. Και γι αυτό, καταψηφίστηκε και από τους ευρωβουλευτές της ΝΔ και από τον ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά, συγκρατείστε κι αυτό-και από τους γερμανούς χριστιανοδημοκράτες του κόμματος της κυρίας Μέρκελ.
Φίλες και φίλοι,
Έχουμε μπροστά μας μια κρίσιμη εκλογική μάχη. Και για τη θέση της Ελλάδας στην Ευρώπη αλλά και για την κατεύθυνση που θα πάρει η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Για την Ελλάδα, αυτό που κρίνεται ΚΑΙ αυτές τις μέρες, με την απογευματινή κρίσιμη ψηφοφορία, αλλά και με τις ευρωεκλογές του Μαΐου είναι το οριστικό γύρισμα της σελίδας, μετά από μια τετραετία τεράστιων θυσιών και ανατροπών σε όλα τα επίπεδα.
Δεν επιτρέπονται πανηγυρισμοί, κυρίως μ αυτά τα επίπεδα ανεργίας και φτώχειας –ποτέ δεν το κάναμε άλλωστε αυτό- αλλά δεν επιτρέπονται και μηδενισμοί!
Δεν επιτρέπεται σε κανέναν να μηδενίζει «εκ του ασφαλούς» τα αποτελέσματα αυτής της προσπάθειας, που έχουν αρχίσει να φαίνονται.
Για την Ευρώπη, αυτό που κρίνεται δεν είναι αν θα έχουμε «περισσότερη Ευρώπη» -έχουμε ήδη «περισσότερη Ευρώπη».
Έχουμε μια πληρέστερη οικονομική διακυβέρνηση αλλά εξακολουθεί σε μεγάλο βαθμό να είναι μονόπλευρη, ακόμα και ιδεοληπτική.
Υπάρχουν Συνθήκες που εφαρμόζονται με θρησκευτική ευλάβεια, όπως το Σύμφωνο Σταθερότητας, το νέο Δημοσιονομικό Σύμφωνο και άλλες Συνθήκες που υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, όπως το Σύμφωνο Ανάπτυξης (που είχε προωθήσει ο Ολάντ).
Γι αυτό και δεν φτάνει να λέμε ότι χρειαζόμαστε «περισσότερη Ευρώπη» ούτε βεβαίως αρκεί να την καταγγέλλουμε.
Χρειαζόμαστε μια Ευρώπη καλύτερη, που θα ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών της γιατί θα είναι πιο συνεκτική, πιο κοινωνικά δίκαιη, πιο αποτελεσματική και πιο αλληλέγγυα.
Σ αυτή την προσπάθεια, που περνάει μέσα από την αλλαγή συσχετισμού δυνάμεων, που θα ανοίξει το δρόμο για να εκλεγεί στην προεδρία της Κομισιόν, ο υποψήφιος του Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Μάρτιν Σουλτς, πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις, με το δυναμικό κι ανανεωμένο ψηφοδέλτιο της Ελιάς στην πρώτη γραμμή.