—Τζάνις Τζόπλιν, 1943-1970—

ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, στις 4 Οκτωβρίου του 1970, πέθανε στα 27 της η Τζάνις Τζόπλιν.

Στο Τέξας πέρασα πολύ άσχημα. Οι Τεξανοί δεν φέρονται και πολύ καλά στους μπίτνικ. Όλοι στο Πορτ Άρθουρ θεωρούσαν πως ήμουν μπίντικ, παρόλο που δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους μπίτνικ — ούτε κι εγώ, εξάλλου

Τζάνις Τζόπλιν, buried alive in the blues…

—του Θανάση Κρεκούκια από το Oneman—

Η Τζάνις Τζόπλιν υπήρξε η απόλυτη ιέρεια του blues, η μοναδική λευκή ερμηνεύτρια που δικαιωματικά στάθηκε δίπλα στη Billie Holiday και την Bessie Smith, η πρώτη γυναίκα ροκ σταρ, η πλήρης ενσάρκωση της hippie αντικουλτούρας στη μουσική. Η «Pearl» ταξίδεψε τη λυρική αντήχηση του πόνου πέρα από τα συμβατικά φωνητικά όρια, πλαισίωσε τις διονυσιακές κραυγές της με μερικές από τις κορυφαίες μπάντες της εποχής και «έκλεισε» το μεγαλείο των αυθεντικών, ηλεκτρικών δωδεκάμετρων μέσα σε τέσσερα LPs, που συγκεντρώνουν τη διαδρομή από την ψυχεδέλεια και τη soul, μέχρι το «λευκό» blues και τον θάνατο.

Οι ανεπιτήδευτες ερμηνείες της ξεχειλίζουν ανεξέλεγκτους παλμούς και ανάβουν φωτιές, απεγκλωβίζουν με μοναδική ένταση από οποιοδήποτε φορμαλιστικό περίβλημα την τραγική ταυτότητα της γενιάς της και εισάγουν τον «βρώμικο» ήχο και τη ρυθμική ενέργεια σε τελετουργικά μοτίβα που ενσαρκώνουν το πεπρωμένο μιας «δαιμονικής» μουσικής γεμάτης από ηδονές, καταχρήσεις και ένστικτα. Η βραχνή, ακατέργαστη φωνή της ενσωματώνει την ευαισθησία, τον θρήνο, τη δύναμη, την έκρηξη, το πάθος, τη φλόγα, το δράμα.

Η συνέχεια στο dimartblog.com