Οταν έγραφα ότι μετράμε μέρες μέχρι το ατύχημα ή την επώδυνη στροφή, κάποιοι δυσανασχέτησαν και μου καταλόγισαν αντιπολιτευτική βιασύνη. Ηταν απλώς μια λογική πρόβλεψη που δυστυχώς επιβεβαιώνεται, με την πρώτη επιλογή μάλιστα να έχει κερδίσει έδαφος. Ουδείς πλέον μπορεί να ισχυρίζεται ότι δεν βλέπει ή ότι πρέπει να τους δώσουμε χρόνο για να κάνουν μεταρρυθμίσεις. Εκαναν στην Παιδεία και είδαμε τα αποτελέσματα. Κοροϊδεύουν και δεν διαπραγματεύονται, απειλούν την ΕΕ με επίθεση αυτοκτονίας και τη χώρα με δημοψήφισμα, έχασαν όλο τον χρόνο και όλους τους δυνητικούς συμμάχους, ευτελίζουν θεσμούς. Το χειρότερο από όλα: διχάζουν συνειδητά τον λαό, θα κάνουν όλη την Ελλάδα Σκουριές αν δεν τους σταματήσουμε. Υλοποιούν το προεκλογικό τους «ή εμείς ή αυτοί».

Η σημερινή αντιπολίτευση φυσιολογικά ήταν μουδιασμένη το πρώτο διάστημα. Υπό ομαλές συνθήκες το μούδιασμα αυτό μπορούσε να κρατήσει μήνες, να κάνουν τα συνέδριά τους, να διευθετήσουν τα εσωτερικά τους προβλήματα, να ανασυγκροτηθούν στο πλαίσιο του εκλογικού κύκλου. Μόνο που οι συνθήκες είναι έκτακτες, η χώρα αντιμετωπίζει τον άμεσο κίνδυνο να χάσει τη χειρολαβή που παρέχει η Ευρωζώνη. Διακυβεύονται κατακτήσεις της μεταπολίτευσης και φοβάμαι ότι αυτό δεν έχει γίνει συνείδηση. Το σπίτι μας έχει πιάσει φωτιά και ισχύει απολύτως το «των οικιών ημών εμπιπραμένων ημείς άδομεν».

Το μέτωπο του εθνικολαϊκισμού ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ αντιμετωπίζεται μόνο από ένα ενωμένο μέτωπο των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που με όλες τις μεταξύ τους διαφορές στηρίζουν την αγκύρωση της χώρας στην ΕΕ και στο ευρώ. Αν μας πάνε σε δημοψήφισμα αυτό το μέτωπο θα γίνει εκ των ενόντων. Σε κάθε όμως περίπτωση, μπροστά σε δυσάρεστες εξελίξεις που συνειδητά ή όχι (μικρή σημασία έχει αυτό) απεργάζονται είναι απαραίτητη η συγκρότηση μετώπου δυνάμεων της λογικής. Αυτή είναι τώρα η προτεραιότητα. Μπορεί αυτό το Μέτωπο Λογικής να συγκροτηθεί μόνο από την κοινωνία των πολιτών, από τα κάτω, από άφθαρτους ανθρώπους που δεν άσκησαν εξουσία και δεν λέρωσαν τα χέρια τους; Οχι, δεν μπορεί. Αν θέλουμε να έχει αποτελεσματικότητα θα πρέπει να συμπεριλάβει σε κεντρικό ρόλο τις υπαρκτές πολιτικές δυνάμεις. Και εδώ πρέπει να συνεννοηθούμε: σε πολλούς δεν αρέσει ο Σαμαράς, σε άλλους ο Βενιζέλος, σε τρίτους ο Θεοδωράκης. Η δική μου προτίμηση είναι γνωστή. Αλλά έτσι δεν γίνεται δουλειά. Την ώρα που καίγεται το σπίτι σου χρειάζεσαι όλη την πυροσβεστική δύναμη.

Θα ρωτήσει κάποιος: και η Κεντροαριστερά, η σοσιαλδημοκρατία, ο νέος φορέας; Θα γίνουν στην ώρα τους που δεν θα αργήσει. Αλλά πρώτα μένουμε Ευρώπη.