Στην Ελλάδα της εξαετούς ύφεσης, περίπου 16.000 οικογένειες, σύμφωνα με στοιχεία που έγιναν πρόσφατα γνωστά, διαθέτουν πάνω από 1 εκατ. ευρώ, ενώ στις λίστες του Wealth-X Institute συμπεριλαμβάνονται 559 έλληνες κροίσοι, με εισόδημα άνω των 30 εκατ. δολαρίων, η συνολική περιουσία των οποίων εκτιμάται στα 76 δισ. ευρώ.
Τα τελευταία πέντε χρόνια και σε σύγκριση με τα υπόλοιπα τμήματα του ελληνικού πληθυσμού η διαφορά στον πλούτο μιας οικονομικής (φορολογικά στο απυρόβλητο) ελίτ, έχει γίνει τόσο χαώδης που σε συνθήκες κρίσης γίνεται ιδιαίτερα προκλητική. Το μεγαλύτερο μέρος αυτών που συγκεντρώνουν τον τεράστιο πλούτο στη χώρα, “παραδοσιακά” εδώ και πολλά χρόνια είτε δεν πληρώνουν φόρους είτε πληρώνουν ελάχιστα.
Έτσι οι φόροι επιβάλλονται σε όλους τους υπόλοιπους με πολύ μεγαλύτερη ένταση, που όμως έχουν πλέον εξαντληθεί φοροδοτικά (αύξηση κατά 7,23 δισ. ευρώ από την αρχή του 2014 των ληξιπρόθεσμων χρεών). Είναι σαφές πως για δεκαετίες υπάρχει έλλειψη πολιτικής βούλησης να ληφθούν αποτελεσματικά μέτρα που θα έφερναν αντιμέτωπο το κράτος με τις παθογένειές του και σε πόλεμο με την κάθε μορφής εγκληματικότητα. Όλα θα μπορούσαν να είναι τότε αλλιώς, η χώρα να αντιμετωπίσει πιο γρήγορα και αποτελεσματικά την κρίση και η περίοδος όπως και η ένταση της κρίσης να είναι πολύ μικρότερη, η φορολογική επιβάρυνση θα μειωνόταν, οι συντάξεις δεν θα περικόπτονταν και τα επιδόματα ανεργίας και κοινωνικής στήριξης θα μπορούσαν στηριχθούν και να διευρυνθούν αν γινόταν το ιστορικό (δεδομένου του μεγέθους του προβλήματος) βήμα. Η σύγκρουση δηλ. του κράτους και του πολιτικού συστήματος με τη φοροδιαφυγή, το λαθρεμπόριο καυσίμων, τα πλαστά τιμολόγια, τη μεγάλη διαφθορά εντός των μηχανισμών της διοίκησης.
Όμως στην κοινωνία διαμορφώνονται πλέον κυρίαρχες αντιλήψεις που συσκοτίζουν το πραγματικό πρόβλημα της χώρας, βγάζουν από το κάδρο και δημιουργούν συνθήκες ανοχής στη μεγάλη φοροδιαφυγή, απαλλάσσουν ουσιαστικά το πολιτικό σύστημα από τις πραγματικές ευθύνες και τις υποχρεώσεις του, ενώ το ενοχοποιούν με έναν απίστευτα απλουστευτικό και βλακώδη τρόπο για πράγματα ανύπαρκτα που, πέραν της συνολικής απαξίωσης του δημοκρατικού πολιτεύματος, στην πράξη δεν μπορούν να έχουν καμιά αξία και κανένα αποτέλεσμα. Το αντίθετο προοιωνίζονται μια επανάληψη όλων των αρνητικών στοιχείων και πρακτικών του “συστήματος” από τους νέους αυτήν τη φορά πρωταγωνιστές.
Ανορθολογισμός, αντιδυτικισμός, μύθοι συνωμοσίας, μίσος, στρεψοδικίες, κοινωνικός ρατσισμός συνθέτουν πλέον ένα μείγμα που βαθμιαία εγκαθίσταται ως κυρίαρχη ιδεολογία, πέραν από τους κλασικούς ταξικούς και ιδεολογικούς διαχωρισμούς. Αποτέλεσμα της κρίσης και των μνημονίων, σε μια απελπισμένη και χωρίς ελπίδα κοινωνία, αλλά όχι μόνο (κρίση και μνημόνια υπήρξαν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να κυριαρχήσουν όλα αυτά). Κυρίως είναι αποτέλεσμα του χωρίς όρια λαϊκισμού πολιτικών δυνάμεων της αριστεράς και της δεξιάς, που είδαν την κρίση ως μια μοναδική για τους ίδιους ιστορική πολιτική ευκαιρία.
Αλήθεια, πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ ότι θα μπορέσει να εφαρμόσει ένα “αριστερό”, όπως λέει, πρόγραμμα, εφόσον έρθει στην κυβέρνηση, στηριγμένος (γιατί αυτό κάνει) σε μια τέτοιου είδους ιδεολογική κυριαρχία που συσκοτίζει τις πραγματικές αντιθέσεις και τα πραγματικά δομικά προβλήματα της χώρας; Οι επισκέψεις στα μοναστήρια και στον πάπα, εκ των πρωταθλητών παγκοσμίως της φοροαποφυγής, δεν νομίζω να βοηθήσουν!