Άφωνοι, εμβρόντητοι, παρακολουθούμε το δικαστικό-πολιτικό-επιχειρηματικό σήριαλ που εξελίσσεται καιρό τώρα και δηλητηριάζει την πολιτική σκηνή και τον δημόσιο βίο της Χώρας.

Αποκορύφωμα οι αποκαλύψεις των τελευταίων ημερών αναφορικά με την αντιμετώπιση της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι.
Γκρέμισαν όση εμπιστοσύνη μας είχε απομείνει στους μηχανισμούς του κράτους.

Οι περισσότεροι πίσω από αυτές τις εξελίξεις διαβάζουν ονόματα και πολιτικούς χώρους.
Δεν είναι έτσι όμως.
Ένα πολιτικό σύστημα που αρνείται να διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος του είναι υπαίτιο.

Πολιτικό σύστημα που μεθοδικά απαξίωσε και απογύμνωσε τους θεσμούς της Χώρας, έθεσε τη δικαιοσύνη και τις κρατικές δομές στην υπηρεσία του κόμματος ή/και της κάθε φορά εξουσίας.

Που δεν φροντίζει να προστατεύσει την τιμή του και την αξιοπρέπειά του με την αποκατάσταση θεσμικών λειτουργιών.

Που βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ανυποληψία και δυστυχώς βυθίζει και τη Χώρα.

Που αρνείται να ψηφίσει στην αίθουσα της ολομέλειας όσα στον διάδρομο συμφωνεί ως σωστά.
Κορυφαίο παράδειγμα η σύσταση Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας.
Όλοι το θεωρούν χρήσιμο για τον στρατηγικό σχεδιασμό της εξωτερικής μας πολιτικής και την αντιμετώπιση των εθνικών ζητημάτων, μέχρι όμως να γίνουν Κυβέρνηση.
Θα υποστούν  και θα υποστούμε κάποια στιγμή τις συνέπειες της έλλειψης του, τότε όμως θα έχει γίνει το κακό.

Την ίδια ώρα παρακολουθούμε την Κυβέρνηση να υποστηρίζει πως η ισχυρή πράγματι οικονομική ενίσχυσή μας από τα Ευρωπαϊκά ταμεία, οφείλεται στη δεινή διαπραγματευτική της ικανότητα.

Την Αντιπολίτευση να υποστηρίζει πως η Κυβέρνηση υποχρεώθηκε να συμφωνήσει σε νέα μνημόνια λιτότητας, ύφεσης και ανεργίας.

Εμείς οι πολίτες, να ξέρουμε πως η ισχυρή χρηματοδότηση οφείλεται στις προβλέψεις των αρμοδίων ευρωπαϊκών μηχανισμών για την επερχόμενη δεινή οικονομική κατάσταση στη Χώρα.

Να ξέρουμε και να ανησυχούμε που η απορρόφηση και αξιοποίηση των κοινοτικών πόρων δεν είναι το δυνατό μας σημείο.
Που το πολιτικό προσωπικό δεν φαίνεται ικανό να σχεδιάσει στρατηγικές, να κινητοποιήσει τη δημόσια διοίκηση και να υλοποιήσει έργα στα χρονικά όρια που έχουν συμφωνηθεί. Αυτό έχει αποδείξει η διαχείριση των ΕΣΠΑ μέχρι σήμερα.
Αυτή τη φορά όμως τα πράγματα είναι περισσότερο κρίσιμα από οποιαδήποτε άλλη, είναι η τελευταία μας ευκαιρία και πρέπει να τα καταφέρουμε.

Όλοι αναζητούν τα αίτια αυτής της παθογένειας στον αντίπαλο πολιτικό χώρο.

Φευ.

Όλα αυτά δεν είναι παρά απότοκα της διαχρονικής εμπορευματοποίησης των σχέσεων της εξουσίας με τον πολίτη και της αθέμιτης επιβολής των απόψεων του κόμματος στην δραστηριότητα του κράτους.

Απότοκα της ανεκτικότητάς μας στην παραβατικότητα των «δικών μας παιδιών» που καταστρέφει τη Χώρα και της ανοχής μας στις πρακτικές του πελατειακού και κομματικού κράτους.

Απότοκα της αδιαμαρτύρητης αποδοχής μας υποσχέσεων και προγραμμάτων που δεν τηρούνται.

Αποδοχή της κυριαρχίας των μετρίων.

Έχουν πλέον ωριμάσει οι συνθήκες να δράσουμε ως υπεύθυνοι πολίτες αναλαμβάνοντας τις ευθύνες που μας αναλογούν και να χαράξουμε νέες πορείες στις σκέψεις μας και στις πράξεις μας αν επιθυμούμε να φτάσουμε σε νέους προορισμούς.

Να απαιτήσουμε την αποκατάσταση και την ενδυνάμωση των θεσμικών λειτουργιών του κράτους και του πολιτικού συδτήματος, γιατί με έωλους και απαξιωμένους θεσμούς δεν μπορεί να προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον, η Δημοκρατία και η Χώρα.

Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για την πατρίδα.