Πήγα τις προάλλες σε ένα γιατρό για κάποιο πρόβλημα. Μετά την εξέταση, μου εξήγησε για αρκετή ώρα τη θεραπεία που πρότεινε, η οποία βασιζόταν σε κάποιες τακτικές ενέσεις. Μετά όμως ήλθε το καλύτερο. Οπως μου εξήγησε, υπάρχουν δύο διαφορετικά φάρμακα που «κάνουν τη δουλειά» στη συγκεκριμένη περίπτωση. Και τα δύο κατασκευάζονται από την ίδια αμερικανική εταιρεία. Το ένα είναι σχετικά φθηνό (γύρω στα 75 ευρώ η ένεση), το άλλο είναι πανάκριβο (γύρω στα 1.500 ευρώ η ένεση). Στην Αμερική, όπου παράγονται και τα δύο, το 90% των γιατρών χρησιμοποιεί το φθηνό. Στην Ελλάδα συμβαίνει το ανάποδο και μάλιστα τα ασφαλιστικά ταμεία καλύπτουν για την, μάλλον συνηθισμένη όπως έμαθα αργότερα, πάθηση το ακριβό φάρμακο. Ο γιατρός, ένας νέος άνθρωπος που σέβεται τη δουλειά του αλλά μοιάζει να νοιάζεται και τον… τόπο, μου εκμυστηρεύθηκε πως «παρότι θα σας κοστίσει παραπάνω, αφού το Ταμείο σας γράφει μόνο το ακριβό, νιώθω πολύ πιο εντάξει με τον εαυτό μου να σας γράψω το φτηνό φάρμακο».

Υποθέτω ότι είναι μία ακόμη μικρή ιστορία σε ένα γιγαντιαίο παζλ κακοδιαχείρισης και διαφθοράς που οδήγησε στον εκτροχιασμό των δαπανών στον χώρο της Υγείας. Είναι πραγματικά εξοργιστικό να ακούς καμιά φορά τα επιχειρήματα ορισμένων, μεμονωμένων θέλω να πιστεύω, εκπροσώπων του κλάδου να καλλιεργούν τον τρόμο ενδιαφερόμενοι δήθεν για την υγεία των Ελλήνων πολιτών. Είναι διπλά εξοργιστικό γιατί αν και αφιερώναμε κατά καιρούς πολλά ρεπορτάζ και έρευνες σε αυτό το θέμα, είχαμε χάσει το «δάσος» της τεράστιας ζημιάς που γινόταν τελικά εις βάρος του ελληνικού λαού.

Ηταν πολύ μεγάλο το πάρτι που είχε στηθεί όλα αυτά τα χρόνια σε οτιδήποτε είχε να κάνει με προμήθειες του Δημοσίου, από τα όπλα μέχρι τα φάρμακα. Τα σκοτεινά λόμπι δούλευαν στο παρασκήνιο εξαγοράζοντας πολιτικούς, κρατικούς λειτουργούς και ό,τι άλλο χρειαζόταν. Οι ξένες εταιρείες συμμετείχαν, με το αζημίωτο, στο ξέφρενο πάρτι και ενίοτε κόμπαζαν για το πως «η Ελλάδα είναι η υπ’ αριθμόν 1 χώρα σε κερδοφορία στην Ευρώπη». Είναι λοιπόν κάπως υποκριτικό, ή αφόρητα υποκριτικό για να πω την αλήθεια, να δηλώνουν τόσο έκπληκτοι και οι εταίροι μας και να ισχυρίζονται ότι δεν έπαιρναν χαμπάρι τι συνέβαινε.

Το κακό, το χειρότερο απ’ όλα αυτά; Οτι σήμερα έχεις βαριά άρρωστους ανθρώπους που «πληρώνουν τη νύφη» του εξορθολογισμού ενός απαράδεκτου συστήματος. Αυτούς τους ανθρώπους, που περιμένουν εβδομάδες και ταλαιπωρούνται αφάνταστα μέχρι να πάρουν την έγκριση για ένα ακριβό φάρμακο για τον καρκίνο, σκέφτομαι και αναρωτιέμαι πόσο άδικο είναι να πληρώνουν τις συσσωρευμένες κομπίνες και αμαρτίες όσων σήμερα δηλώνουν «αγανακτισμένοι» για τις αλλαγές στο σύστημα που αφορά τη δημόσια δαπάνη για τα φάρμακα.