Οι εκκλησίες (όλες και όχι μόνον η καθολική) απέδειξαν προχτές για μια ακόμα φορά, πόσο αντιδραστικοί οργανισμοί είναι. Οργάνωσαν στο Παρίσι μια μεγάλη πανεθνική διαδήλωση, με την ενεργό συμπαράσταση της δεξιάς, για να αντιταχθούν στο κυβερνητικό νομοσχέδιο που με τον κωδικό τίτλο «γάμος για όλους» θα επιτρέψει τον πολιτικό γάμο στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια που το επιθυμούν. Και στη συνέχεια, με βάση την ισότητα, τα ζευγάρια αυτά θα έχουν το δικαίωμα να υιοθετούν από κοινού, παιδιά. Όπως στην Ισπανία, την Πορτογαλία, τις περισσότερες βόρειες χώρες, τις ΗΠΑ…
Πόσοι ήταν οι διαδηλωτές, περιλαμβανομένων των μικρών ανήλικων παιδιών που πήραν μαζί τους, για να τονίσουν έτσι ότι μάχονται για τον σε κίνδυνο θεσμό της οικογένειας; Πολλοί, δηλαδή πολλές εκατοντάδες χιλιάδες από όλη τη Γαλλία (που έχει εξήντα εκατομμύρια κατοίκους!). Το κεντρικό σύνθημα ήταν «ένα παιδί χρειάζεται ένα μπαμπά και μία μαμά», υπογραμμίζοντας έτσι, έμμεσα, την άποψή τους ότι οι «γκέι» δεν είναι «ομαλοί». Θα υπενθυμίσω ότι οι καθολικοί ιερείς δεν παντρεύονται. Απλώς, μερικοί βολεύονται.
Ο Φρανσουά Ολάντ υποσχέθηκε με το πρόγραμμά του τον «γάμο για όλους». Πρόκειται για μέτρο ισότητας. Όσοι τον ψήφισαν, γνώριζαν την πρόθεσή του, που συζητήθηκε πολύ, όπως και η υπόσχεσή του (που μάλλον θα «περιμένει») για το δικαίωμα ψήφου στους αλλοδαπούς με νόμιμη συνεχή παρουσία στη Γαλλία.
Η αντίδραση των εκκλησιών (γιατί όλοι οι εκπρόσωποι των μεγάλων θρησκευμάτων κινήθηκαν μαζί με τους καθολικούς και τη γαλλική δεξιά), είναι σε μεγάλο βαθμό παράδοξη. Ο γάμος που προβλέπεται είναι πολιτικός και δεν υποχρεώνει τις εκκλησίες. Οι ενδιαφερόμενοι-ενδιαφερόμενες, θέλουν νομιμότητα στη σχέση τους με συνέπεια και τα αμοιβαία κληρονομικά δικαιώματά τους που δεν εξασφαλίζονται με τα γνωστά αστικά συμβόλαια συμβίωσης. Το δικαίωμα της υιοθεσίας το έχουν και οι ανύπαντροι, που μπορεί να είναι γκέι- το θέμα έτσι αφορά τους συντρόφους τους. Και όταν μιλάνε οι αντίπαλοι του νόμου για βασική πολιτιστική αλλαγή ως προς τον θεσμό της οικογένειας, αν όχι και της… βιολογίας, «ξεχνούν» ότι πάνω από ένα παιδί στα δύο γεννιέται στη Γαλλία εκτός γάμου, ότι ένας γάμος στους δύο καταλήγει σε διαζύγιο, ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες είναι «μονογονικές».
Το παράδοξο είναι ότι οι εκκλησίες και ιδιαίτερα η καθολική, πολύ διστακτικά και διακριτικά αντιμετωπίζουν την παιδοφιλία τόσων ιερωμένων τους και οι παραεκκλησιαστικές ενώσεις δεν κινητοποίησαν ποτέ τους οπαδούς τους για την αντιμετώπιση του φαινομένου -και μπράβο στους γονείς που ξέρουν, αλλά σιωπούν…
Ταυτόχρονα, στη Γαλλία, η καθολική εκκλησία βλέπει τους ναούς της άδειους κάθε Κυριακή, ενώ εισάγει κληρικούς από το εξωτερικό, γιατί λίγοι είναι οι γηγενείς που προσφέρονται να την υπηρετήσουν. Προφανώς οι πιστοί την ακούνε μόνον όταν υποκαθιστά τη δεξιά, καταπολεμώντας κάθε αναγκαίο εκσυγχρονιστικό μέτρο. Όπως τόσοι υποκριτές δικοί μας μητροπολίτες.
Δεν υπάρχει κανένας λόγος στην εποχή μας να αρνούμαστε την ισότητα απέναντι στον νόμο λόγω πολιτικών, θρησκευτικών, κοινωνικών και σεξουαλικών προτιμήσεων του κάθε πολίτη. Και με βάση αυτό το θεμελιώδες δημοκρατικό σκεπτικό, η κυβέρνηση του Ολάντ, σε λίγες ημέρες θα ζητήσει από το Κοινοβούλιο να συζητήσει και να ψηφίσει τον νέο νόμο.