Γεμίσαμε αντιφασίστες. Φανατικούς, μάλιστα. Τους βλέπεις, τους ακούς και καταλαβαίνεις πως δεν σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους. Είναι μαχητικοί, είναι επιθετικοί, είναι αφοριστικοί. Αυτό συνέβη κάπως ξαφνικά τις τελευταίες λίγες εβδομάδες. Η άγρια δολοφονία Φύσσα και ιδιαίτερα όσα ακολούθησαν με τις αποκαλύψεις για το ναζιστικό αυτό μόρφωμα, ξύπνησε συνειδήσεις. Αυτό το τελευταίο είναι καλό. Το ξύπνημα της συνείδησης δηλαδή απέναντι στον φασισμό ο οποίος δυστυχώς μεγεθύνθηκε τα τελευταία χρόνια. Οι εφησυχασμένοι, οι ανύποπτοι για το φίδι που έχει μολύνει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (ποσοστά αποδοχής 6,9 έως 7,% έδειξαν οι δυο τελευταίες μετρήσεις), αντιλήφθηκαν, κατανόησαν, ξύπνησαν. Και ενδεχομένως τώρα, όταν βλέπουν κάποιους μαυροντυμένους να κυνηγάνε μετανάστες, ίσως αντιδράσουν.
Το εντυπωσιακό, είναι πως μαζί με το ανυποψίαστο κομμάτι της κοινωνίας, ξύπνησαν και αρκετοί από εκείνους που βοήθησαν στην ανάδειξη του φαινομένου του νεοφασισμού. Πολιτικό προσωπικό και μέσα ενημέρωσης. Όχι όλοι οι πολιτικοί, αλίμονο αν ήταν όλοι. Όχι όλα τα μέσα ενημέρωσης, αλλά τα περισσότερα και ιδιαίτερα εκείνα που έχουν μεγάλο βαθμό επιρροής στην κοινωνία.
Η βασική ευθύνη για τους πρώτους, τους πολιτικούς δηλαδή, αφορά στην κυβέρνηση. Αυτή, δια στόματος πρωθυπουργού, ακολουθούσε την ατζέντα που διαμόρφωνε η «Χρυσή Αυγή», στέλνοντας ολοένα και περισσότερους ψηφοφόρους στην αγκαλιά της.
Να το πούμε μ’ ένα παράδειγμα. Η απουσία μιας συγκροτημένης πολιτικής για το μεταναστευτικό την οποία εκμεταλλεύτηκε η ναζιστική οργάνωση, υποκαταστάθηκε με μια συνθηματολογία του τύπου «ν? ανακαταλάβουμε τις πόλεις»! Τα έλεγε από τα μπαλκόνια ο Σαμαράς, αλλά πόσο πειστικός ήταν γι? αυτούς που διαβάζουν λάθος τα πράγματα και θεωρούν τους μετανάστες ως την πηγή του κακού;
Να το πούμε και μ? ένα δεύτερο παράδειγμα. Η μικροκομματική εκτίμηση πως οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής, προήλθαν από τη δεξαμενή της Ν.Δ. -άρα μπορούν να επιστρέψουν- έκανε πολλούς κυβερνητικούς να είναι διστακτικοί. Απέφευγαν να μιλήσουν για ένα ακροδεξιό, ένα φασιστικό κομμάτι της κοινωνίας που ακολουθεί τη Χ.Α. Και μαζί απέφευγαν ν? ασχοληθούν με τα εγκλήματα της οργάνωσης. Δολοφονίες, απόπειρες, οπλοφορίες, διασυνδέσεις με αστυνομία, στρατό κ.λπ.
Για τους δεύτερους, τα ΜΜΕ δηλαδή, τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα. Λειτουργούν με όρους εμπορικούς, η είδηση είναι εμπόρευμα και αν το εμπόρευμα δεν πουλάει, δεν την αναπαράγω. Μερικοί σφαγμένοι μετανάστες στο κέντρο της πόλης ήταν είδηση λίγο πριν τα δελτία καιρού. Αργότερα, δεν υπήρχε ούτε καν εκεί. Προτιμούσαν τις αγαθοεργίες πλούσιων κυριών της Εκάλης. Έτσι, οι καταγγελίες για τα εγκλήματα της ναζιστικής οργάνωσης περιορίστηκαν σε μικρά Μέσα, με μικρό βαθμό παρέμβασης. Η κοινωνία δεν είχε πληροφόρηση, ενα μεγάλο κομμάτι της αντλεί ενημέρωση από ισχυρά κανάλια, ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Αλλά δεν περιορίζεται εκεί ο βαθμός ευθύνης των Μέσων. Κάποια από αυτά, θεώρησαν τον Κασιδιάρη ένα ενδιαφέρον πρόσωπο για να επενδυθεί με όρους λάιφ στάιλ σαν εμπόρευμα που θα πουλήσει. Ωραιοποίηση, απενεχοποίηση, το προϊόν έτοιμο για κατανάλωση. Ας εξαιρέσουμε τις σκοπιμότητες προβολής για λόγους πολιτικής ταύτισης και ας περιοριστούμε σ? αυτή τη χρήση που έκαναν τα μέσα.
Η δολοφονία Φύσσα τ? ανέτρεψε όλα. Ακόμα και Μέσα που ως τώρα δεν είχαν ασχοληθεί ακροθιγώς έστω με το φαινόμενο του φασισμού, συμπεριφέρονται έκπληκτα, σαν ν? ανακάλυψαν την πυρίτιδα. «Είναι επικίνδυνοι», φώναζε ένας τηλεσχολιαστής. Ο ίδιος που τους καλούσε λίγα χρόνια πριν στις εκπομπές του και τους εξωράιζε.
Και οι πολιτικοί όμως, που έως τώρα έπαιζαν επικίνδυνα παιχνίδια μαζί τους, αποφάσισαν πως το πρόβλημα είναι σοβαρό. Δεν ξέρω πόση αξιοπιστία έχουν πια, ίσως ο βαθμός επιρροής των νεοναζιστών να οφείλεται και σ? αυτή την έλλειψη εμπιστοσύνης. Αν μάλιστα προσθέσουμε και μερικές θεωρίες συνωμοσίας (οι οποίες μας αρέσουν έτσι κι αλλιώς), τότε ναι, ένα κομμάτι της κοινωνίας δεν θεωρεί ότι πρέπει να ξεριζωθεί αυτό το φαινόμενο, αλλά τ? αποδίδουν σε κάποια περίεργα σενάρια συνωμοσίας.
Έστω και έτσι, το αποτέλεσμα δείχνει πως κάτι γίνεται. Μάθαμε περί τίνος πρόκειται, είμαστε πια πληροφορημένοι, ξέρουμε πόσο επικίνδυνοι είναι. Kαι επίσης μάθαμε, όσο πιο ξεκάθαρα γίνεται, πως σεβαστός αριθμός Ελλήνων ασπάζονται τις αποκρουστικές ιδέες και πράξεις τους. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον, ότι οι αντιφασίστες (όψιμοι και ανυποψίαστοι), να καταλάβουν πως όλο αυτό, δεν ήταν κάτι στιγμιαίο…