Η ανάγνωση του βιβλίου υπό τον τίτλο Ανίκητοι-Νικημένοι δημιουργεί ποικίλα συναισθήματα στον αναγνώστη. Ο Γιάνης Βαρουφάκης έγραψε ένα χρονικό. Ένα ενδιαφέρον χρονικό. Αποκαλύπτει πολλά για τον εαυτό του και τους πρωταγωνιστές (όσους ο ίδιος αναφέρει) γεγονότων που κόστισαν στην χώρα μας χρήμα και ψυχική υγεία. Είναι μια απολογία 800 σελίδων. Ο ΓΒ στην μακροσκελή αυτή απολογία του αποδέχεται λάθη δικά του και θέτει τον αναγνώστη μπροστά στα εξής γεγονότα :

Ο Αλέξης Τσίπρας και ο Νίκος Παπάς γνωρίζοντας την ένδεια των λόγων του κόμματός τους μπροστά στην κατάσταση κινδύνου που περιήλθε η χώρα εξαιτίας της πτώχευσής της και των συνακόλουθων μνημονίων αναζήτησαν και βρήκαν στο πρόσωπο του ΓΒ τον καθηγητή (γιατί στην Ελλάδα οι καθηγητές ως «ειδικοί» είναι και αυτοαπασχολούμενοι με την πολιτική) που ο αυτόφωτος λόγος του εμπεριείχε την τεχνοκρατική θεωρητική γνώση να αντιμετωπίσει ένα αντιμνημονιακό αφήγημα με όρους γνώσης των οικονομικών. Ετσι υπολόγιζαν να έχουν  ένα αφήγημα τεχνοκρατικό που δεν ομοίαζε με τον αριστερίστικο αντιμνημονιακό λόγο των διαδηλώσεων και της οργής των μελών του κόμματός τους.

Ο Γ.Β. είναι ένας άνθρωπος συνηθισμένος στο πανεπιστημιακό περιβάλλον της Ελλάδος. Είναι γνωστό ότι οι πανεπιστημιακοί χρησιμοποιούν τον τίτλο τους για χίλια δύο άλλα πράγματα μαζί με την μετάδοση  γνώσης στους φοιτητές.  Ο ίδιος ήταν ένας από τους ελάχιστους ανεκμετάλλευτους από το πολιτικό σύστημα καθηγητές Οικονομικών. Οι ατομικές του εμπειρίες  σύγκρουσης και δολοπλοκίας εξαντλούνταν στο πανεπιστημιακό περιβάλλον .

Το «θέλω να γίνω υπουργός» είναι ο πραγματικός τίτλος των πρώτων σελίδων του βιβλίου του. Πρέπει να του αναγνωρίσουμε την αφέλεια των καλών προθέσεων η οποία τον οδήγησε στον δρόμο που πήρε. Νοιώθεις μια αγωνία ως αναγνώστης από τις λυκοφιλίες που αυτός ο καλός και αγαθός άνθρωπος αναγκάζεται να υποστεί. Ευτυχώς ελαφρύνει τη διάθεση σου η αφήγηση εφηβικών όρκων , τα πολεμικά συμβούλια των ορκισμένων επαναστατών  του ΣΥΡΙΖΑ και κυρίως τα SMS που ανταλλάσουν οι κυβερνόντες μεταξύ τους.

Στην συνέχεια και μετά την νίκη του ΣΥΡΙΖΑ το βιβλίο γίνεται ποιο αποκαλυπτικό για την προσωπικότητα του Γ.Β. Την ώρα που ωρύεται εναντίον του Γ. Στουρνάρα με αναφορές στις μεταξύ τους  σχέσεις (που μάλιστα του  «ελάφρυνε» το πρόγραμμα πανεπιστημιακών παραδόσεων αφού ο Στουρνάρας ήταν πολυθεσίτης) αποκαλύπτει ταυτόχρονα ότι η πρώτη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ στο υπουργικό της  συμβούλιο  ή στους κρίσιμους τομείς του δημοσίου έχει ανθρώπους που φέρουν βαριά  επάνω τους την σκιά των  προκατόχων τους ή εκπροσωπούν ισχυρούς παράγοντες και το σπουδαιότερο όλοι νοιώθουν άνετα μεταξύ τους. Ο ΓΒ παραμένει ανυποψίαστος των προθέσεων του πρωθυπουργού μπροστά στο συνονθύλευμα αυτό.

Δίνει μια πικρή γεύση στον αναγνώστη για την ποιότητα των ανθρώπων που ο ίδιος εμπιστευόταν και τους πρόσφερε θέσεις στην διαπραγματευτική ομάδα. Οι Ελληνίδες  και οι αλλοδαποί που την αποτελούν είναι από το ίδιες του τις αναφορές «μετανοημένοι» τροικανοί . Σ όλη του την αφήγηση  ο αναγνώστης πέφτει από τα σύννεφα με τις παιδαριώδεις συμβουλές και αναφορές αυτών των επί πληρωμή «μετανοημένων και αγαθών ανθρώπων» που συμβουλεύουν τον Γ.Β. κατά την συγκρουσιακή εκείνη περίοδο. Αναμφισβήτητα θα έδιναν τις ίδιες λαμπρές συμβουλές και στα τροικανά πρώην αφεντικά τους.

Αναγνωρίζει ο αναγνώστης την απέχθεια του ΓΒ προς στους υπαλλήλους του Ελληνικού Δημόσιου τομέα οι οποίοι στην διήγηση των γεγονότων του βιβλίου δεν καταλαμβάνουν καμία θέση πλην υποτιμητικών αναφορών.

Η αναφορά συμπεριφορών που απάδουν στον σεβασμό και στην συνεργασία που οφείλει ο κατώτερος στον ανώτερό του ιδιαίτερα από ανθρώπους που νοιώθουν προστατευμένοι από ψηλά ή από αλλού και η αγαθή αντιμετώπισή τους από τον ΓΒ συνιστά σημείο κομβικό της καλοσύνης του. Με την ίδια αγαθή συμπεριφορά αντιμετωπίζει στο όνομα της διαπραγμάτευσης και τους τροικανούς με τις προσβλητικές στο πρόσωπό του συμπεριφορές .

Στον αναγνώστη του ενδιαφέροντος αυτού βιβλίου αποκαλύπτεται ότι ο ΓΒ ( και οι συν αυτώ) αγνοούσαν την τέχνη της διαπραγμάτευσης . Διατυμπανίζεται σε όλο το ανάγνωσμα ότι ουδείς πάλευε για μια καλύτερη τύχη του Ελληνικού Λαού. Πάλευαν για τις θέσεις τους υλικές και άυλες . Η ευγένεια , η αφέλεια , η ανικανότητα στήριξης  της «διαπραγμάτευσης», η αποφυγή πραγματικών  συγκρούσεων , και οι φιλανθρωπικές αναφορές για τους εργαζόμενους ,τους μισθωτούς και συνταξιούχους θυμίζουν κυρία των τιμών που απασχολείται σε φιλανθρωπικό σύλλογο. Η ιδεολογία (έστω η αριστερή) απουσιάζει από το όλο το ανάγνωσμα. Αποκαλύπτει βέβαια τον τρόπο μετακίνησης των «ειδικών» οικονομολόγων του τμήματός του που σαν τις μέλισσες πετάνε από λουλούδι σε λουλούδι.

Ο ΓΒ ως υπουργός οικονομικών της Ελλάδος διακατέχεται σε όλο το βιβλίο από ένα φόβο. Ο φόβος αυτός είναι ότι δεν μπορεί , δεν αντέχει να αντιληφθεί και να καταλάβει ότι η κάθε διαπραγμάτευση έχει επιτυχία όταν  έχεις  βωμό και εστία να υπερασπίσεις. Ο ΓΒ  την εστία του και τον βωμό του τα έχει εξασφαλισμένα και διήγαγε τις δύσκολες εκείνες ώρες βίο φιλόπτωχου ευγενούς. Είναι όμως πράγματι δύσκολο να φέρεις το βάρος μιας χώρας στους ώμους σου και εσύ αντί να προσπαθήσεις να το σηκώσεις ψάχνεις να το μοιραστείς με μπράβους που έχεις «κλέψει» από τους αντιπάλους.

Αντίθετα οι αντίπαλοι του (ανευθυνουπεύθυνοι «ειδικοί» υπάλληλοι) φρόντισαν να τον εμπλέξουν σε ένα πολυδαίδαλο παιχνίδι αρχικά καλοπιάνοντάς τον και μετά εξευτελίζοντάς τον . Το σκωτσέζικο ντους ήταν η υπουργική καθημερινότητα του ΓΒ και δεν έμοιαζε καθόλου με τις «ευγενείς» πανεπιστημιακές άμιλλες που είχε καλομάθει. Το μάθημα που του έδωσαν οι κινέζοι «σύντροφοι» θα πρέπει να το θυμάται καλά.  Το  δε πικρότερο μάθημα του το έδωσαν οι ίδιοι οι «σύντροφοί» του, που χρησιμοποιώντας τον ως ανιχνευτή των προθέσεων και τακτικών των τροικανών, τον πέταξαν έξω την ώρα της αλήθειας, ασκώντας την πολιτική παραμονής στην εξουσία, εμπλέκοντας τους πάντες εν’ όψη της κοιμήσεως της Θεοτόκου .

Η ήττα του ΓΒ ήταν και είναι η ήττα ενός λαού που εμπιστεύεται αυτούς που άσκεφτα ξεπετιούνται ως εθελοντές ηγέτες του. Κυρίως όμως της υπερτιμημένης άποψης που εμπεριέχει την δειλία του απολιτικ. Παραδίδοντας την πολιτική εξουσία σε διάφορους «ειδικούς» η πολιτική απέκτησε μια δυσνόητη γραμματική την οικονομολογία με ειδικότερο κλάδο την οικονομική θεολογία και τις «απολιτικ ανεξάρτητες αρχές». Οι παιδαριώδες ιδέες (όχι μόνο δικές του) του ΓΒ να ανακαλύψει και να σκοτώσει διά παντός τον ιό της φοροδιαφυγής ή τις παλιές αμαρτίες απροσδιορίστου αριθμού πολιτών δια των αλγοριθμικών μεθόδων, αποκαλύπτουν την εμμονή του σε τεχνικά ζητήματα «διασποράς τρόμου» και «κάθαρσης»  που τα ονομάζει πολιτικά. Η πολιτική είναι η τέχνη του να σπρώχνεις και να εμπνέεις τον λαό να πάει μπροστά σε ένα καλύτερο μέλλον υποσχόμενος ευζωία ως καθήκον του κράτους. Οι τεχνοκράτες ή οι ειδικοί παντός είδους είναι πάντα υπάλληλοι, δεν κατέχουν την πολιτική τέχνη και είναι φτιαγμένοι για να υπηρετούν  την κάθε εξουσία. Παλεύουν μόνο για την εκάστοτε καρέκλα τους και αυτό είναι το προφανές συμπέρασμα από την ανάγνωση του βιβλίου του ΓΒ. Ποτέ στην ανθρώπινη ιστορία ένας «ειδικός τεχνοκράτης» δεν μπόρεσε να οδηγήσει μια χώρα στην νίκη.  Υπό τις οδηγίες του πολιτικού κατασκεύαζε αυτά που ο πολιτικός τον διέταζε. Σήμερα οι πολιτικοί καταφεύγουν στην βοήθεια των «ειδικών», όταν οι ίδιοι αυτοί «ειδικοί» είχαν ως αποστολή την αποτροπή της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης . Αποστολή στην οποία απέτυχαν παταγωδώς. Όπως και η γονυπετούσα πολιτική.

Ευχαριστώ τον ΓΒ για τα όσα αποκαλυπτικά  παρέθεσε στο πραγματικά ενδιαφέρον βιβλίο του . Του αναγνωρίζω την αγωνία του και τις καλές προθέσεις του . Τον παρακαλώ να αναγνώσει με προσοχή την πρώτη καταγεγραμμένη οικονομική κρίση η οποία περιέχεται στην Παλαιά Διαθήκη που αφορά τον τρόπο διαχείρισής της από τον Ιωσήφ γιο του Ιακώβ και αν συνεχίσει παρακάτω ο Μωυσής θα του διδάξει πρακτική και ουσιαστική πολιτική .   Του προτείνω δε να απασχοληθεί στον ιδιωτικό τομέα ώστε να αποκτήσει τις καθημερινές εμπειρίες διαπραγμάτευσης που απαιτεί ο βίος του ελεύθερου επαγγελματία . Α! και να μας αποκαλύψει τους τραπεζίτες  Αρη και Ζορμπά.