Η Ευρωπαϊκή Ένωση αμήχανη παρακολουθεί τη μεγιστοποίηση των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών στη Μεσόγειο. Ιδιαίτερα μετά τις πολεμικές συγκρούσεις και τις ανακατατάξεις στη Μέση Ανατολή, οι χώρες της νότιας, νοτιανατολικής Ευρώπης επωμίζονται σχεδόν αποκλειστικά τη μαζική είσοδο χιλιάδων ανθρώπων. Ως συνέπεια των παραπάνω, η κατάσταση αποτιμάται ως ιδιαίτερα δραματική, με τεράστια ανθρωπιστική κρίση από τη μία πλευρά και με τη δυσκολία διατήρησης των εσωτερικών, εθνικών πολιτικό-κοινωνικών ισορροπιών από την άλλη.

Παράλληλα, στο ευρωπαϊκό έδαφος, της δημοκρατίας και της προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ενισχύονται συνεχώς οι εθνικιστικές τάσεις, παγιώνοντας συχνά τη θέση τους στην πολιτική σκηνή και αποκτώντας χαρακτηριστικά νεοναζιστικών μορφωμάτων, όπως για παράδειγμα συμβαίνει στην Ελλάδα.
Οι διαφορετικές τάσεις και οι αντιθέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των χωρών, προκαλούν εντάσεις στις σχέσεις τους και θέτουν σε αμφισβήτηση για άλλη μια φορά το ευρωπαϊκό οικοδόμημα της συλλογικότητας και της αλληλεγγύης.

Πρόσφατο και χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ουγγαρίας, της Σλοβακίαςκαι της Τσεχίας, οι οποίες καταψήφισαν τις προτάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την αντιμετώπιση του ζητήματος των προσφυγικών-μεταναστευτικών ροών, δίνοντας καίριο χτύπημα στο ολοκληρωμένο σχέδιο αντιμετώπισής του. Εν μέσω προστριβών και αντιφάσεων, το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο αποφάσισε με εμφανή σκεπτικισμό: α) ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης β) σύσταση νέων σημείων καταγραφής (hot spots) στις χώρες εισόδου, τα οποία θα συνεργάζονται τόσο μεταξύ τους όσο και με την τοπική αυτοδιοίκηση και το κεντρικό κράτος γ) ισοκατανομή 160.000 προσφύγων, σε πρώτη φάση, μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών δ) ενίσχυση τρίτων χωρών, οι οποίες απαιτείται να συνεργαστούν εποικοδομητικά για την κοινή αντιμετώπιση του ζητήματος (Τουρκία, Ιορδανία, Λίβανος).

Αυτό όμως είναι μόνο η αρχή. Είναι ένα βραχυπρόθεσμο σχέδιο και σε καμία περίπτωση δεν αντιμετωπίζει ρηξικέλευθα το ζήτημα στις χώρες προέλευσης, ούτε φυσικά τις άμεσες και έμμεσες συνέπειες των μεγάλων προσφυγικών ροών στις χώρες υποδοχής.

Η επίλυση του ζητήματος απαιτεί πολιτική βούληση, συνεργασία εντός και εκτός των συνόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και λήψη πολιτικών, διπλωματικών πρωτοβουλιών, συγχρόνως με την εθελοντική, ανθρωπιστική βοήθεια των μη-κυβερνητικών οργανώσεων και των τοπικών κοινωνιών.

Η προσφυγική κρίση που βιώνουμε ήρθε για να μείνει. Αποτελεί μια σκληρή πραγματικότητα για όλες και για όλους, την οποία οι λαοί της Ευρώπης έχουν βιώσει επανειλημμένα στο παρελθόν, έχοντας οι ίδιοι υποστεί τις οδυνηρές συνέπειες των πολέμων, των κοινωνικών διακρίσεων, της προσφυγιάς και της οικονομικής εξαθλίωσης.

Η Ευρώπη καλείται να δώσει ένα μάθημα αποτελεσματικής διαχείρισης, πολιτισμού και ανθρωπιάς σε χαλεπούς καιρούς. Ελπίζουμε ότι θα αφυπνιστεί και θα τα καταφέρει.

Πηγη:huffingtonpost