Η ψηφοφορία στη Βουλή έβαλε τέλος στον μαραθώνιο των συζητήσεων -και των αντιπαραθέσεων- για το δικαίωμα των ομόφυλων ζευγαριών στον γάμο που έγινε πια νόμος του κράτους με 175 ψήφους. Τόσο η ικανοποίηση όσων στήριξαν το νομοσχέδιο όσο και η συγκίνηση και οι πανηγυρισμοί των ανθρώπων που τους αφορούσε δεν μπορούν να κρύψουν το αμείλικτο ερώτημα: Είναι δυνατόν, στη σύγχρονη ευρωπαϊκή Ελλάδα, 125 βουλευτές να αρνηθούν σε συμπολίτες τους το θεμελιώδες δικαίωμα στην ισότητα σε ό,τι αφορά στην οικογένεια;

Το κεφάλαιο αυτό μπορεί να έκλεισε τυπικά στη Βουλή, ωστόσο δεν έκλεισε και στο θυμικό των πολιτών αυτής της χώρας. Για μια ακόμα φορά το αυτονόητο, ακόμα και σε ένα θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δίχασε αντί να ενώσει. Ένας νέος διχασμός που θα επιβαρύνει το μέλλον. Όσο κι αν επιδιώξουν οι κομματικές ηγεσίες να μας πείσουν ότι ήταν μια παρένθεση που έκλεισε, ότι δήθεν η κυβερνητική πλειοψηφία παραμένει αρραγής ή ότι δήθεν η προοδευτική αντιπολίτευση συνεχίζει ενωμένη τον αγώνα της. Όλοι θα ξέρουν ότι υπάρχει ανάμεσά τους μια λίστα βουλευτών οι οποίοι αποφάσισαν συνειδητά να στερήσουν από κάποιους Έλληνες πολίτες ένα δικαίωμα που απολαμβάνουν οι υπόλοιποι.

Η λίστα αυτή διαμορφώθηκε με απαίτηση της εκκλησίας. Ο «Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος» δεν κουράστηκε να παρεμβαίνει, υπερβαίνοντας τον αρχιερατικό του ρόλο, στο έργο της πολιτείας λες και ήθελε να εξαργυρώσει τον θρησκευτικό όρκο που έδωσαν οι βουλευτές ενώπιόν του κατά την έναρξη των εργασιών της Βουλής. Αφού ζήτησε τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος, προχώρησε σε αποστολή (προειδοποιητικής;) επιστολής προς τους εκλεγμένους εκπροσώπους του λαού και δεν δίστασε, ακόμα και την τελευταία στιγμή, να ζητήσει ονομαστική ψηφοφορία προκειμένου να καταρτίσει τη λίστα των «απολωλότων» βουλευτών. Το «αγαπάτε αλλήλους» δεν ισχύει προφανώς και για τους «άλλους».

Διαβάστε τη συνέχεια

Πηγή: www.athensvoice.gr