Αγαπητές συντρόφισσες και αγαπητοί σύντροφοι
.
Το εκλογικό αποτέλεσμα είναι καλό και επ’ αυτού δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω. Ιδιαίτερα στην δεύτερη εκλογική μάχη όταν και αντιμετωπίσαμε μια ισχυρή αμφίπλευρη πίεση λίγοι πίστευαν ότι θα αντέξει η ΔΗΜΑΡ. Άντεξε και αποτέλεσε σημαντικό και αναντικατάστατο παράγοντα στην κυβέρνηση που σχηματίστηκε. Αυτή η κατάληξη ήταν η φυσιολογική συνέπεια της κεντρικής εκλογικής της γραμμής που έλεγε με σαφήνεια « Δώστε μας εντολή για να δώσουμε κυβερνητική λύση. Δεν πρέπει να διαφεύγει σε κανένα ότι ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη εκλογική Κυριακή η ΔΗΜΑΡ άλλαξε δέρμα, έχασε και ταυτόχρονα υπεραναπλήρωσε πάνω από το 40% της εκλογικής δύναμης της. Πρακτικά μιλάμε για ένα άλλο κόμμα όχι μόνο από εκείνο που έδωσε την εκλογική μάχη της 6ης Μαίου αλλά και από εκείνο που προέκυψε στις 6 Μαϊου. Πολιτικά αυτό μεταφράζεται σε απώλεια ενός σημαντικού ποσοστού προς τον ΣΥΡΙΖΑ κυρίως. Πρόκειται για εκείνο το κομμάτι των πιο παραδοσιακών ψηφοφόρων που ο συνδυασμός ενότητας της Αριστεράς, εκλεπτυσμένου και υποδόριου αντιευρωπαϊσμού και αντιμνημονιακής στάσης τους οδήγησε εκεί. Μπορούμε να τους διεκδικήσουμε και πάλι αλλά όχι αμέσως, πρέπει πρώτα να δουν τα αδιέξοδα του ΣΥΡΙΖΑ. Στη θέση τους ήρθαν άλλοι, με πιο σταθερό τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό και την συνειδητοποίηση της ανάγκης για μια κυβερνώσα αριστερά . ¨Όπως αδιαμφισβήτητα προκύπτει και από τα ποιοτικά στοιχεία όλων των ερευνών αυτός ο κόσμος και όσοι – πολλοί περισσότεροι από εκείνους που μας ψήφισαν – μας παρακολουθούν με αυξανόμενο ενδιαφέρον, θέλουν να πετύχει το έργο της συνεργατικής κυβέρνησης και ελπίζουν στον δικό μας σταθεροποιητικό ρόλο. Αυτός ο κόσμος κατά κανόνα δεν είναι στις οργανώσεις της ΔΗΜΑΡ που αντικειμενικά συγκροτήθηκαν δύο – ούτε καν μια – περιόδους πίσω όταν ετοιμάζονταν για μάχη εκλογικής επιβίωσης. Είναι επείγον οι οργανώσεις αυτές που αποτελούν πολύτιμο θεμέλιο λίθο μιας ηρωικής προσπάθειας να αντιστοιχηθούν στην νέα πραγματικότητα, πράγμα απολύτως εφικτό. Ας κρατήσουμε την εικόνα αυτής της νέας αδιαμφισβήτητης πραγματικότητας που νομίζω ότι εμποτίζει τις σκέψεις που ακολουθούν.
.
Πάμε τώρα στην κυβέρνηση. Θεωρώ ότι ο τρόπος με τον οποίο τα δυο πιο προβεβλημένα στελέχη του κόμματος , πρώτα ο Φώτης Κουβέλης αλλά και ο Σπύρος Λυκούδης χειρίζονται δημόσια τις δύσκολες πλευρές αυτής της υπόθεσης είναι παραπάνω από ικανοποιητικός. Αυτή είναι μια κρίσιμη πτυχή αλλά προφανώς τα δύσκολα είναι μπροστά και όλοι ξέρουμε τις δυσκολίες. Θα επαναλάβω κάτι που το θεωρώ αυτονόητο. Μπήκαμε στην κυβέρνηση για να μείνουμε και να αντιμετωπίσουμε τα δύσκολα και αυτό πρέπει να είναι φανερό σε κάθε εκφορά του λόγου μας. . Έχει μεγάλη σημασία πως υπερασπιζόμαστε μια κρίσιμη και καθοριστική πολιτική, όπως πχ αυτή των αποκρατικοποιήσεων. Θα πούμε ότι είναι μια αναγκαία και συμβατή με τις απόψεις της σύγχρονης αριστεράς οικονομική πολιτική ή θα αρχίσουμε λέγοντας ότι είμαστε εκεί για να αποφύγουμε το «ξεπούλημα»; Η Χαλυβουργία πχ στον Ασπρόπυργο όπως παλιότερα η Πιρέλλι στην Πάτρα είναι παραδείγματα στα οποία η παραδοσιακή Αριστερά – τώρα μα την συνδρομή και της ακροδεξιάς – αντικειμενικά στρέφεται κατά των συμφερόντων των εργαζομένων. Πρόκειται για συνάντηση του ακραίου και πολύχρωμου λαικισμού τον οποίο θα βρίσκουμε από εδώ και εμπρός μπροστά μας και θα είναι για μεγάλο διάστημα ο βασικός μας αντίπαλος. Είναι ο πανίσχυρος πολύχρωμος και διακομματικός λαϊκισμός που ακύρωσε το 2001 την εκσυγχρονιστική μεταρρύθμιση Γιαννίτση για το ασφαλιστικό με την αγενή χορηγία τότε του βαθέως ΠΑΣΟΚ, της δεξιάς και της Αριστεράς .Πρέπει να παλέψουμε να πετύχει αυτή η κυβέρνηση γιατί άλλος δρόμος, άλλη εναλλακτική πρόταση απλώς δεν υπάρχει. Αν υπάρχει ας ακουστεί και είναι μια πρόκληση που πρέπει να απευθύνουμε στον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος έχει τώρα προσχωρήσει στην λογική της επαναδιαπραγμάτευσης την οποία μέχρι χτες κατήγγειλε. Μαζί με το ερώτημα- πρόκληση « Πείτε μας μια αποκρατικοποίηση, μια επένδυση, μια μεταρρύθμιση στην οποία να συμφωνείτε». Αυτή η συνολική άρνηση των πάντων δεν είναι αριστερή πολιτική όποιο φερετζέ και αν φοράει. Να θυμίσω ότι καθόλου τυχαία η ΔΗΜΑΡ μιλούσε για σταδιακή απαγκίστρωση από δυσμενείς όρους του μνημονίου. Κάθε λέξη έχει την σημασία της και για αυτό δεν έχει να απολογηθεί σε τίποτε για δήθεν αθέτηση προεκλογικών δεσμεύσεων. Σε τίποτε η ΔΗΜΑΡ δεν είπε ψέματα. Και σε όσους νεοφιλελεύθερους ισχυρίζονται από την άλλα τώρα πλευρά ότι δεν υπάρχει επαναδιαπραγμάτευση αλλά μόνο η πιστή και στο διηνεκές εφαρμογή του μνημονίου ως έχει, η απάντηση θα έρθει σε λίγους μήνες.
.
Μας ενδιαφέρει , λοιπόν, η συνολική πρόοδος της κυβέρνησης. Υποσύνολο, ιδιαίτερης σημασίας για μας, είναι η αξιολόγηση που θα γίνει για τους Υπουργούς και κυβερνητικά στελέχη που προτείνουμε. Δεν έχει νόημα να ανακυκλώσουμε μια συζήτηση για το αν έπρεπε να συμμετάσχουμε με στελέχη πρώτης γραμμής του κόμματος. Σε κάθε περίπτωση οι Υπουργοί που προτείναμε είναι προσωπικότητες κύρους και αποδοχής. Αυτό που θέλω να επισημάνω είναι ότι για τη κοινή γνώμη δεν υπάρχει ποσοστό αυτονομίας που εμείς αναγνωρίζουμε στους Υπουργούς, οι πολίτες τους πιστώνουν η τους χρεώνουν συνολικά και στο ακέραιο στην ΔΗΜΑΡ.
.
Είναι ευρύτατα διαδεδομένη η άποψη ότι αποτυχία αυτής της κυβέρνησης θα σημάνει ολοκληρωτική επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ. Μακροπρόθεσμα σημαίνει κάτι πολύ χειρότερο που δυστυχώς το προετοιμάζουν με την ακραία πολιτική τους στάση εδώ και δυο τουλάχιστον χρόνια ο ΣΥΡΙΖΑ, το βαθύ ΠΑΣΟΚ που τώρα συμπράττει μαζί του και η λεγόμενη λαική δεξιά. Μια γεύση αυτού του νοσηρού μέλλοντος έδωσαν οι πρόσφατες δημοσκοπήσεις. Με εξαίρεση την ΔΗΜΑΡ που κρατάει στο ακέραιο τις δυνάμεις της όλα τα άλλα κόμματα έχουν πτώση. Όλα πλην Χρυσής Αυγής. Όσοι ξέρουν από Ιστορία δεν παραξενεύονται. Η επαναστατική Αριστερά μόνο το 1917 και το 1945, δηλαδή σε συνθήκες πολέμου κέρδισε από την κρίση. Σε όλες τις άλλες περιόδους μεγάλων κρίσεων με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον μεσοπόλεμο είναι η πιο φανατική και εγκληματική ακροδεξιά που επικράτησε. Ο σπόρος αυτής της κατάστασης που βιώνουμε σήμερα έπεσε στους «αγανακτισμένους» της Πλατείας Συντάγματος, στην ανάμιξη της κάτω δήθεν αριστερής Πλατείας με την πάνω που ήξερε τι ήθελε με τα συνθήματα για κάψιμο της Βουλής και τις κρεμάλες. Εκεί που αναμίχθηκε η αντισυστημική – δηλαδή η αντιδημοκρατική ψήφος- το εφήμερο και δήθεν χαριτωμένο μπάχαλο με τον στιβαρό φασισμό.
.
Για να μην ζήσουμε ακραίες καταστάσεις που θα προξενήσουν ανήκεστο βλάβη στην χώρα πρέπει επειγόντως να συγκροτηθεί ο χώρος αμορτισέρ της μεγάλης παράταξης του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της κεντροαριστεράς και της πολιτικής οικολογίας. Η χώρα δεν μπορεί να αφεθεί στα αντιδημοκρατικά άκρα ή σε δυνάμεις με αμφισημία ως προς το ευρωπαϊκό προσανατολισμό τους. Ο ρόλος της ΔΗΜΑΡ θα είναι καθοριστικός σε αυτή την συγκρότηση και πρέπει άφοβα να τον αναλάβει. Γρήγορα αλλά όχι βιαστικά. Κανείς δεν ξέρει ποια θα είναι η κατάληξη μιας τέτοιας πρωτοβουλίας, στον δρόμο θα βρούμε τις ολοκληρωμένες απαντήσεις. Όμως η ΔΗΜΑΡ είναι η μόνη αξιόπιστη δύναμη για να αναλάβει την πρωτοβουλία σήμερα. Ο χώρος του ΠΑΣΟΚ που προφανώς ανήκει στην ευρύτερη κεντροαριστερά έχει προβλήματα και επαναπροσδιορισμού ταυτότητας και εσωτερικής συνοχής. Σε μας πέφτει το βάρος. Κατά την γνώμη μου δύο πράγματα πρέπει να κάνει ταυτοχρόνως και τελειώνω μα αυτή την διπλή πρόταση, που δεν αντιφάσκει αλλά η μία προυποθέτει την άλλη. Πρώτα να ενισχύσουμε πολιτικά και οργανωτικά την ίδια την ΔΗΜΑΡ. Να προχωρήσουμε άμεσα και θαρραλέα σε μια μεγάλη διεύρυνση σε όλα τα επίπεδα. Υπάρχει κόσμος πολύς που περιμένει το κάλεσμα. Θα γίνει με συνδιάσκεψη, θα γίνει με απόφαση της ΚΕ, θα γίνει με Συνέδριο; Μικρή σημασία έχει, αρκεί να γίνει. Και δεύτερο να εξαγγείλει για το φθινόπωρο την δημιουργία ενός Φόρουμ διαλόγου των δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της κεντροαριστεράς, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Πολιτικής Οικολογίας. Να ξεκινήσουμε με ένα τριήμερο συζήτησης στην οποία θα καλέσουμε όποιον επιθυμεί να πάρει μέρος και να καταθέσει χωρίς καμία δέσμευση την συμβολή του: Κόμματα, κινήσεις , πρόσωπα ένας ολόκληρος αστερισμός που θα τεθεί σε κίνηση από την δική μας πρωτοβουλία. Να την εξαγγείλουμε έγκαιρα ώστε να διαμορφωθεί και το ανάλογο κλίμα.
.
Συντρόφισσες και σύντροφοι έχουμε μπροστά μας ένα τιτάνιο έργο σε πολλά επίπεδα και μια μεγάλη πρόκληση. Αυτή όμως είναι η απαίτηση των καιρών και δεν έχουμε άλλο δρόμο παρά να ανταποκριθούμε σε αυτήν.
.