Ο Ντόναλντ Τράμπ παίζει το παιχνίδι του Βλαντιμίρ Πούτιν γράφουν σήμερα οι Φαϊνάνσιαλ Τάιμς σε ένα άρθρο που δεν είναι καθόλου κολακευτικό για τον αμερικανό πρόεδρο.
‘Οπως επισημαίνουν οι πολιτικοί επιστήμονες οι απόψεις και η στάση του Τραμπ στα θέματα εξωτερικής πολιτικής διαμορφώνονται από το ένστικτό του , τις παρορμήσεις του και τις προκαταλήψεις του αντίθετα ο Βλαντιμίρ Πούτιν καταστρώνει πολύ συγκεκριμένα , μεγαλοπρεπή σχέδια.
Ο αμερικανός πρόεδρος αρπάζει την εξουσία ενώ ο ρώσος πρόεδρος την καταλαβαίνει. Ναι, ο κ. Πούτιν είναι καιροσκόπος αλλά με στόχο .
Ένας από τους εξυπνότερους αναλυτές εξωτερικής πολιτικής της Μόσχας εξηγούσε πρόσφατα μιλώντας σε ένα συνέδριο ότι είτε πρόκειται για την προσάρτηση της Κριμαίας , την εισβολή στην Ανατολική Ουκρανία , την παρέμβαση στη Συρία και πιο πρόσφατα στη Λιβύη , όλες οι κινήσεις του ρώσου προέδρου έχουν ένα και μοναδικό σκοπό. Ο Πούτιν θέλει να εκθρονίσει τις ΗΠΑ από τη θέση του απόλυτου κυρίαρχου της παγκόσμιας πολιτικής σκηνής.
Μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου οι Ηνωμένες Πολιτείες κυριάρχησαν παντού . Έκαναν λίγο – πολύ ό,τι ήθελαν στα Βαλκάνια, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη αδιαφορώντας κάθε φορά για τις αντιρρήσεις της Μόσχας. Τώρα το Κρεμλίνο θέλει να πάρει το αίμα του πίσω αναλαμβάνοντας κυρίαρχο ρόλο στη Μέση Ανατολή αλλά και διεκδικώντας και πάλι θέση ισχύος στις χώρες που κάποτε ήταν υπό σοβιετική επιρροή.
Η στρατηγική που ακολουθεί ο ρώσος πρόεδρος είναι σαφής : διαλύουμε τη παλιά συμμαχία της Δύσης στην οποία κυριαρχούσε η Ουάσινγκτον και την αντικαθιστούμε με ένα παγκόσμιο σύστημα που στηρίζεται στις τοπικές ηγεμονίες και στην ανωτερότητα των δυνατών.
Για τη δύση λένε οι αναλυτές το μοντέλο που εφαρμόστηκε με το Συνέδριο της Βιέννης το 1815 που καθόριζε συγκεκριμένες σφαίρες επιρροής και ισορροπίας των μεγάλων δυνάμεων είναι ένα ακόμα κομμάτι της ιστορίας μας . Για τη Μόσχα όμως αποτελεί το πρότυπο που θέλει να εφαρμόσει σήμερα.
Αυτό που δεν τολμούσε ούτε να ονειρευτεί ποτέ ο κ. Πούτιν ήταν ότι στα σχέδια του αυτά θα έβρισκε τον πιο πρόθυμο σύμμαχο στο πρόσωπο του νέου προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών.
Ο κ. Τράμπ μοιράζεται την κοσμοθεωρία του κ. Πούτιν . Είναι εθνικιστής και εχθρός της παγκοσμιοποίησης όπως ακριβώς και ο ρώσος ομόλογος του.
Και οι παραδοσιακοί σύμμαχοι των ΗΠΑ έχουν πια καταλάβει ότι δεν μπορούν να στηριχτούν σε αυτόν τον πρόεδρο σε στιγμές κρίσης.
Οι παλαιοί κανόνες , οι συμμαχίες και οι θεσμοί που φτιάχτηκαν με πολύ κόπο είχαν σχεδιαστεί για να προστατεύουν τους αδύναμους αλλά και τους δυνατούς , τις μικρές αλλά και τις μεγάλες χώρες.
Ούτε ο Τραμπ όμως ούτε και ο Πούτιν ενδιαφέρονται για τη φωνή των αδύναμων .
Και αυτό που αδυνατεί να καταλάβει ο Ντόναλντ Τράμπ είναι πως όταν λέει “ η Αμερική έρχεται πρώτη” παραδίδει αμαχητί τη δύναμη και το πρεστίζ που κέρδισαν οι ΗΠΑ μετά από 70 χρόνια προσπάθειας και δουλειάς.
Στο Αμβούργο βέβαια μπορεί τα πράγματα να μην πάνε καλά και ο Βλαντιμίρ Πούτιν να επιλέξει να συμμαχήσει με τον κινέζο πρόεδρο στην προσπάθεια του να μετριάσει τις συνέπειες από τις απειλές που εκτοξεύει ο Ντόνλαντ Τραμπ εναντίον της Βόρειας Κορέας.
Ο ρώσος ηγέτης είναι πιθανό να εκτιμήσει ότι όσο η νέα αμερικανική κυβέρνηση παραμένει όμηρος των ερευνών για τις σχέσεις της με τη Μόσχα , ο ίδιος δεν έχει να κερδίσει τίποτα από μία στενή σχέση με τον κ. Τράμπ.
Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει για το γεγονός ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν βρίσκεται πολύ κοντά στο να πετύχει το στρατηγικό του στόχο, τη διάλυση δηλαδή της παλαιάς τάξης πραγμάτων.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν απομακρυνθεί από τους ευρωπαίους συμμάχους της , οι σύμμαχοι των ΗΠΑ από όλο τον κόσμο έχουν χάσει την εμπιστοσύνη τους στον κ. Τράμπ και η Ουάσινγκτον αποφεύγει πια να παίξει τον ηγετικό ρόλο που θεωρούσε εκ γενετής δικαίωμα της. Αν είσαι ο Πούτιν έχεις κερδίσει μία μεγάλη νίκη.
Όλοι οι υπόλοιποι ζούμε σε έναν πολύ πιο επικίνδυνο κόσμο πια.