Ο Γι­άν­νης Μα­ρού­κης γεν­νή­θη­κε στην Αθή­να το 1953. Σπού­δα­σε στο Εθνι­κό Με­τσό­βιο Πο­λυ­τε­χνείο Αγρο­νό­μος Το­πο­γρά­φος Μη­χα­νι­κός και ερ­γά­στη­κε ως με­λε­τη­τής δη­μό­σι­ων και ιδι­ω­τι­κών έρ­γων. Εντά­χθη­κε στην ΚΝΕ το 1972. Μέ­λος του Γρα­φείου ΚΝΕ Πο­λυ­τε­χνείου το 1973. Από τον Μάρ­τιο 1974 έως τον Ιού­λιο 1974 κρα­τή­θη­κε στη Γε­νι­κή Ασφά­λεια Αθη­νών, τις Στρα­τι­ω­τι­κές Φυ­λα­κές στο Μπο­γι­ά­τι και απο­φυ­λα­κί­στη­κε από τις Φυ­λα­κές Κο­ρυ­δαλ­λού με την απο­κα­τά­στα­ση της Δη­μο­κρα­τί­ας. Από το 1974 έως το 1981 μέ­λος του ΚΣ, του Γρα­φείου του ΚΣ της ΚΝΕ. Από το 1982 έως το 1991 μέ­λος της ΚΕ του ΚΚΕ, της Γραμ­μα­τεί­ας της ΚΕ του ΚΚΕ (1987-1990). Τα δύο τε­λευ­ταία χρό­νια (1989 - κα­λο­καί­ρι του 1991) δι­ε­τέ­λε­σε και μέ­λος της Πο­λι­τι­κής Επι­τρο­πής (Π.Ε.) και της Γραμ­μα­τεί­ας της Π.Ε. του Συ­να­σπι­σμού της Αρι­στε­ράς και της Προ­ό­δου. Τα τε­λευ­ταία 30 χρό­νια (1991 έως σή­με­ρα) είναι πο­λι­τι­κά ανέ­στι­ος. Έχει με την Άντα δύο παι­διά και τέσ­σε­ρα εγ­γό­νια

Ποιο το κίνητρο για τη συμμετοχή σας σε αυτό το βιβλίο;

Γιατί ένα τέτοιο βιβλίο τώρα;

Τον Ιανουάριο 2020, λίγο πριν την έναρξη της πανδημίας COVID-19, ρώτησα τον φίλο μου Σπύρο Καβουνίδη που επέμενε για μια σύντομη παράλληλη εξιστόρηση των πολιτικών μας διαδρομών: «Και ποιον ενδιαφέρουν οι ιστορίες μας;». Μου απάντησε: «Πρώτα απ΄ όλα εμάς! Και από κει και πέρα όποιον άλλον, από συνομήλικους μας, από νεώτερους που τα έζησαν από ένα σημείο και μετά, από τα παιδιά μας και τα εγγόνια σου (για την ώρα)». Συνεχίζοντας να απέχω εδώ και τριάντα (30) χρόνια από την ενεργό πολιτική δράση, παραμένοντας πολιτικά ανέστιος, ξεπέρασα τους αρχικούς μου δισταγμούς. Εξ άλλου τηρείται και ο "κανόνας των τριάντα ετών". Ήθελα όμως και να μοιραστώ, ιδιαίτερα με τους νεότερους σε ηλικία τυχόν αναγνώστες της προσωπικής διαδρομής μου, τους παρακάτω στίχους από το ποίημα «Αν» του Kipling (δημοσιεύτηκε το 1905).

Αν να ονειρεύεσαι μπορείς, και να μην είσαι δούλος των ονείρων

αν να στοχάζεσαι μπορείς, δίχως να γίνει ο στοχασμός σκοπός σου...

και ταυτόχρονα να ομολογήσω ότι, αν και ήταν από το 1970 το αγαπημένο μου ποίημα, έβαλα αυτούς ακριβώς τους στίχους στην άκρη για 15 χρόνια (1975 -1990). Αναζητήστε το "if" στην διεύθυνση https://poets.org/poem/if. Είναι παντοτινά επίκαιρο.

Θεωρείτε ότι το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα ήταν προϊόν της αυθόρμητης αντίδρασης των φοιτητών στην χούντα ή της έντονης πολιτικοποίησής τους στις συνθήκες της δικτατορίας;

 Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο Ακαδημαϊκό Έτος 1973-1974. Περίπου 1 στους 15 ήταν μέλος παράνομης αντιδικτατορικής οργάνωσης ή των ημιπαράνομων Φοιτητικών Επιτροπών Αγώνα. Και δεν ήταν "ευκολάκι" η συμμετοχή σε αντιδικτατορική δράση. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου όπως ξεκίνησε έτσι και τέλειωσε, ορφανή από συγκεκριμένη κομματική γραμμή και στο πως άρχισε και πως τελείωσε. Τι συμπέρασμα εσείς βγάζετε;

Η μεγάλη πλειοψηφία των συμμετεχόντων στα γεγονότα της εποχής, τις διαδηλώσεις, τις συνελεύσεις, ήταν αριστερόστροφοι. Έτσι η «γενιά του Πολυτεχνείου», που ονομάστηκε έτσι από την επική και τραγική κατάληξη της κατάληψης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο 1973, επηρέασε τα μυαλά στις επόμενες γενιές της Μεταπολίτευσης. Η αριστερόστροφη επιρροή είχε τις επιπτώσεις της, πόσο μάλλον που ο αγώνας για Δημοκρατία και Ελευθερία, το «Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία» μεταλλάχτηκε στον μεταπολιτευτικό κομματικό ανταγωνισμό και την άφρονα πλειοδοσία.

Αισθάνεσθε ότι η περίοδος της μεταπολίτευσης δικαίωσε τις προσδοκίες σας;

24 Ιουλίου 1974. Αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα. Τελεία και παύλα.

47 χρόνια μετά. Όταν οι όπου γης τύποι Τραμπ (και είναι αρκετοί ....) δεν είναι πλέον περιθωριακοί και συνυπάρχουν με Πούτιν, Τζινπίνγκ, Ερντογάν, όταν οι κοινωνικές ανισότητες εκτροχιάζονται, τότε το μίγμα είναι εκρηκτικό. Σήματα κινδύνου εκπέμπονται για τη Δημοκρατία στον σύγχρονο κόσμο. Θα οδηγηθούμε σε μια «Νέα Εποχή των Άκρων» ή εμείς, οι baby boomers, οι τυχεροί του 20ου αιώνα, θα προλάβουμε το στοίχημα μιας κοινωνικά δικαιότερης φιλελεύθερης δημοκρατίας του 21ου αιώνα;