Πέρασαν περίπου τρεις μήνες από τότε που πήρε σάρκα και οστά η προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του κεντροαριστερού χώρου με την γνωστή «πρωτοβουλία των 58».
Δεν έγιναν και λίγα μέσα σ? αυτό το μικρό διάστημα.
Μαζί με την διαρκή προσπάθεια για την όσο γίνεται μεγαλύτερη διεύρυνση της θετικής ανταπόκρισης στο κάλεσμα για συμπόρευση – που ήδη αποδίδει καρπούς – τέθηκαν επί τάπητος τα σοβαρά ζητήματα της μορφής που πρέπει να πάρει η συσπείρωση των δυνάμεων του δημοκρατικού – προοδευτικού χώρου, του προγραμματικού του λόγου και των μεταρρυθμιστικών του προτεραιοτήτων στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή, καθώς και των τρόπων της οργάνωσής του με τη δημιουργία επιτροπών πρωτοβουλίας στις περισσότερες πόλεις της χώρας και την πραγματοποίηση δεκάδων πετυχημένων συγκεντρώσεων.
Το σπουδαιότερο όμως είναι η αναθέρμανση της ελπίδας και η προσδοκία που δημιουργήθηκε σε ένα σεβαστό κομμάτι της κοινωνίας για την αναγέννηση μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης, ικανής να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην προσπάθεια εξόδου από την κρίση, στην προσπάθεια να μπει η Ελλάδα σε αναπτυξιακή τροχιά, μακριά από τις συμπληγάδες του εύκολου και ακραίου δικομματικού λαϊκισμού.
Μαζί μ? αυτά βέβαια, όπως συμβαίνει συνήθως σε ανθρώπους που αγωνίζονται μ? ενθουσιασμό να κάνουν πράξη το όραμά τους, δημιουργήθηκαν και αρκετές αυταπάτες, σε ότι αφορά το περιβάλλον και τις συνθήκες, μέσα στις οποίες επιχειρούν να υλοποιήσουν ένα δύσκολο πολιτικό στόχο.
Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ ανταποκρίθηκε θετικά στην πρόσκληση των 58. Θετικό για το εγχείρημα και πολιτικά λογικό για ένα κόμμα που μάχεται πλέον για την ίδια την επιβίωσή του.
Αν κάποιοι είχαν, ωστόσο, την αυταπάτη ότι το ΠΑΣΟΚ θα ήταν σχεδόν αναγκασμένο να εγκαταλείψει τα σύμβολά του και τις θέσεις του, να αποσύρει τα στελέχη του, να κινητοποιήσει τον κόσμο του και να ψηφίσει, χωρίς όρους, τους υποψήφιους που θα επέλεγαν οι 58, μάλλον θα πρέπει να την εγκαταλείψουν.
Οι πολιτικές συνεργασίες στηρίζονται σε εξυπηρέτηση αμοιβαίων στόχων και όχι σε δονκιχωτικούς ανεμόμυλους…
Η ηγεσία της ΔΗΜΑΡ απέρριψε από την πρώτη στιγμή την πρωτοβουλία των 58.
Απόφαση αρνητική για το εγχείρημα, αλλά αναμενόμενη από μια ηγεσία που, όπως δήλωσε κι από το βήμα του πρόσφατου συνεδρίου της ο πρόεδρος του κόμματος, η «κεντροαριστερά» δεν του αρέσει ούτε καν ως όρος.
Η αλήθεια, για όσους έτρεφαν αυταπάτες, είναι ότι η αριστερά που… ξεμύτισε σαν η αριστερά της ευθύνης, ξανακρύφτηκε γρήγορα στο γνώριμο καβούκι της, στη σιγουριά και την άνεση της άρνησης και της καταγγελίας!
Κατά τον ίδιο τρόπο πρέπει να εγκαταλειφθούν και οι αυταπάτες περί συσπείρωσης όλων ανεξαίρετα των ανεξαρτοποιηθέντων ή αποστασιοποιημένων σήμερα στελεχών που κινούνται στον προοδευτικό χώρο.
Κάποιοι επιμένουν πεισματικά στη δικαίωση των προηγούμενων πολιτικών τους επιλογών και προβλέψεων, ενώ κάποιοι άλλοι δεν διστάζουν, ακόμα και σήμερα, να ψάχνουν να κατοχυρώσουν το ρόλο τους κάτω από κάποια κομματική στέγη!
Και, φυσικά, ας μην αυταπατώνται μερικοί, ότι τα ΜΜΕ θα απεμπολήσουν ξαφνικά τη δυνατότητά τους να παίζουν – και όχι μόνο λόγω του σταυρού προτίμησης – τον… κεκτημένο ρόλο τους στις όποιες πολιτικές εξελίξεις!
Η κυβερνητική απόφαση για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, λίγο πριν τις ευρωεκλογές, δεν αποτελεί θετική εξέλιξη για την πρωτοβουλία των 58.
Ας την αξιοποιήσουμε, ωστόσο, για να προσγειωθούμε στη σκληρή πραγματικότητα που μας περιμένει έξω από την αίθουσα που συνεδριάζουμε…
Η προοδευτική παράταξη δεν συγκροτείται μέσα σε ένα πολιτικό σύστημα και μια κοινωνία αγγέλων, συγκροτείται σε δύσκολες και αντίξοες συνθήκες, πολιτικές σκοπιμότητες και τρικλοποδιές.
Δεν θα μας κάνει κανένας χώρο για να περάσουμε. Τον χώρο πρέπει να τον κερδίσουμε μόνοι μας. Με τα στελέχη μας, με τις θέσεις μας, με την ενωτική μας πρόταση και προοπτική, με την δραστήρια κινητοποίησή μας μέσα στην κοινωνία.
Ας εγκαταλείψουμε την φοβικότητα και τη διστακτικότητα κι ας προχωρήσουμε αποφασιστικά. Με ενωτικές πρωτοβουλίες, διαπραγματεύσεις, εποικοδομητικές προτάσεις και μεταρρυθμιστικές αιχμές, επιδιώκοντας, μέχρι την τελευταία στιγμή, την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση και το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Δεν ξέρω αν κάποιοι σκέφτονται ότι με την μία κίνηση θα τιμωρήσουν το ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου ή με την άλλη την ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, αλλά καλό είναι να αναλογιστούμε, όλοι μαζί, ότι αν το αποτέλεσμα των εκλογών σύρει αναγκαστικά την Ελλάδα σε εθνικές εκλογές, τότε, μια λαθεμένη σημερινή απόφασή μας μπορεί να τιμωρήσει και ν? αποβεί μοιραία για ολόκληρη τη χώρα!
Και τότε η οποιαδήποτε συζήτηση για μεγάλη προοδευτική – δημοκρατική παράταξη, μάλλον σαν πικρόχολο ανέκδοτο θα ακούγεται…