Έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα, η σημασία της προεδρικής εκλογής στη Γαλλία έχει ήδη ξεπεράσει τα όρια του «εξαγώνου». Κι αυτό επειδή την προσεχή Κυριακή αναμετρώνται στις γαλλικές κάλπες εκπρόσωποι των δυνάμεων που συγκρούονται ευρωπαϊκά και όχι μόνον εθνικά για το μέλλον της Ευρώπης. Στην ουσία βέβαια συγκρούονται τα ήδη διαμορφωμένα μέτωπα. Των λαϊκιστών – ευρωσκεπτικιστών από τη μία και των δυνάμεων που στηρίζουν την πορεία προς την ολοκλήρωση της Ενωμένης Ευρώπης από την άλλη.
Η ακροδεξιά Λεπέν εκφράζει με τον πιο συμβολικό τρόπο τις ρατσιστικές και αντιευρωπαϊκές απόψεις. Η μεγαλύτερη δυνατή συντριβή της, εφ’ όσον περάσει στον β/ γύρο, θα αποτελέσει ένα ακόμα σοβαρό πλήγμα στον εθνικισμό, μετά το Ολλανδικό αποτέλεσμα. Το ίδιο και ο αποκλεισμός του αριστερού λαϊκιστή Μελανσόν που δεν δίστασε να περάσει από το «είσαι η καλύτερη επιλογή» προς τον Τσίπρα το 2014, στο προχθεσινό «δεν θα γίνω εγώ Τσίπρας». Μετά την αποτυχία των Podemos, η ήττα Μελανσόν θα υψώσει αποφασιστικά το τείχος ενάντια στο απειλητικό λαϊκίστικο τσουνάμι.
Οι Γάλλοι σοσιαλιστές έχασαν από καιρό τον μπούσουλα της πολιτικής τους. Θεώρησαν ότι η καταβαράθρωσή τους οφείλεται στο γεγονός ότι η πολιτική Ολάντ δεν ήταν αρκούντος αριστερή και επέλεξαν τον δικό τους Κόρμπιν. Ενώ οι φιλοευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες τον εγκατέλειψαν πάραυτα, οι παλαιοκομματικοί σοσιαλιστές στράφηκαν – όπως και στην Ελλάδα άλλωστε – σε πιο αυθεντικές λαϊκίστικες εκδοχές.
Η συντηρητική παράταξη, πέραν της αποτυχημένης επιλογής υποψηφίου, δείχνει να ενδιαφέρεται περισσότερο απ’ όλα για τη διατήρηση της πολυσυλλεκτικότητάς της. Όταν όμως το εύρος εκτείνεται από τον Σαρκοζί μέχρι τον Ζυπέ, τότε τα περιθώρια επιτυχίας στενεύουν. Οι πολίτες ψάχνουν καθαρές λύσεις στα αδιέξοδα που συσσωρεύτηκαν από τα «ναι μεν, αλλά» τόσων χαμένων δεκαετιών.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Μακρόν προηγείται στις δημοσκοπήσεις. Μακριά από τις παραδοσιακές ταμπέλες διατυπώνει έναν πολύ συγκεκριμένο και σύγχρονο ευρωπαϊκό λόγο και στη βάση αυτή καταφέρνει να συσπειρώσει σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους, ακόμα και συντηρητικούς ψηφοφόρους που παίρνουν αποστάσεις από τους παραδοσιακούς γαλλοκεντρικούς μεγαλοϊδεατισμούς.
Η εκλογή του Μακρόν θα είναι σημαντικό βήμα ανάκαμψης στην κατηφορική πορεία της ευρωπαϊκής ενοποίησης και θα στείλει ταυτόχρονα ισχυρό μήνυμα αισιοδοξίας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Πρώτος αποδέκτης του μηνύματος θα είναι οι Βρετανοί ψηφοφόροι. Η λύση δεν βρίσκεται στην απομόνωση της χώρας τους. Οι εκλογές του Ιουνίου μπορούν να ανατρέψουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ενισχύοντας αποφασιστικά τις φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις.
Δημοσιεύεται και στο «Έθνος»