Γαλλία και Ελλάδα στις 7 Μαϊου

Παύλος Αθανασόπουλος 27 Απρ 2012

Ο πρώτος γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών φαίνεται να ανοίγει μια καινούργια ελπιδοφόρα σελίδα στην Ευρώπη. Η νίκη του Φρανσουά Ολάντ σηματοδοτεί τη νίκη των κεντροαριστερών ευρωπαϊκών δυνάμεων, που θέλουν μια Ευρώπη, η οποία, πέρα από τη δημοσιονομική σταθερότητα, θα δίνει έμφαση και στην ανάπτυξη και στην κοινωνική δικαιοσύνη και προστασία. Μένει να επιβεβαιωθεί η νίκη και στον δεύτερο γύρο της 6ης Μαΐου.

.

Όλες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι στις 7 Μαΐου, ο Ολάντ θα είναι πρόεδρος της Γαλλίας. Κανείς βέβαια δεν μπορεί να αποκλείσει κάποιο ατύχημα. Αν όμως όλα πάνε, όπως φαίνεται, καλά, είναι φανερό ότι μια νέα μέρα θα ανατείλει για την Ευρώπη, αφού οι ισορροπίες στο γαλλογερμανικό άξονα αναδιατάσσονται. Εξάλλου και η πτώση της κυβέρνησης της Ολλανδίας, της πιο πιστής συμμάχου της μονόπλευρης πολιτικής της κ. Μέρκελ, συμβάλλει αποφασιστικά σε αυτήν την κατεύθυνση. Επίσης, η αδήριτη οικονομική αναγκαιότητα οδηγεί και αυτή στην αλλαγή της ευρωπαϊκής πολιτικής.

.

Όλες οι εκθέσεις σοβαρών οικονομικών οργανισμών, δείχνουν επίταση της ύφεσης σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης και εμμονή της στασιμότητας στην ίδια τη Γερμανία. Το πιο πιθανό λοιπόν είναι ότι στις 7 Μαΐου θα αρχίσει μια διαδικασία μεγάλης αλλαγής στην Ευρώπη. Αλλά την ίδια μέρα, θα διαμορφωθεί νέο πολιτικό σκηνικό και στην Ελλάδα. Και το αγωνιώδες ερώτημα είναι, αν αυτό το νέο σκηνικό θα επιτρέψει στην Ελλάδα να μετάσχει σε αυτές τις ευρωπαϊκές διεργασίες και μέσα από αυτές να αρχίσει να βγαίνει από την κρίση της.

.

Η επιβεβαίωση του σκηνικού που έδειξαν οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, θα ήταν καταστροφική και θα περιθωριοποιούσε τη χώρα, μη επιτρέποντάς της να μετάσχει στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Για τούτο, από αυτές τις εκλογές είναι ανάγκη να παλέψουμε να προκύψει ένα αποτέλεσμα που:

.

–         Θα διαφυλάσσει τη δημοκρατική ομαλότητα. Θα περιορίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, αλλά και τις άλλες ακροδεξιές και ακροαριστερές δυνάμεις του αντιδημοκρατικού ανορθολογισμού, που συγκροτούν το φαιοκόκκινο μέτωπο.

.

–         Θα δίνει ευρεία πλειοψηφία στις δυνάμεις που πιστεύουν στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.

.

–         Θα οδηγεί σε κυβερνητική σταθερότητα. Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στη χώρα, είναι να βρεθεί ακυβέρνητο καράβι στο στρόβιλο της κρίσης που περνά, αλλά και των ραγδαίων αλλαγών που θα γίνουν στην Ευρώπη.

.

Σε αυτό το σημείο ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ είναι καθοριστικός. Πρέπει και για το δικό της συμφέρον, για να μην έχει πτωτική τάση, αλλά να φέρει ένα καλό αποτέλεσμα, ειδικά την τελευταία εβδομάδα, να πείσει ότι είναι πράγματι κυβερνώσα Αριστερά. Να εξαγγείλει ένα μίνιμουμ πρόγραμμα θέσεων, στη βάση των οποίων θα συμμετάσχει σε κυβέρνηση, ή, στη χειρότερη περίπτωση, μερικές κόκκινες γραμμές στη βάση των οποίων θα δώσει ψήφο ανοχής σε κυβέρνηση.

.

–  Να σχηματισθεί μια κυβέρνηση που θα εφαρμόσει τις δεσμεύσεις της χώρας και θα προωθήσει τολμηρά τις μεταρρυθμίσεις. Ταυτόχρονα δε, θα επεξεργασθεί ένα εθνικό σχέδιο ανασυγκρότησης και ανάπτυξης, μια εθνική στρατηγική στη βάση της οποίας θα μετάσχει η χώρα στις ευρωπαϊκές διεργασίες, θα επιδιώξει αλλαγές στα σημεία του προγράμματος που εμποδίζουν την ανάπτυξη, αυξάνουν την ανεργία και την κοινωνική αδικία.

.

Και ασφαλώς, στο μέτρο των δυνατοτήτων, να φτιάξει ένα δίκτυ προστασίας για τους κοινωνικά αδύναμους.

.

Κατά τη γνώμη μου, όλα αυτά μπορεί να υπηρετηθούν με πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ, με ισχυρή ΔΗΜΑΡ, με είσοδο στη Βουλή της ΔΗΣΥΜ, της ΔΡΑΣΗΣ-ΦΙΣΙ και των Οικολόγων Πράσινων.

.

Λίγες μέρες πριν από τις εκλογές, ας αποφασίσουμε όλοι με βάση τη λογική. Η οργή και ο θυμός είναι πάρα πολύ κακοί σύμβουλοι. Η 6η Μαΐου θα είναι μια ιστορική μέρα. Θα είναι κρίμα, η Ελλάδα να οδηγείται στο χάος και την καταστροφή, τη στιγμή που στην Ευρώπη θα αχνοφέγγει η Ελπίδα.