Όπως όλα δείχνουν, δεν αποκλείεται η «Χρυσή Αυγή» να μπει στη Βουλή. Δεν πρόκειται για ένα ακραίο κόμμα της Δεξιάς, όπως ήταν (λέω ήταν, γιατί από τις πιρουέτες και μετεγγραφές θόλωσε το στίγμα) ο ΛΑΟΣ. Πρόκειται για ένα νεοναζιστικό κόμμα, ένα κόμμα του δεξιού εξτρεμισμού, που μέχρι χθες αποθέωνε από το έντυπό του τον Χίτλερ. Τώρα βέβαια ο Αδόλφος έχει αποσυρθεί από την πρόσοψη και η ηγεσία της Χρυσής Αυγής ασχολείται κατ’ αποκλειστικότητα με τους μετανάστες, που τους εμφανίζει διαβολικά υπεύθυνους για όλες τις κακοδαιμονίες του αναμάρτητου έθνους. Η μονοθεματική αυτή ενασχόληση, «αποδίδει» και αποενοχοποιεί την ψήφο ενός μέρους των ψηφοφόρων, που έχουν απηυδήσει από την απουσία του κράτους στις υποβαθμισμένες περιοχές. Και όσο είναι ρατσιστική η άποψη που εξισώνει τον μετανάστη χωρίς χαρτιά με τον εγκληματία, άλλο τόσο επιζήμια – και ενισχυτική της Χρυσής Αυγής – είναι η εθελοτυφλία απέναντι στο πρόβλημα . Η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί όλους τους «κολασμένους» του κόσμου . Απέναντι στην κρεατομηχανή της ακροδεξιάς, δεν μπορεί να αντιπαρατίθεται ο αφελής διεθνισμός της ακροαριστεράς που ζητάει νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, ή σιωπά αδιάφορα. Για τη σύγχρονη Αριστερά, το σύνθετο θέμα της ασφάλειας είναι ανθρώπινο και δημοκρατικό δικαίωμα και δεν πρέπει να το «χαρίζει» στην ακροδεξιά, που το αξιοποιεί για να ενσταλάξει φυλετικό μίσος στις ψυχές των ανθρώπων.
Όλα όμως τα παραπάνω δεν αποενοχοποιούν την ψήφο στη Χρυσή Αυγή. Δεν παύει να είναι μια φασιστική ψήφος και γι’ αυτό, μια ένοχη ψήφος. Οι Γερμανοί – για να διδασκόμαστε από την Ιστορία – είχαν κάποιους λόγους να ψηφίσουν τον Χίτλερ και τους ναζί, καμία όμως δικαιολογία. Οι συνέπειες της ψήφου τους ήταν καταστροφικές για τον κόσμο και περισσότερο για τη χώρα τους. Και κανείς δεν τους δικαιολόγησε όταν μετά τον πόλεμο έλεγαν ότι «δεν ήξεραν». Το ίδιο αδικαιολόγητοι είναι όσοι «για να τιμωρήσουν το φαύλο πολιτικό σύστημα» ψηφίζουν εχθρούς της Δημοκρατίας, που την επαύριον θα αποδειχθούν πολλαπλάσια φαύλοι και επικίνδυνοι. Δεν κινδυνολογώ, ούτε ισχυρίζομαι ότι υπάρχει άμεση απειλή για τη Δημοκρατία μας. Από μια άποψη, μάλιστα, αν μπουν στη Βουλή και από τη σκιά βγουν στο φως και τους γνωρίσει καλύτερα ο κόσμος, θα πάρουν δρόμο πολλοί που αβασάνιστα δηλώνουν ψηφοφόροι τους. Δεν παύει όμως να με συγκλονίζει το γεγονός ότι 45 χρόνια μετά εκείνο το πρωινό που βύθισε τη χώρα στο επτάχρονο σκοτάδι, υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν πρόβλημα να ψηφίσουν επιγόνους της χούντας και οπαδούς της σβάστικας. Ας μη μας πούνε αύριο ότι δεν ήξεραν τι ψήφισαν, ή ότι «πέφτουν από τα σύννεφα», γιατί φαίνονταν καλά παιδιά, με αγωγή και από σπίτι, ότι έβλεπαν πρόσωπα όμορφα και αποτελεσματικά, που βοηθούσαν τους γέροντες και επιδίδονταν σε κοινωφελείς πράξεις. Στην επίθεση στον Ευθυμίου δεν κρατήθηκαν και έδειξαν το αποκρουστικό τους πρόσωπο. Υπάρχει και η ατομική απαράγραπτη ευθύνη του ψηφοφόρου. Μετά την απομάκρυνσιν εκ της Δημοκρατίας, ουδέν ελαφρυντικόν αναγνωρίζεται για την φασιστική ψήφο.