Eχει και τη θετική της πλευρά η υπόθεση του προπηλακισμού των υπαλλήλων του ΣΔΟΕ στην Υδρα. Πρόσφερε εικόνες εξευτελιστικές για τη χώρα και το νησί σε όσους στο εξωτερικό μας βλέπουν ως «μαύρο πρόβατο», αλλά αποκάλυψε σε όλο της το… μεγαλείο την πραγματικότητα της εκτεταμένης φοροδιαφυγής σε όσους αρνούνται να τη δεχθούν στο εσωτερικό και κυρίως προκάλεσε αντιδράσεις. Αντέδρασαν πολίτες, μίντια που μας είχαν συνηθίσει να παίρνουν το μέρος όσων δηλώνουν δίκαια ή άδικα πικραμένοι, αδικημένοι, αγανακτισμένοι, αλλά και πολιτικά κόμματα, με την εξαίρεση φυσικά του ΣΥΡΙΖΑ και του ΚΚΕ που θέλουν να συντηρηθεί η κατάσταση της ασυδοσίας για να ψαρεύουν σε θολά νερά. Και αν ο κ. Παπαδημούλης πήρε σαφείς αποστάσεις από τους φοροφυγάδες δεν έκανε το ίδιο ο ομοϊδεάτης του κ. Δρίτσας, που συμβαίνει να εκλέγεται στην περιφέρεια όπου ανήκει η Υδρα…
Η αλήθεια είναι ότι η νοοτροπία της φοροδιαφυγής είναι βαθιά ριζωμένη και δεν αποτελεί φαινόμενο της Μεταπολίτευσης. Γιγαντώθηκε όμως αυτή την περίοδο, γιατί ήταν πολλά τα λεφτά από τα δάνεια του κράτους και τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μεγάλα τα τμήματα του πληθυσμού που επωφελήθηκαν. Η πολιτική τάξη ενίσχυσε και ταυτόχρονα έγινε έρμαιο των πελατειακών σχέσεων, καλύπτοντας ανάγκες και ελλείμματα με δανεισμό, οι κρατικοί μηχανισμοί αποδείχθηκαν ανίκανοι και διεφθαρμένοι, δεν έγινε επί χρόνια καμία ουσιαστική προσπάθεια ηλεκτρονικής καταγραφής και διασταύρωσης στοιχείων, ενώ είναι επίσης γεγονός ότι το τεράστιο ποσοστό των αυτοαπασχολουμένων στην Ελλάδα δυσκολεύει πολύ την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Είτε πάντως κάποιος συμφωνεί με την ερμηνεία του φαινομένου είτε όχι, δεν μπορεί να αρνηθεί ότι η φοροδιαφυγή είναι εκτεταμένη στην Ελλάδα. Το διαπιστώνουμε σε κάθε μας βήμα στην καθημερινότητα, το αποδεικνύουν οι αριθμοί και το βιώνουμε εντελώς στη διάρκεια των όποιων διακοπών μας. Ανάλογα δε των επεισοδίων της Υδρας έχουν γίνει στο παρελθόν σε άλλα νησιά. Το 2009 στη Λήμνο εξαγριωμένοι καταστηματάρχες κόντεψαν να ρίξουν στη θάλασσα υπαλλήλους του ΣΔΟΕ, επιχειρώντας προφανώς να δημιουργήσουν ένα καθεστώς τρομοκρατίας για να μην επανέλθουν ποτέ και να φοροδιαφεύγουν ανεξέλεγκτοι. Η πρακτική συνεχίζεται εμπλουτισμένη με διάφορα επιχειρήματα για τη δικαιολόγηση της μη απόδοσης του ΦΠΑ. Εμφανίζονται μάλιστα στα τηλεοπτικά κανάλια εκπρόσωποι διαφόρων κλάδων, προσπαθώντας να δώσουν την εντύπωση ότι ο ΦΠΑ βγαίνει από την τσέπη τους και γι’ αυτό τον κατακρατούν ως… κεφάλαιο κίνησης. Αλλά τον ΦΠΑ τους τον πληρώνει ο καταναλωτής για να τον αποδώσουν στο κράτος, ως απλοί μεσάζοντες.
Οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι υπεύθυνοι αυτοαπασχολούμενοι και υγιείς πολίτες πρέπει να καταλάβουν ότι πολλά από τα επώδυνα μέτρα δεν θα ήταν αναγκαία αν περιοριζόταν στοιχειωδώς η φοροδιαφυγή. Οι φοροφυγάδες απαιτούν και απολαμβάνουν όλες τις υπηρεσίες που είναι υποχρεωμένο να προσφέρει ένα κράτος στους πολίτες του, αρκεί να πληρώνουν άλλοι γι’ αυτές. Με αυτήν την έννοια ευθύνονται πολύ περισσότερο από την Μέρκελ για τα δεινά της χώρας.