Συμπληρώνονται σε λίγες μέρες 235 χρόνια από την πτώση της Βαστίλης που σήμανε την απαρχή της Γαλλικής επανάστασης. Μιας επανάστασης που σημάδεψε την ιστορία της Γαλλικής Δημοκρατίας και επηρέασε καθοριστικά τις εξελίξεις στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο. Δυστυχώς, η φετινή επέτειος κινδυνεύει να εορταστεί με μια Ακροδεξιά κυβέρνηση στο τιμόνι της χώρας. Πρόκειται για ένα κίνδυνο που ελοχεύει απειλητικός από το 2002 τότε που στις οθόνες των αποτελεσμάτων των προεδρικών εκλογών, μαζί με τη μορφή του Ζακ Σιράκ που είχε έρθει πρώτος, πρόβαλε ως αντίπαλός του για τον δεύτερο γύρο, η μορφή του ακροδεξιού Ζαν Μαρί Λεπέν αντί του σοσιαλιστή Λιονέλ Ζοσπέν που είχε ηττηθεί.
Έκτοτε, η απειλή της Ακροδεξιάς προβάλλει σε κάθε προεδρική εκλογή και απομακρύνεται, όλο και πιο δύσκολα όσο περνούν τα χρόνια, χάρη στα αντανακλαστικά των κομμάτων του δημοκρατικού τόξου. Ωστόσο, στις εκλογές που έρχονται η ήττα της «Ακροδεξιάς Συσπείρωσης» φαίνεται κυριολεκτικά ανέφικτη. Όχι μόνον γιατί προηγείται καθαρά στις δημοσκοπήσεις αλλά, κυρίως, επειδή το δημοκρατικό μέτωπο του δεύτερου γύρου δεν μοιάζει αυτή τη φορά το ίδιο αρραγές. Αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο διχάζονται οι γνώμες για την ορθότητα της απόφασης του Προέδρου Μακρόν να διαλύσει τη Βουλή και να προκηρύξει εθνικές εκλογές, απόφαση για την οποία δέχεται σφοδρή κριτική.
«Δεν μπορούμε να προσποιηθούμε ότι σήμερα δεν έγινε τίποτα» ήταν η φράση στην οποία ο Εμμανουέλ Μακρόν στήριξε την απόφασή του το βράδυ των ευρωεκλογών. Είχε απόλυτο δίκαιο. Σύμφωνα με το αποτέλεσμα των τελευταίων εθνικών εκλογών, από το 2022 είχε σχηματίσει κυβέρνηση μειοψηφίας όντας υποχρεωμένος να αναζητά κοινοβουλευτικές συναινέσεις για κάθε νομοθετική επικύρωση. Το έπραξε ως τη στιγμή που οι πολίτες είπαν με ξεκάθαρο τρόπο - στην κάλπη των ευρωεκλογών - ότι εμπιστεύονται με μεγάλη πλειοψηφία την «Εθνική Συσπείρωση» της ΛεΠέν. Η αναντιστοιχία μεταξύ της κυβέρνησής του και της καταλυτικής λαϊκής βούλησης ήταν προκλητικά εμφανής για να την αγνοήσει ο Γάλλος Πρόεδρος.
Η συμβολή του Μακρόν στην αναβολή των σχεδίων εγκατάστασης της Μαρίν ΛεΠέν στο Μέγαρο των Ηλυσίων, τόσο το 2017 όσο και το 2022, υπήρξε καθοριστική. Ο Εμμανουέλ Μακρόν, ακολουθώντας έναν μετριοπαθή κεντρώο δρόμο, κατάφερε να εμπνεύσει και να ενώσει τη μεγάλη πλειοψηφία των Γάλλων ψηφοφόρων όταν το πολιτικό σύστημα της Γαλλίας βρισκόταν σε πλήρη απαξίωση και οι παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις είχαν εξαϋλωθεί. Αξιοποιώντας την εμπιστοσύνη των πολιτών προχώρησε σε μια σειρά από σημαντικές μεταρρυθμίσεις ενώ πρωτοστάτησε σε ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες, αναβαθμίζοντας τον διεθνή ρόλο της Γαλλίας.
Δυστυχώς, τα δημοκρατικά αντανακλαστικά των πολιτικών δυνάμεων λειτούργησαν μόνο στο δεύτερο γύρο των εκλογικών αναμετρήσεων. Το πολιτικό σύστημα δεν κατάφερε να ορθοποδήσει στη διάρκεια της προεδρίας Μακρόν. Η Γκολική δεξιά όχι μόνο δεν ανέκαμψε αλλά δέχτηκε στις γραμμές της την επιρροή των ακροδεξιών απόψεων, όπως έδειξαν και τα πρόσφατα αποτελέσματα. Οι παραδοσιακές αριστερές δυνάμεις παραχώρησαν τη θέση τους στις ακραίες φωνές της «Ανυπότακτης Γαλλίας» του λαϊκιστή Μελανσόν. Τα «κίτρινα γιλέκα» δημιούργησαν κλίμα αποσταθεροποίησης και ανασφάλειας και έστρωσαν το δρόμο στην Ακροδεξιά προπαγάνδα.
Διαβάστε τη συνέχεια
Πηγή: www.athensvoice.gr