Στη σκάλα π’ ανεβαίνεις, ν’ ανέβαινα κι εγώ

Σε κάθε σκαλοπάτι, εσένα να υμνώ

Στη σκάλα π’ ανεβαίνεις και στα σκαλώματα

Άιντε σκωθείτε πάνω, απ τα παπλώματα…

Τελευταία Κυριακή του χρόνου και τα μαγαζιά ανοιχτά για τρίτη συνεχόμενη Κυριακή…

Εάν αυτό, δεν είναι υπερβολή, τραβηγμένη απ τα μαλλιά, εγώ είμαι αστορναφτης…

Όλα με υπερβολή και σε πολύ μεγάλες δόσεις…

Γίνεται της κακομοίρας, ρε χαμένε στους δρόμους, τι γκρινιάζεις;;;

Όχι δεν γκρινιάζω, τα χάλια μας οικτίρω και πονάει το φυλλοκάρδι μου, με την κατάντια μας…

Εψές πήρατε χαμπάρι, το τι έγινε;;;

Σε μια πόλη, που βασανίζεται από την πλήρη αποδιάρθρωση και διάλυση των αστικών της συγκοινωνιών, εξ αιτίας της αθλίας διαχείρισης, των πειραμάτων σπύρτζη και των αλμπάνηδων, που νομίσανε ότι θα μάθουν κομμωτική, στο κεφάλι του κασίδη, ήρθανε και στησανε, μια φιέστα δυο κοντοί κι ανεξέλεγκτοι τύποι και ήρθε και ο πρωθυπουργός και όλο το σιμσιλέ του και έπαιξαν μια κωμωδία ακόμη, σε βάρος μας…

Γέλασε η οικουμένη, όλη… Όχι μονον με τη γυμνια του βασιλιά αλλα και τη δικη μας άθλια υποχωρητικότητα, τη δική μας απάθεια… Όλα στην πλάκα και στο χαβαλέ…

ΕΕΕ και;;;

Εσύ ρε κακομοίρη σαλονικιέ, αντίς να κλαις γελάς;;;

Γελάς πούταν να κλαις;;;

Εσένανε δουλεύουν ψιλό γαζί, εδώ και χρόνια κι εσύ το χαίρεσαι γιατί σαν τη σαλονίκη και τη χαλκιδική και τη μακεδονία μας και το λιλί της θείας μας, δεν έχει…

Αντί να ερημώσεις την πόλη, σε ένδειξη διαμαρτυρίας και να μη βγει κανένας από το σπίτι του, αντιδρώντας στην κοροϊδία…

Αντί να κρύψεις τα μούτρα σου, που απαθής έφαγες το κάζο της χρόνιας και την γκολάρα, από πενήντα μέτρα μακριά, κάθεσαι και πανηγυρίζεις, διότι θα σε δώσει το πρωτάθλημα, μαζί με το σταθμό του μετρού…

Κι αύριο προβλέπω, ότι θα γεμίσεις με ψησταριές τα σταυροδρόμια και τας οδούς και θα το γλεντήσεις δεόντως, το πόσο μαλάκας είσαι, λαέ της συνβασιλεουσας…

Και μονό που τόλμησε, ο εις εκ των κοντών, απατεώνων και αγυρτών, να εκστομίσει το προσβλητικότατο, πως θα γίνεις κέντρο των Βαλκανίων, από πρωτεύουσα, που σε είχε διορίσει, ένας άλλος λαοπλάνος, επειδή απόκτησες επί τέλους κι ένα σταθμό μετρό και δεν ξεχύθηκαν ποτάμι οι θυμωμένοι, απογοητευμένοι, πικραμένοι, κατακρεουργημένοι από την αθλιότητα των αρχόντων τους, οι δημότες της πόλης, να τους πνίξουν μέσα στο λαγούμι τους, δείχνει το ότι τα αξίζεις και μπράβο σου…

Με έλεγε το πρωί ο ανιψιός μου, ότι όσοι πολλοί γελάσανε με τη γελοιότητα, των ανύπαρκτων εγκαινίων, άλλοι τόσοι και περισσότεροι τους έβριζαν τους χλευάζοντες ως προδότες, ψευτοκουλτουριάρηδες, τι άλλο θέλετε πια να σας φτιάξουν και τέτοια τραγικά και μοιραία, ή συνέχισαν το χαβά και χαβαλέ τους, με τα άλλα τα καθημερινά…

Νίκο Ταχιάο και Κώστα Ζέρβα, η σοβαροτητα και η δηθενιά στην αυστηρή κριτική δεν παίρνει και δεν αντισταθμίζει το κοροϊδιλίκι που φάγαμε ως πολίτες…