Παλαιότερα, σ’ αυτήν εδώ τη χώρα, όταν προσπαθούσε κανείς να βρει έναν ιδιαίτερο τομέα στον οποίο να ήταν περισσότερο από οπουδήποτε αλλού εμφανής η διαφορά μεταξύ της Αριστεράς και της Δεξιάς, αμέσως ο νους, ακόμη και ενός όχι ιδιαίτερα πολιτικοποιημένου ατόμου, ερχόταν στο ζήτημα της ποινικοποίησης των πολιτικών διαφορών και της πρόταξης της τιμωρίας έναντι της ανοχής.
Η Δεξιά, εμφανώς επηρεασμένη και από μια θρησκευτική αντίληψη της ενοχής, ζητούσε τη φυλάκιση του «ενόχου-αμαρτωλού», ο οποίος τις περισσότερες φορές ήταν και φορέας αντεθνικών ιδεών, η δε Αριστερά επιδίωκε να δει το θέμα της τιμωρίας από την πλευρά της ανεκτικής κοινωνίας, ζητούσε δηλαδή μεγαλύτερη ανοχή για το «έγκλημα», μέχρι βαθμού υπερβολής πολλές φορές. Ταυτόχρονα ήταν απολύτως αντίθετη σε λογικές ποινικοποίησης της πολιτικής δράσης. Οι λόγοι αυτής της άρνησης ήταν αυτονόητοι, αφού ήταν η Αριστερά που ανά πάσα στιγμή κινδύνευε να κατηγορηθεί για εγκλήματα εσχάτης «εθνικής» προδοσίας.
Ε, τώρα πλέον, στον βαθμό που για λόγους σεβασμού του αυτοπροσδιορισμού δεχόμαστε πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα αριστερό κόμμα, αυτά να τα ξεχάσουμε. Σήμερα το συγκεκριμένο κόμμα, μαζί βεβαίως με τους Καμμένο και Μιχαλολιάκο, ζητά φυλακίσεις και απειλεί τους αντιπάλους του πως θα τους στείλει στη φυλακή. Την πρόσφατη δήλωση του κ. Στρατούλη ότι «όποιοι βάλουν την υπογραφή τους να ξεπουληθεί η δημόσια περιουσία αντί πινακίου φακής θα πάνε φυλακή», ήρθε να διασκεδάσει η δήλωση Τσίπρα, ο οποίος δήλωσε πως «δεν υπήρξε κανείς από μας που να απειλήσει τον κ. Σαμαρά, αλλά… όποιος έχει τη μύγα μυγιάζεται».
Βεβαίως εδώ, αντί για άμβλυνση των εντυπώσεων, έχουμε επιβεβαίωση της άποψης πως για τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ η πολιτική αντιπαράθεση είναι το καταφύγιο των ηλιθίων. Η έξυπνη πολιτική, αυτή που φέρνει ψήφους, είναι γι’ αυτούς εκείνη που ποινικοποιεί την πολιτική διαφορά.
Δεν θα πάνε φυλακή όποιοι ενδεχομένως πήραν μίζα για να πουλήσουν, αλλά όλοι όσοι θεωρούν πως η ιδιωτικοποίηση συμφέρει τη χώρα. Βεβαίως, την επόμενη φορά δεν θα πάνε φυλακή όσοι κρατικοποίησαν για να πάρουν μίζα, αλλά όλοι όσοι πιστεύουν πως η κρατικοποίηση συμφέρει τη χώρα. Την επόμενη, θα πάνε φυλακή όσοι πιστεύουν πως η αγορά είναι ο πιο κατάλληλος δρόμος για την ανάπτυξη μιας χώρας. Και στην άλλη εκλογική συγκυρία, όσοι πιστεύουν πως η ενίσχυση του δημόσιου τομέα είναι ο πλέον ενδεδειγμένος δρόμος, ένας δρόμος που οδηγεί στην κοινωνική ευημερία.
Υπάρχει πάτος σ’ αυτή τη λογική, τη λογική της ποινικοποίησης των πολιτικών διαφορών; Ναι, υπάρχει. Είναι η κατάλυση της δημοκρατίας. Αυτοί που καταλύουν τη δημοκρατία δεν κινδυνεύουν να πάνε φυλακή. Ας μη στρεψοδικήσει εδώ κάποιος λέγοντας πως υπερβάλλω, υποστηρίζοντας πως ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται εκτός συνταγματικού τόξου. Υποστηρίζω απλώς πως η ποινικοποίηση της πολιτικής διαφοράς σημαίνει κατάλυση της δημοκρατίας.
Πολύ φοβάμαι πως αν ακούσουμε τις φωνές που λένε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σήμερα ένα σκληρό λαϊκιστικό κόμμα, το οποίο όμως όταν ανέλθει στην εξουσία θα διολισθήσει προς κεντροαριστερές θέσεις, αν λοιπόν ακούσουμε αυτές τις φωνές, μια μέρα οι εφιάλτες δεν θα είναι μόνο νυκτερινοί, αλλά θα εμφανίζονται και «μέρα μεσημέρι», όπως έλεγε και ο άλλος, ο αλήστου μνήμης κομμουνιστής ηγέτης (Λουλές), τα βήματα του οποίου ακολουθεί πιστά σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί το τελευταίο δεν είναι απλώς ένα ακόμη λαϊκιστικό κόμμα, αλλά ένα κόμμα που έχει σαφέστατα αντιδημοκρατική αντίληψη για τον τρόπο που διευθετούνται οι πολιτικές διαφορές. Αν έλθει στην εξουσία, επειδή ακριβώς θεωρεί πως οι πολιτικές διαφορές έχουν ποινική διάσταση, αναμένοντας πως οι αντίπαλοί του, αν επιστρέψουν στην εξουσία, θα εφαρμόσουν και σ’ αυτόν τις δικές του αντιλήψεις, δεν θα διστάσει να επιδιώξει «να κάνει τα όνειρά του εκδίκηση» – μια που βρισκόμαστε σε μέρες ποιητικής έξαρσης.
Οι πρώτοι πάντως που κινδυνεύουν απ’ αυτήν την αντίληψη είναι οι δημοκράτες αριστεροί. Εξάλλου είναι τυχαίο που την επόμενη μέρα των δηλώσεων και των απειλών για φυλακίσεις είχαμε και τις κατηγορίες Τσίπρα για τη «συνοδοιπορία» της ΔΗΜΑΡ, που κατέληξαν με την εντολή να αφαιρέσει η ΔΗΜΑΡ τη λέξη Αριστερά από το όνομά της;
Σαν πολλοί δεν μαζεύτηκαν να απειλούν τη δημοκρατία; Η δημοκρατία και οι δημοκράτες δεν θα αντιδράσουν;