Τί μπορεί να σημαίνει η κυβερνητική πρόταση για τον Βύρωνα Πολύδωρα στη θέση του Προέδρου του ΕΣΡ; Μιά επιλογή που άφησε έκπληκτους πολλούς και κυρίως τους φίλα προσκείμενους προς το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο με αφέλεια δεν μοιάζει. Και θα ήταν επιπόλαιο να θεωρήσουμε ότι ένα κόμμα στο οποίο περισσεύουν τα νεο-κομμουνιστογενή στελέχη με λενινιστική παιδεία προχωρά στην υλοποίηση της πολιτικής του με μία εν θερμώ απόφαση που βασίστηκε στο θυμικό και την αντίδραση της στιγμής. Κατά την άποψη μου έχουμε να κάνουμε με μία ψυχρή και κυνική επιλογή.
Διότι, τίποτα δεν είναι τυχαίο – φοβού τους Συριζαίους και Πολύδωρα φέροντας. Τί θα μπορούσε να έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του το επιτελείο του Μαξίμου ; Ειδικά αυτή η κυβέρνηση η οποία έχει την εντύπωση ότι για κάθε τι παίζει το κεφάλι της, επειδή δεν λειτουργεί με όρους αστικής δημοκρατίας, αλλά αντιλαμβάνεται την άσκηση πολιτικής με εμφυλιοπολεμικούς όρους και μεθόδους οιωνεί επαναστατικού δικαίου. Καί όταν μία τέτοια κυβέρνηση βρίσκεται σε κατάσταση πανικού, τότε γίνεται απρόβλεπτη και επικίνδυνη.
Ένα πράγμα την απασχολεί : πώς θα αφαιρέσει από τον αντίπαλο την πρωτοβουλία των κινήσεων και θα γλυτώσει από το σημερινό καθημερινό επικοινωνιακό σφυροκόπημα. Θα το επιδιώξει σε συνδυασμό με την παράλληλη υποβολή μίας νέας βελτιωμένης πρότασης πάνω στα χνάρια του κριθέντος ως αντισυνταγματικού νόμου Παππά, με απάλειψη όμως του άρθρου 2, που προέβλεπε τη μεταφορά των αρμοδιοτήτων του ΕΣΡ στον υπουργό. Προσπαθεί δηλαδή να ανακατώσει την τράπουλα με τις τηλεοπτικές άδειες, χωρίς βέβαια να παραδεχτεί ότι έκανε λάθος, ότι έπαιξε με τους θεσμούς και έχασε. Ψάχνει τρόπους να ξαναβρεί την απαραίτητη άνεση χρόνου για να ανακτήσει η κυβέρνηση τον έλεγχο της ατζέντας. Όχι μόνο για να λύσει το θέμα σχετικά με τις άδειες, αλλά για την εμβάθυνση της εγκαθίδρυσης της καθεστωτικής της λογικής σε όλους τους τομείς.
Προτείνοντας Πολύδωρα η κυβέρνηση επιδιώκει να καταφέρει δύο πλήγματα στην αντιπολίτευση. Με το πρώτο απευθύνεται στη ΝΔ και στοχεύει στη διάσπαση της γραμμής Μητσοτάκη μέσα από τη διαφοροποίηση του Καραμανλικού μπλοκ. Και με το δεύτερο, υποχρεώνει την αντιπολίτευση να σταθεί σύσσωμη απέναντι και να μην συναινέσει στην συγκρότηση του ΕΣΡ. Αποσκοπεί να την παρουσιάσει ότι φέρει αυτή την αποκλειστική ευθύνη για τη νέα καθυστέρηση. Με αυτό το τέχνασμα ελπίζει η κυβέρνηση ότι θα εμφανιστεί ως η μόνη που καταβάλλει προσπάθεια εξόδου από το αδιέξοδο. Μόνοι υπεύθυνοι για την συνεχιζόμενη ανωμαλία από την έλλειψη ρύθμισης του τοπίου της τηλεοπτικής αγοράς είναι οι ανήκοντες στα κόμματα της αντιπολίτευσης. Και επίσης πιστεύει ότι τα χιλιοτετριμμένα επιχειρήματα περί διαπλοκής και διαφθοράς θα συνεχίσουν να συσπειρώνουν τον κόσμο και ότι θα ανακόψει τη διεύρυνση των αντίπαλων δυνάμεων είτε στα αριστερά της είτε προς τα δεξιά της.
Ωστόσο, αυτό που δεν φαίνεται να νοιάζει την Κυβέρνηση είναι αυτό ακριβώς που κινδυνεύει να αποτελέσει την αχίλλειο πτέρνα της : η αντίδραση που θα προέλθει από το δικό της στρατόπεδο μπροστά στην επιλογή Πολύδωρα, του οποίου τα έργα και ημέρες δεν κάνουν υπερήφανους τους ψηφοφόρους της. Στην κοινή γνώμη έχει καταγραφεί ως γραφικός. Από μόνες τους οι αντιμνημονιακές του περγαμηνές δεν επαρκούν για να τον χρίσουν συναινετικό υποψήφιο. Μία δυσωδία έχει αρχίσει να πνίγει τον δημοκρατικό μας βίο. Γιατί ο κόσμος αντιλαμβάνεται πιά ότι η κυβέρνηση είναι η ίδια μέρος του προβλήματος, όχι της λύσης. Προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία συμβάλλει στη δημιουργία μίας νέας διαπλοκής και συμμετέχει στη διαφθορά την οποία εκτρέφει καθημερινά.
Ο μόνος τρόπος που διαθέτουν οι πολίτες να αποτρέψουν την κακόγουστη επιλογή Πολύδωρα και να επιβάλουν τώρα το σεβασμό στο γράμμα και το πνεύμα του Συντάγματος, το οποίο επιτάσσει συμφωνία επί συναινετικών προτάσεων, είναι να εμπιστευθούν τα κόμματα που επιδιώκουν τη διατήρηση της χώρας στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής κανονικότητας. Και επίσης να αυτο-οργανωθούν σε κινήσεις της κοινωνίας των πολιτών για τη διεκδίκηση του σεβασμού των ανεξάρτητων αρχών, του κράτους δικαίου και της λειτουργίας των θεσμών της αστικής δημοκρατίας.