Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα της Σώτης Τριανταφύλλου να εκφράζει μισαλλόδοξες (και κατά την Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου) απόψεις; Ε, ναι, το υπερασπιζόμαστε όσο και αν μας απωθεί ο ισλαμοφοβικός της λόγος. Το υπερασπιζόμαστε γιατί η δίωξη εγκλημάτων σκέψης είναι το ίδιο επικίνδυνη με τον ρατσισμό και γιατί γίνεσαι τέρας όταν το πολεμάς με τα δικά του μέσα.
Ας σταθούμε λίγο σ αυτό, στο τέρας (του λαϊκισμού, για παράδειγμα) και στους εχθρούς του. Υπερασπιζόμαστε το δικαίωμα εκείνου που θεωρούμε λαϊκιστή να διατυπώνει την γνώμη του, ακόμη και να λέει ψέματα, να πέφτει σε αντιφάσεις και ανακολουθίες; Γίνεται κάπως πιο δύσκολη μια ανεπιφύλακτα καταφατική απάντηση…
Ο φανατικός είναι τυφλός σ όποια πλευρά και αν στέκεται. Θέλει να εξοντώσει τον αντίπαλό του και η μανία καταργεί την κρίση του. Ηδονίζεται την ώρα της επίθεσης, αποζητά το χειροκρότημα της κερκίδας και θέλει να προκαλέσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κακό σε όποιον στοχοποιεί. Να τον τρομάξει, να τον ταράξει, να τον κάνει να μαζευτεί και να μην εκφράζει τις απόψεις του ή να τις αλλάξει, να προκαλέσει τη χλεύη του κοινού, να τον φέρει σε δύσκολη θέση στον επαγγελματικό του χώρο ή στις προσωπικές του συναναστροφές.
Αν δεν φοβόταν τις συνέπειες του νόμου μπορεί να τον έδερνε και να τον έβριζε με λύσσα. Αντί γι αυτό επιλέγει, συνήθως, το φραστικό λυντσάρισμα και το διαδικτυακό bullying. Στήνει ενέδρα και την κατάλληλη στιγμή χτυπάει. Θέλει όσο το δυνατον μεγαλύτερο ακροατήριο για να κάνει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά. Είναι ταυτόχρονα δικαστής και δήμιος. Τιμωρεί, εκδικείται, εκφορτίζεται, εκτονώνει τον σαδισμό του. Αυτοϊκανοποείται με κάθε επιθετικό εύρημα. με κάθε νέο εριστικό εξυπνακισμό.
Τα social media είναι το στοιχείο του. Γιατί εκεί μπορεί να δοξαστεί μέσα στην ανωνυμία του, να ασκήσει βία φορώντας την κουκούλα του ψευδώνυμου και να τραμπουκίσει ελεύθερα και απρόσκοπτα. Αν πάλι θέλει να δράσει επώνυμα και να καταδιώξει-καταγγείλει όποιον έχει την αντίθετη άποψη θα βρει πολλούς που μοιράζονται τις ίδιες αγωνίες και τα ίδια πάθη, οπότε θα απολαύσει τα like που του αναλογούν και θα κάνει ακόμη περισσότερο εμετό πάνω στο άρθρο ή το σχόλιο που τον ενόχλησε.
Το χειρότερο είναι όταν αρχίζουν τον πόλεμο οι “φωταδιστές”, όταν κήρυκες του ορθολογισμού και λάτρεις του Βολταίρου γίνονται χούλιγκαν και κατρακυλούν στο έρεβος του οπαδισμού. Οργίζονται, απασφαλίζουν, χάνουν το μέτρο, πνίγονται από την αλήθεια τους και μισούν. Περιμένουν τη δικαίωσή τους, τη συντριβή του αντιπάλου, το θρίαμβο των ιδεών τους. Και όσο η ώρα της νίκης αργεί, τόσο πιο πολύ θυμώνουν και αφιονίζονται.
Θα μου πεις, δεν ήταν οι “φωταδιστές” που καλλιέργησαν το διχασμό και τη μισαλλοδοξία. Δεν μίλησαν αυτοί πρώτοι για Τσολάκογλου και Γουδιά. Θα σου πω ότι δεν είναι αθώος όποιος γίνεται σαν εκείνον που αποστρέφεται για να τον κατατροπώσει και πως δεν είναι το ίδιο να κυλιέσαι στην λάσπη κηρύττοντας αντιλαϊκισμό και πολιτισμό με το να σέρνεσαι στο βάλτο της αμορφωσιάς και της μιζέριας σου.