Αν κάτι μάθαμε με την κρίση, είναι ότι ο κάθε τυχοδιώκτης είναι παντοδύναμος είτε συκοφαντεί, είτε εμπορεύεται γοητευτικούς μύθους. Και ότι η παντοδυναμία του πηγάζει από μία πανουργία που μετέρχεται: Την αντιστροφή του «βάρους της απόδειξης», απέναντι σε κάθε αμφισβήτηση.
Ενώ δηλαδή ο καθένας έχει την υποχρέωση να αποδείξει τη βασιμότητα αυτού που ισχυρίζεται, ο πολιτικός τυχοδιώκτης σου λέει: Εσύ θα αποδείξεις ότι δεν είσαι αυτό που σου αποδίδω ή ότι δεν έγινε αυτό που καταγγέλλω. Και εδώ στηρίζεται η παντοδυναμία του. Διότι, πώς να αποδείξεις ότι δεν είσαι, κάτι που δεν είσαι ή ότι δεν συνέβη, κάτι που δεν συνέβη; Π.χ. σε συκοφαντούσαν πως είσαι πράκτορας της Μέρκελ, προδότης, πουλημένος κ.ο.κ. Μπορούσες να αποδείξεις πως δεν ήσουν όλα αυτά; Με τίποτα. Άρα ήσουν. Ή σου έλεγαν πως μας ψεκάζουν. Μπορούσες να αποδείξεις ότι δεν μας ψεκάζουν; Επίσης με τίποτα. Αν μάλιστα εξέφραζες αντίρρηση, σου απαντούσαν με τη βεβαιότητα του παρανοϊκού: «Κι εσύ πού το ξέρεις ότι δεν μας ψεκάζουν»; Κι όχι μόνον έμενες άφωνος, αλλά έτρεχες να προμηθευτείς αντίδοτα στον ψεκασμό.
Έτσι, ο τυχοδιωκτισμός έγινε η κρατούσα ιδεολογία και όπως ήταν φυσικό, ανέλαβε και την κυβέρνηση. Έλα όμως που η πραγματικότητα βρίσκεται μακριά από τους μύθους, τα μάγια και τις μαγγανείες που εμπορεύτηκαν οι τυχοδιώκτες. Άρα, στην πρώτη επαφή με την πραγματικότητα, που θα συμβεί αναγκαστικά τώρα που υποχρεώνονται να κυβερνήσουν, η αποτυχία τους είναι βέβαιη. Και εδώ αρχίζει το πρόβλημα. Διότι, μία κοινωνία που υιοθέτησε ως δική της «αλήθεια» όλες τις επαγγελίες του τυχοδιωκτισμού, είναι ταυτισμένη μαζί του. Και επειδή δεν θα είναι εύκολο να αρνηθεί τον εαυτό της, δεν θα αποδώσει την αποτυχία στον ίδιο τον τυχοδιωκτισμό, αλλά στην ανικανότητα των τυχοδιωκτών που επέλεξε.
Αναγκαστικά λοιπόν θα θελήσει να αλλάξει τυχοδιώκτες. Και όπως ξέρουμε, ως μοναδικός «στιβαρός» και «αξιόπιστος» εναλλακτικός τυχοδιώκτης, εμφανίζεται σήμερα ο ναζιστικός υπόκοσμος της ΧΑ. Ήδη, οι ναζί «έπιασαν το μήνυμα». Γι’ αυτό και όλες οι ανακοινώσεις τους είναι πιστή αντιγραφή των αντιπολιτευτικών ανακοινώσεων του εσμού των ψεκασμένων (ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και ΑΝΕΛ), με αιχμή την καταγγελία των ξένων «τοκογλύφων» και εν γένει «εχθρών».
Που πάει να πει πως ο ναζιστικός υπόκοσμος θα ενσκήψει ως φυσική συνέπεια του τυχοδιωκτικού ρεύματος που κυριάρχησε. Και είναι αυτό ακριβώς, που επιβάλλει να ηττηθεί αμέσως ο ίδιος ο τυχοδιωκτισμός. Αλλιώς προβάλλει ως θανάσιμος κίνδυνος για τη χώρα.
Με δεδομένο όμως ότι ο τυχοδιωκτισμός, όπως ακριβώς και η παράνοια, έχει ως μοναδική βάση την αναπόδεικτη βεβαιότητα, τίθεται το ερώτημα: Είναι δυνατή η ήττα του με «συμβατικά» μέσα, δηλαδή με τη λογική; Η απάντηση είναι όχι. Όπως άλλωστε είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί με «συμβατικά» μέσα, δηλαδή με τη λογική, η παρανοϊκή φαντασίωση του κάθε ψυχωσικού. (Ας τολμήσει κανείς να αμφισβητήσει τη βεβαιότητα του παρανοϊκού ότι π.χ. είναι τόσο σπουδαίος, ώστε μηχανορραφεί εναντίον του ο Ομπάμα και έχει το παράδειγμα).
Και όμως, όχι μόνον δεν είναι ανίκητος ο τυχοδιωκτισμός, αλλά είναι απόλυτα ευάλωτος. Αρκεί να υιοθετηθεί η δική του λογική και να οδηγηθεί στα όριά της. Εκεί δηλαδή που τον περιμένει η γελοιοποίηση. Γι’ αυτό όμως είναι αναγκαία η ριζική αλλαγή της στάσης μας. Που σημαίνει ότι οφείλουμε να εγκαταλείψουμε για ένα διάστημα τη λογική. Και στη θέση της λογικής, να υιοθετήσουμε – απέναντι στον τυχοδιωκτισμό βεβαίως – όλες τις τρέλες του. Μέχρι την τελευταία τους συνέπεια. Δηλαδή μέχρι τη γελοιοποίηση. Μερικά παραδείγματα:
1) Κατηγορούσαν ως δράστες του εγκλήματος της εσχάτης προδοσίας, όσους υπέγραψαν τα προηγούμενα μνημόνια. Να υιοθετήσουμε τη δική τους επιχειρηματολογία και να ζητάμε επιτακτικά, κάθε μέρα, να παραπεμφθούν στο ειδικό δικαστήριο ως προδότες για το ίδιο έγκλημα, αυτοί που υπέγραψαν σήμερα το νέο επαχθέστερο μνημόνιο.
2) Διέπραξαν τη μεγαλύτερη ατιμία που γνωρίσαμε: Ονόμασαν «προδότες» και «γερμανοτσολιάδες», όσους αναγνώρισαν ότι υπήρχε κρίση και αποδέχτηκαν να συμμετάσχουν στα κοινά βάρη για την αντιμετώπισή της. Να απαιτήσουμε λοιπόν να θεσμοθετηθεί αμέσως ως έγκλημα, η οποιαδήποτε προσφορά στα κοινά βάρη. Έτσι η ατιμία θα αποκτήσει και θεσμική υπόσταση.
3) Κατηγορούσαν του εταίρους μας ως τοκογλύφους, επειδή μας χορηγούσαν τα τελευταία χρόνια δάνεια, με το «τοκογλυφικό» επιτόκιο του 1,5 με 2%. Μόλις λοιπόν μας χορηγηθεί η πρώτη νέα δόση, να ζητήσουμε αμέσως να δικάσουν στο Σύνταγμα ως τοκογλύφους, όλους τους επικεφαλής των κρατών της Ε.Ε. (Έχουμε εμπειρία στη γελοιότητα αυτή. Προηγήθηκε το ΚΚΕ, με πρόεδρο παρόμοιου «δικαστηρίου» τον Καζάκο).
4) Στην πιο κρίσιμη περίοδο για τη χώρα, ηγήθηκαν του κινήματος «δεν πληρώνω». Μάλιστα, ο ίδιος ο σημερινός πρωθυπουργός, σε μία κίνηση πρωτοφανούς δολιοφθοράς κατά της οργανωμένης κοινωνίας, δήλωνε τότε ότι δεν πληρώνει τους φόρους του. Να τους ζητηθεί λοιπόν όχι μόνο να νομιμοποιήσουν, αλλά και να κρατικοποιήσουν αμέσως το κίνημα «δεν πληρώνω». Με τον τρόπο αυτό και δεν θα ξαναπληρώσει κανείς φόρο, αλλά και όσοι μετέχουν στο «κίνημα», θα γίνουν δημόσιοι υπάλληλοι!
5) Μέχρι να νομιμοποιήσουν το κίνημα «δεν πληρώνω», να τους ζητηθεί τουλάχιστον η νομιμοποίηση της κακοποίησης των εφοριακών που θα τολμήσουν να διεξαγάγουν ελέγχους, κατά το πρότυπο της Ύδρας. Αυτό δηλαδή που υπερασπίστηκε τότε ως βουλευτής, ο σημερινός υπουργός κ. Δρίτσας.
6) Δια στόματος εκείνου του πονηρού πολιτευτή Μητρόπουλου, υποσχέθηκαν ρητά σεισάχθεια για όλους, έχοντες και μη έχοντες και για όλα τα χρέη. Να τους ζητείται κάθε μέρα η ψήφιση του νόμου, για την υλοποίηση της υπόσχεσής τους: Την απαλλαγή όλων μας, από κάθε χρέος.
7) Επανέφεραν το παρακρατικό ήθος και την πρακτική Γκοτζαμάνη, τα οποία μάλιστα πρόσφεραν νομιμοποιημένα και στο ναζιστικό υπόκοσμο. Θυμίζω: Ως αντιπολίτευση, κάλυπταν ή οργάνωναν το λιντσάρισμα των τότε υπουργών και κυβερνητικών βουλευτών (βλ. Χατζηδάκης). Επίσης οργάνωναν αντισυγκεντρώσεις (βλ. Πεταλωτής). Με επίκληση λοιπόν της δικής τους πρακτικής, να τους ζητείται η νομιμοποίηση: α) Των αντισυγκεντρώσεων, εναντίον κάθε κυβερνητικής εκδήλωσης και β) της κακοποίησης είτε με λιντσάρισμα, είτε με γιαούρτωμα (βλ. περίπτωση Πάγκαλου), κάθε υπουργού ή κυβερνητικού βουλευτή.
8) Επειδή μετέρχονται όλα τα τεχνάσματα για τη ματαίωση των επενδύσεων, να τους ζητηθεί το κορυφαίο: Η κατάργηση της ιδιωτικής οικονομίας, με το κλείσιμο όλων των επιχειρήσεων, πλην των πανηγυριών. Και όχι μόνον, αλλά να αναβαθμιστεί σε ποινικό αδίκημα κάθε ιδιωτική επένδυση. Μάλιστα, να παραπέμπονται ως συνεργοί στο έγκλημα και οι εργαζόμενοι. Έτσι θα τους αποκαλούμε «και με το νόμο» πράκτορες των εργοδοτών, όπως ακριβώς αποκαλούσαν τους εργαζόμενους στις Σκουριές και στη Χαλυβουργία.
9) Τέλος, για την απόλαυση της λαϊκής μακαριότητας την οποία θα προκαλέσει η γενική ανάπαυση όλων μας ως ανέργων, να ιδρυθεί και υπουργείο «μαζικής ευτυχίας». Με πρώτο καθήκον, τη δωρεάν διανομή του πονήματος Λαφάργκ «Το δικαίωμα στην τεμπελιά». Το οποίο θα υποχρεωθούν να διαβάζουν, καθώς θα λιάζονται, οι ευτυχισμένοι άνεργοι.
Προσοχή όμως. Καμία παραχώρηση στη λογική, διότι, όπως μας έμαθαν οι ίδιοι, η λογική είναι απροστάτευτη μπροστά στην κακοήθεια του τυχοδιώκτη. Άσε που, καθώς λένε και τα ψυχιατρικά εγχειρίδια, είναι το ίδιο απροστάτευτη και μπροστά στην τρέλα. Γι’ αυτό, το μόνο «λογικό» που μπορούμε να τους απευθύνουμε, είναι το γνωστό: «Ένα γέλιο θα σας θάψει».