Στο Μέγαρο Μαξίμου δεν είχαν υποψιαστεί ότι μαυρίζοντας τις οθόνες της δημόσιας τηλεόρασης θα προκαλούσαν πρωτοφανή διεθνή κατακραυγή και θα γύριζαν τη χώρα πίσω, στην άκρη του γκρεμού. Δεν το σκέφτηκαν, γιατί δεν υπάρχει στο δικό τους πολιτισμό κάτι αυτονόητο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο, που το περιέγραψε πολύ απλά ο πρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Μάρτιν Σουλτς στην επιστολή του προς τον πρωθυπουργό, που, κανονικά, θα έπρεπε να ντραπεί πάρα πολύ γι’ αυτές τις επισημάνσεις σχετικά με την παραβίαση του κοινοτικού δικαίου. Αλλά τι είναι κανονικό στο Μέγαρο Μαξίμου;
Αν υπήρχε κοινή λογική, δεν θα έβαζαν να ανακοινώσει το λουκέτο τον υπουργό που έκανε όλα όσα κατήγγειλε, μιλώντας για την αδιαφάνεια και τα σκάνδαλα της ΕΡΤ: Διόρισε με 3.500 μεικτά το μήνα την κόρη πρώην υπουργού του κόμματός του, η οποία δεν μπορούσε να τα πει και την εκπαίδευαν για μήνες μέχρι να βγει στον αέρα, την επέβαλε ως παρουσιάστρια εκπομπής η οποία είχε μηδενικά νούμερα τηλεθέασης και χαμηλή ποιότητα, ενώ κανείς δεν ξέρει τι είδους διαχείριση έγινε στην εξωτερική παραγωγή αυτής της ανεκδιήγητης εκπομπής.
Η γαλάζια αντίληψη για την λειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης, αποτυπώθηκε και στην επιλογή διευθυντή ενημέρωσης, καθώς κρίθηκε καταλληλότερος για τη θέση ένας που διακρίθηκε ως παρουσιαστής ανάλαφρων δελτίων ειδήσεων με έμφαση στους γάμους/διαζύγια/εγκυμοσύνες επωνύμων και στα πλάνα από παραλίες.
Έχοντας δώσει αυτά τα δείγματα γραφής, αποφάσισαν να ρίξουν μαύρο στη δημόσια τηλεόραση, με μια απόφαση την οποία δεν υπέγραψαν οι υπουργοί των δύο κομμάτων που στηρίζουν την κυβέρνηση, δηλαδή με μια απόφαση που δεν έχει τη στήριξη της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ήταν η συνάντηση της βλακείας με τον αυταρχισμό που παρήγαγε ένα αποτέλεσμα πραγματικά εκρηκτικό. Ξεκινώντας από κάτι σωστό, ότι η δημόσια τηλεόραση χρειάζεται επειγόντως ανασχεδιασμό και αναδιοργάνωση, έκαναν ένα φρικτό λάθος εξαιτίας του οποίου η Liberation και η Humanite κυκλοφόρησαν με μαύρο πρωτοσέλιδο.
Ο Γάλλος υπουργός Εξωτερικών Λοράν Φαμπιούς, έδειξε κυριολεκτικά να μην καταλαβαίνει τι ακριβώς συνέβη εδώ. Είπε πως δεν θα μπορούσε να φανταστεί τους τηλεθεατές στην πατρίδα του να παρακολουθούν τηλεόραση και ξαφνικά να κλείσει το κανάλι. Η Γαλλίδα υπουργός Πολιτισμού, Ορελί Φιλιπετί, δεν έκρυψε τον αποτροπιασμό της λέγοντας ότι «Το μήνυμα αυτό είναι φοβερό» και χαρακτηρίζοντας το λουκέτο στη ΕΡΤ «Τραγωδία για τη δημοκρατία».
Αλλά ακόμη και όσοι θέλησαν να στηρίξουν τον πρωθυπουργό, όπως η Α. Μέρκελ, μίλησαν υπέρ των μεταρρυθμίσεων γενικώς και απέφυγαν να αναφερθούν στο κλείσιμο της ΕΡΤ ειδικώς, σαν μην ξέρουν περί τίνος ακριβώς πρόκειται.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είχαν προβλέψει στο Μέγαρο Μαξίμου. Περίμεναν ότι η επίδειξη πυγμής θα συσπειρώσει τη δεξιά της δεξιάς γύρω από τον πρωθυπουργό και θα τρομάξει τους υπόλοιπους.
Το επιτελείο Σαμαρά, ζαλισμένο από το δημοσκοπικό προβάδισμα, έκρινε ότι τώρα είναι η ώρα να λιώσει ο Α. Σαμαράς τους κυβερνητικούς του εταίρους και να κυριαρχήσει χωρίς δεσμεύσεις και περιορισμούς. Ήταν τόση η ορμή, που δεν είχαν σχεδιάσει ούτε καν το επόμενο βήμα, δεν είχαν εξετάσει το σενάριο κατάληψης του ραδιομεγάρου και μετατροπής του σε αυτοδιαχειριζόμενο χώρο, δεν είχαν προβλέψει ότι θα πραγματοποιηθεί μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις διαμαρτυρίας των τελευταίων ετών στην Αγία Παρασκευή, ότι θα βγαίνει ενημερωτικό πρόγραμμα θέλουν-δεν θέλουν και μάλιστα με πανευρωπαϊκή υποστήριξη. Στην πραγματικότητα, δεν είχαν σκεφτεί τίποτα, πέρα από το πώς θα ρίξουν το σήμα.
Έτσι, η ομάδα Σαμαρά πέτυχε με μια ζαριά πολλά μαζί – όλα κακά και ένα καλό:
-Εξευτέλισε την έννοια της μεταρρύθμισης, ταυτίζοντάς την με τις μαζικές, οριζόντιες απολύσεις. Ούτε αξιολόγηση, ούτε αναδιοργάνωση, ούτε εκσυγχρονισμός -cut και τέλος.
-Προκάλεσε κοινωνική συσπείρωση γύρω από έναν από τους πιο διεφθαρμένους οργανισμούς του ελληνικού Δημοσίου.
-Έδωσε επιχειρήματα στις δυνάμεις του κρατισμού και της ακινησίας, που δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.
-Επιβεβαίωσε με τον δραματικότερο τρόπο ότι στην καρδιά του ελληνικού προβλήματος βρίσκεται η λειτουργία του κράτους, την οποία αδυνατεί να αλλάξει το υπάρχον πολιτικό σύστημα.
-Απέδειξε ότι η διαχείριση της κρίσης υπερβαίνει τις πνευματικές και ψυχικές δυνατότητες των πρωταγωνιστών.
-Απέδειξε επίσης ότι η βαθιά λιτότητα και ο αυταρχισμός, πάνε μαζί.
-Εξαφάνισε κάθε ελπίδα για οικονομική σταθεροποίηση χάρη στη βελτίωση του διεθνούς περιβάλλοντος σε σχέση με το ελληνικό ζήτημα και χάρη στις διεργασίες που βρίσκονται σε εξέλιξη για αλλαγή συνταγής στην ευρωζώνη.
-Αιφνιδίασε τους πολίτες που χάνουν για μια ακόμη φορά τη γη κάτω από τα πόδια τους, μαζί με κάθε βεβαιότητα.
-Θύμισε ότι στη διάρκεια ενός ολόκληρου χρόνου δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα για την αναδιάρθρωση της δημόσιας διοίκησης. Ακόμη ψάχνουμε τους επίορκους υπαλλήλους και τους παρασιτικούς οργανισμούς του Δημοσίου.
-Μας εξήγησε πού οδηγεί η γερμανικής λογικής δημοσιονομική πειθαρχία, σε συνδυασμό με τη μεταρρυθμιστική απραξία και την κουλτούρα των τουρκικών σίριαλ.
-Και έφερε μπροστά ως απόλυτα επιτακτική την ανάγκη δημιουργίας μίας ισχυρής κεντροαριστεράς, που θα δώσει διέξοδο στο αδιέξοδο, καταθέτοντας συγκροτημένη πρόταση για την υπέρβαση του μνημονίου και την εθνική επιβίωση.
Στην περίπτωσή μας, η μάχη είναι για τα βασικά: Στοιχειώδης ορθολογισμός, σεβασμός στις γενικές αρχές της δημοκρατίας, μια κάποια λειτουργία του κράτους δικαίου, πολιτιστική σύγκλιση προς το ευρωπαϊκό παράδειγμα.
Μόλις χθες, η Χ.Α ζήτησε την επαναφορά της θανατικής ποινής.
Τι άλλο πρέπει να συμβεί;