Με τον νεολογισμό Grexit (Greece + exit) είμαστε πια εξοικειωμένοι. Είναι η έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη, ένα ενδεχόμενο που ήρθε πολύ κοντά πριν από έναν μήνα, απομακρύνθηκε πρόσκαιρα στη συνέχεια και αναμένεται να επανέλθει στο προσκήνιο το φθινόπωρο. Λιγότερο γνωστή, αλλά ομολογουμένως πιο έξυπνη και ίσως πιο ρεαλιστική, είναι η λέξη Fixit. Το δεύτερο συστατικό της είναι το ίδιο, το πρώτο είναι η Φινλανδία, θα μπορούσε όμως να ερμηνευτεί και ως «Φτιάξ’ το». Με άλλα λόγια, ίσως η Φινλανδία να δώσει τη λύση αποχωρώντας από το ευρώ πριν από την Ελλάδα.
Γιατί να το κάνει; Επειδή δεν συμφωνεί με την απόφαση της τελευταίας Συνόδου Κορυφής και συγκεκριμένα με την αγορά ομολόγων των αδύναμων χωρών από τα ταμεία διάσωσης της ευρωζώνης. Επειδή δεν θέλει να εκδίδουν άλλο οι Γερμανοί επιταγές στο όνομά της. Κι επειδή τρεις από τους τέσσερις κυριότερους εμπορικούς της εταίρους δεν ανήκουν στην ευρωζώνη: η Ρωσία, η Σουηδία και η Κίνα. Η Φινλανδία μπορεί λοιπόν να είναι σε καλύτερη θέση εκτός του ευρώ. Επιπλέον, δεν έχει τις ιστορικές υποχρεώσεις που δεσμεύουν τη Γερμανία. Αν στις επόμενες εκλογές επικρατήσουν τα αντιμνημονιακά κόμματα – οι ευρωσκεπτικιστές του Κέντρου και οι ακροδεξιοί Αληθινοί Φινλανδοί – τίποτα δεν αποκλείει να κάνουν το μεγάλο βήμα. Κι αν το κάνουν, μπορεί να τους ακολουθήσουν η Ολλανδία, η Αυστρία, το Λουξεμβούργο.
Είναι το σενάριο που είχαν προβλέψει εδώ και είκοσι χρόνια οικονομολόγοι σαν τον Πολ Κρούγκμαν και τον Μάρτιν Φέλντσταϊν. Τις αντιρρήσεις τους, που είχαν να κάνουν με τις εσωτερικές ασυμμετρίες της Ευρώπης, οι αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής ενοποίησης τις γνώριζαν και εν πολλοίς τις συμμερίζονταν. Αν τελικά τις παρέκαμψαν και προχώρησαν στη δημιουργία ενός νομίσματος χωρίς κράτος, οι λόγοι ήταν πρωτίστως πολιτικοί. Ηγέτες όπως ο Φρανσουά Μιτεράν, ο Χέλμουτ Κολ, ο Τζούλιο Αντρεότι και ο Φελίπε Γκονθάλεθ θέλησαν να συνδέσουν το όνομά τους με την ευρωπαϊκή Μεγάλη Ιδέα και έριξαν όλο τους το βάρος για την επίτευξη αυτού του στόχου. Αυτό το παράδειγμα καλούνται να ακολουθήσουν σήμερα οι διάδοχοί τους. Κι αυτό ακριβώς είναι που δεν μπορεί να καταλάβει ο Κρούγκμαν.