Ποιο θα μπορούσε να είναι το κορυφαίο γεγονός που σημάδεψε τις μέρες μας; Δίχως αμφιβολία, το ναυάγιο και η τραγική κατάληξή του στο Φαρμακονήσι με αθώα θύματα απελπισμένα γυναικόπαιδα που μπήκαν κι αυτά στον τρομακτικό (φοβάμαι και ατελείωτο) κατάλογο της μοίρας των παράνομων μεταναστών…

Πολλές από τις πληροφορίες αναφέρουν την σκληρή-απάνθρωπη βία των λιμενικών αρχών που συνέβαλαν τα μέγιστα ώστε να ριχτούν στην ταραγμένη θάλασσα ταλαιπωρημένες ψυχές και να χάσουν τη μάχη με την ύπαρξη και το όνειρο… Πράξεις εις βάρος απροστάτευτων, απελπισμένων, αυτή τη φορά σε ελληνικά χωρικά ύδατα, από έλληνες φύλακες των «δικών μας» θαλασσών.

Το πρόσωπο του τέρατος είναι εδώ μπροστά μας (;) φάτσα κάρτα (;) κι εμείς έχουμε εξοικειωθεί με το θανατικό στοιχείο που αφορά όμως «άλλους»; Όχι εμάς, όχι τα παιδιά μας ή τον οικογενειακό μας περίγυρο… Το θέμα μιας τέτοιας τραγωδίας, που έφτασε ως είδηση και έξω από τη χώρα μας, δεν έγινε, όπως θα έπρεπε, πρώτο θέμα σε όλα τα ΜΜΕ. Φαίνεται πως και οι τραγωδίες γίνονται αφορμή για να διαλέγουμε ποια είναι… βολική και να… προωθούμε κατάλληλα ό,τι η πολιτική συγκυρία απαιτεί.

Φρίκη! Δεν αντέχεται μια τέτοια οπτική τού ζητήματος. Τα αθώα θύματα των πνιγμών στο Φαρμακονήσι επιβεβαίωσαν με τραγικό τρόπο την τοπωνυμία. Το μόνο που μπορώ να εκφράσω είναι η ντροπή μου για αυτό που έγινε. Τα αρχηγεία θαλασσών και ξηράς δεν γνωρίζω κατά πόσο επιχαίρουν μιας τέτοιας ελληνικής-«πατριωτικής» αντιμετώπισης ενός τέτοιου συμβάντος, πάντως είναι ηλίου φαεινότερο πως στην περίπτωση του Φαρμακονησιού, η συγκίνηση των ΜΜΕ είναι επιλεκτική και ανάλογα με την κομματική τους τοποθέτηση. Έγινε μια …στοχευμένη προβολή τής είδησης, θαρρείς και μια τραγωδία είναι πιο «καλή» από άλλη. Έτσι, η τραγωδία τής Λαμπεντούζα φαίνεται πως υπήρξε (;) παράδειγμα για την εγχώρια στρατηγική σωφρονισμού και αποκλεισμού των λαθρομεταναστών…

Εξ’ άλλου, η χώρα μας γιορτάζει την Προεδρεία των πολιτισμένων χωρών τής ΕΕ. Η τήρηση μιας αυστηρής πολιτικής και στις θάλασσές μας, μας παρουσιάζει ισχυρούς και όχι αδύναμους συμμάχους. Η όσο μεγαλύτερη αποσιώπηση των ελληνικών παρανομιών από τα περισσότερα ΜΜΕ αποκαθιστά την ελληνική …αξιοπιστία.

Τρομάρα μας! Η τραγωδία τού 1922 και της τραγικής σελίδας τού πνιγμού χιλιάδων συμπατριωτών μας προσφύγων, οι οποίοι προσπαθούσαν να διασωθούν από την φρίκη των παραλίων τής μνήμης, υπέθετα πως θα σηματοδοτούσε ιστορική συνείδηση ικανή να μην επιτρέψει στην ιστορία να επαναληφθεί… Τα τραγικά επεισόδια στο Φαρμακονήσι, όπως και να ‘χει, είναι η νέα ντροπή τής χώρας μας…