ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΣ

Στην περίοδο της μεγάλης αντι-μνημονιακής πολιτικής απάτης, ο πατριωτισμός των κυβερνήσεων που διαχειρίστηκαν τα πρώτα δυο σκληρά Μνημόνια με αίσθημα εθνικής ευθύνης (ανεξαρτήτως των προφανών ευθυνών που τους αναλογούσαν για τη χρεοκοπία της χώρας), αλλά και των πολιτών που τις στήριζαν τέθηκε υπό σοβαρή αμφισβήτηση. Πρωταγωνιστές οι φαιοκόκκινες δυνάμεις των τότε «αγανακτισμένων» και οι μετέπειτα συγκυβερνήτες στην «πρώτη φορά» αριστεροδεξιά λαϊκιστική κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Με περισσό θράσος και αλαζονεία αυτοαναγορεύτηκαν ως οι μόνοι γνήσιοι πατριώτες, ως οι νέοι «εθνικόφρονες».
Οι κρεμάλες για τους «προδότες» είχαν ήδη στηθεί στο Γουδί και το ραντεβού ήταν στα γουναράδικα. Περιμέναμε τη σειρά μας, ως πρόβατα επί σφαγήν, εμείς οι γερμανοτσολιάδες, προδότες, δωσίλογοι και τα συναφή. Δεν πρέπει ποτέ να το λησμονούμε ούτε να το συγχωρούμε.
Πλουσιόπαιδα, απόφοιτοι Public schools και η Gauche caviar μας κουνούσαν τον δάκτυλο για να μας λοιδορήσουν και να μας διδάξουν «ταξική» πολιτική και πατριωτισμό. Με νταούλια και χορούς στο Σύνταγμα.
Φευ! Πριν ο αλέκτωρ λαλήσει οι ίδιοι αυτόκλητοι κατήγοροι και πολιτικοί απατεώνες έκλιναν βαθιά το γόνυ, προσκύνησαν ευλαβικά και υπέγραψαν το 3ο και επαχθέστερο Μνημόνιο. Έγιναν και οι ίδιοι, εν ριπή οφθαλμού, «δωσίλογοι». Γι αυτό και η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται από πρώην συντρόφους, που αποχώρησαν αρνούμενοι τότε να υποστούν την ταπείνωση, τον πολιτικό και ηθικό ξεπεσμό και αυτο-εξευτελισμό της, για προδοσία της ιστορίας και των αξιών της Αριστεράς.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, βέβαια, ουδόλως ενοχλείται από κάτι τέτοια. Αγρόν αγοράζει. Διότι, δεν μπορεί να υπάρξει και να επιβιώσει πολιτικά χωρίς «ταξικό» μίσος και διχαστική πολιτική. Πρόκειται για ζωτικό και υπαρξιακό modus vivendi και modus operandi.
Ενοχλείται και μαίνεται, όμως, όταν τον πληρώνουν με το ίδιο νόμισμα. Όταν, δηλαδή, αμφισβητούν τον δικό του πατριωτισμό. Όπως στο θέμα του δικού του Μνημονίου αλλά κυρίως στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αλλά, δεν διστάζει καθόλου να χαρακτηρίσει συλλήβδην ως πατριδοκάπηλους, ακροδεξιούς και τα συναφή τους επικριτές της Συμφωνίας, ήτοι τη συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών. Οι χθεσινοί δωσίλογοι αναβαπτίστηκαν ως δια μαγείας σε υστερικούς υπερεθνικόφρονες.
Βέβαια, όλα αυτά περί «προδοτών» και τα συναφή δεν είναι παρά εκατέρωθεν κατασκευάσματα που δεν έχουν καμιά σχέση με την πραγματικότητα. Πυροδοτούν, όμως, αχρείαστες αντιπαραθέσεις με τεράστιο κόστος για το πολιτικό σύστημα και την αξιοπιστία του, που βρίσκεται στο ναδίρ.
Υπάρχουν, ωστόσο, οι αρχικοί υπαίτιοι, όσοι ήρξαντο χειρών αδίκων, οι οποίοι και συνεχίζουν στο ίδιο διχαστικό μοτίβο. Γι αυτό, όσοι πολίτες δεν ανέχονται να εμπαίζονται και να αμφισβητούνται με τόσο απροκάλυπτο και φασίζοντα τρόπο τα πατριωτικά τους αισθήματα από πολιτικούς τυχοδιώκτες, επιστρέφουν εξοργισμένοι την ύβρη και αναμένουν να στηθούν οι κάλπες για να ρίξουν την τιμωρό ψήφο τους.
Μήπως καταλάβουν, ότι η διχαστική πολιτική επιστρέφει εναντίον των εμπνευστών της ως αδυσώπητη Νέμεση. Διότι, αποτελεί ειδεχθές εθνικό πολιτικό έγκλημα. Δεν πρέπει να επιτρέπεται σε κανέναν πολιτικό απατεώνα να αμφισβητεί τον πατριωτισμό των συμπολιτών του.
Λέγεται ότι και η εκδίκηση των ψηφοφόρων στην κάλπη είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο. Το πιάτο για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ πρέπει να είναι κρύο. Παγωμένο. Frozen.
Frozen War. Έτσι μας το είπε ο κ. Τσίπρας σε άπταιστη αγγλική.
Ακριβώς. Ξέρουμε ποιος τον κέρδισε.
Καλή Χρονιά.