Καθώς πλησιάζει το τέλος της Γερμανικής Προεδρίας στην ανά εξάμηνο κυλιόμενη Προεδρία του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, καθώς και το τέλος της πολιτικής πορείας της Καγκελαρίου, μπορούμε να κάνουμε μια αποτίμηση του έργου της, ή μάλλον ορισμένων από αυτές που θεωρούμε σημαντικές. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μαζί με το τέλος της Προεδρίας η αποχώρηση της ??Mutti-Μητερούλας?? από την πολιτική σκηνή σημαίνει και το τέλος μιας εποχής για την Γερμανία και για την Ευρώπη. Αλλά γι? αυτό το ζήτημα έχουμε αρκετό καιρό να ασχοληθούμε.
1. Η σημαντικότερη επιτυχία είναι η ριζική μεταστροφή από την λιτότητα στην αλληλεγγύη, όπως εκφράστηκε με το πρόγραμμα που μόλις πριν λίγες ημέρες εγκρίθηκε μαζί με τον πολυετή προϋπολογισμό. Η ανατροπή αυτή είναι αποτέλεσμα της διαπραγματευτικής ικανότητας της κ. Μέρκελ και την πολιτική υποστήριξη του κ. Μακρόν. Για μήνες πολλούς θυμόμαστε την σθεναρή αντίσταση των λεγόμενων ??οικονόμων?? – Frugal. Όλοι θυμόμαστε το βέτο της Πολωνίας και της Ουγγαρίας που μόλις πριν λίγες ημέρες διευθετήθηκε, έστω και αν δεν ικανοποίησε πολλούς το αποτέλεσμα που διατηρεί σε ένα βαθμό την συνέχιση της αυταρχικής διακυβέρνησης, χωρίς όμως να ανακληθεί η διατήρηση της υποχρέωσης του σεβασμού των ευρωπαϊκών αξιών οποίες συμπυκνώνονται σε δυο λέξεις : φιλελεύθερη δημοκρατία. Τέλος, δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι με καταλύτη την υγειονομική κρίση η Ευρώπη έκανε ένα μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση της ενοποίησης μεταφέροντας τον κρατικό δανεισμό στην Ε. Ένωση με αποτέλεσμα το κόστος δανεισμού των κρατών να είναι σχεδόν μηδενικός.
2. Η αντιμετώπιση της αστάθειας στην Μεσόγειο και την Μέση Ανατολή. Ο ταραξίας της περιοχή μας πήρε αναβολή σε σχέση με την επιβολή σκληρών οικονομικών μέτρων που θα συνέτιζαν τον Σουλτάνο . Είναι κάτι που θα έπρεπε να περιμένουμε. Η οικονομική έκθεση χωρών και Τραπεζών όπως η Γερμανία, η Ισπανία, η Ολλανδία και η Ισπανία στην Τουρκική οικονομία είναι μεγάλη και δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Ακόμη και ζήτημα της πώλησης όπλων, βλέπουμε ότι μόνο η Ολλανδία συντάχτηκε με την Ελλάδα στην πρόταση για διακοπή εξαγωγών κι αυτό για εσωτερικούς πολιτικούς λόγους. Έτσι το ζήτημα μετατέθηκε για την περίοδο προεδρίας Μπάιντεν, ώστε α να διαμορφωθεί κοινή πολιτική , ώστε να μην χαθεί από το ΝΑΤΟ και την Δύση προς όφελος της Ρωσίας. Όμως η ξαφνική επιβολή σκληρών κυρώσεων από τις ΗΠΑ υποχρεώνει της Ε.Ε. να επισπεύσει τις δικές της αποφάσεις στο Συμβούλιο Κορυφής του Μαρτίου.
3. Εμπορικές σχέσεις με τη Μ. Βρετανία. Το γεγονός είναι ότι η αποτυχία βαρύνει κατά κύριο λόγο τον κ. Τζόνσον και στο Συντηρητικό κόμμα και όχι την Προεδρία. Όμως αν δεν βρεθεί λύση της τελευταίας στιγμής, το κόστος θα είναι μεγάλο και για την Ε.Ε. και κυρίως για την Μ. Βρετανία. Η εκλογή Μπάιντεν και η διακηρυγμένη πρόθεσή του για ομαλοποίηση των σχέσεων με την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ στερούν την πέμπτη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου από την οικονομική και την διπλωματική ισχύ της.
4. Εμπορικές σχέσεις με τις χώρες Mercosur. Η εμπορική συμφωνία με χώρες της Λατινικής Αμερικής απέτυχε προς στιγμής. Μια τέτοια Συμφωνία θα δημιουργούσε την μεγαλύτερη Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου, μια και Βραζιλία, Αργεντινή κλπ συμμετέχουν σε αυτήν, και θα αύξανε δραματικά τον ηγεμονικό ρόλο της Ένωσης στον διπολικό κόσμο που δημιουργείται από τις ΗΠΑ και την Κίνα. Η αποτυχία χρεώνεται κυρίως στην Γαλλία. Η Γερμανική Προεδρία άφησε συνειδητά τον ρόλο στη διάδοχό της Πορτογαλία, που για προφανείς λόγους έχει στις προτεραιότητές της την πρωτοβουλία για την άρση του αδιεξόδου.
Γνωρίζοντας τις έντονες και θεμιτές αντιρρήσεις για επι μέρους σοβαρά ζητήματα που εγείρονται από πολλές πλευρές, ισχυρίζομαι ότι η περίοδος Μέρκελ μπορεί να συγκριθεί μόνο με την περίοδο Κολ, Μιτεράν, Ντελόρ. Και μάλιστα σε συνθήκες εξαιρετικά επιβαρυμένες από οικονομικής και γεωστρατηγικής άποψης.
Πηγή: www.tanea.gr