Η είδηση που μας έρχεται από τη Γερμανία και αναφέρεται σε γερμανικό σχέδιο για τη μεταρρύθμιση της ευρωπαϊκής πολιτικής ασύλου και το οποίο θα αναθεωρεί την υπερσυντηρητική Συμφωνία του Δουβλίνου είναι η πρώτη καλή είδηση που μας έρχεται από την Ευρώπη τα τελευταία χρόνια.

Βεβαίως η κρίση συνεχίζεται λόγω και της εμμονής σε έναν δογματικό τρόπο αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ελλειμμάτων, έτσι ώστε να μη δίνεται αέρας στην πραγματική οικονομία. Αλλά το πρόβλημα είναι κυρίως πολιτικό. Συνδέεται με την ανάγκη υπέρβασης της διακρατικής διάστασης του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, αλλά και του ίδιου του Ευρωκοινοβουλίου και τη μετάβαση σε θεσμούς ομοσπονδιακού χαρακτήρα.

Με αυτά τα δεδομένα μεγάλο κομμάτι των ευρωπαίων πολιτών έχουν την αίσθηση ότι η Ευρωπαϊκή Ενωση είναι κάτι το ξένο προς αυτούς, μια δύναμη που δεν ελέγχουν και η οποία πολλές φορές επιβουλεύεται τα δικαιώματά τους. Τα τελευταία χρόνια βλέπουμε αρχές και αξίες που αποτελούν τη βάση του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, όπως η κοινωνική αλληλεγγύη, το κράτος δικαίου και οι θεμελιώδεις ελευθερίες, να βρίσκονται στο στόχαστρο. Στη θέση τους θάλλουν ο ρατσισμός, ο εθνικισμός, ο κοινωνικός αυτοματισμός κ.λπ. Δεν μπορεί αυτή να συνεχίσει σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Θα πρέπει η Ευρώπη να τολμήσει να σκεφτεί η ίδια (sapere aude) για θέματα όπως είναι η κατάργηση του κανόνα της ομοφωνίας. Για παράδειγμα ο κανόνας ομοφωνίας στα φορολογικά επιτρέπει έναν αθέμιτο φορολογικό ανταγωνισμό μεταξύ των κρατών-μελών πλήττοντας τους προϋπολογισμούς τους και περιορίζοντας τις δυνατότητες άσκησης κοινωνικής πολιτικής. Χρειάζεται ταυτοχρόνως να εκσυγχρονιστεί η διακυβέρνηση της ευρωζώνης, ενισχύοντας ταυτόχρονα τη δημοκρατική λογοδοσία. Στο δε Μεταναστευτικό όντως χρειάζεται η άμεση κατάργηση της Συμφωνίας του Δουβλίνου, της πιο αντιευρωπαϊκής συμφωνίας που έχει ψηφίσει η Ευρώπη. Τα συνολικά μεταναστευτικά ρεύματα δεν είναι τόσο μεγάλα αν μετανάστες και πρόσφυγες διαμοιραστούν ισομερώς σε όλες τις χώρες της Ευρώπης. Ο δε κίνδυνος αλλοίωσης των ευρωπαϊκών αξιών είναι ανύπαρκτος με τον όρο και με την προϋπόθεση ότι η Ευρώπη θα αντιμετωπίζει τις διαφορετικές κουλτούρες με βάση όσα προστάζει ο νόμος και όχι οι ίδιες οι κουλτούρες κελεύουν. Η «Ευρώπη των πολλαπλών ταχυτήτων» δεν είναι ο μπαμπούλας που παρουσιάζεται στη χώρα μας. Είναι η λύση και όχι το πρόβλημα. Αρκεί να είμαστε έτοιμοι, όπως την εποχή Κώστα Σημίτη, να ενταχθούμε στην πρώτη ταχύτητα.

Η Ευρώπη χρειάζεται να κατευθύνει η ίδια την παγκοσμιοποίηση και όχι να κατευθύνεται απ αυτή. Να πάψει να κινείται μεταξύ των βουλήσεων των δύο μεγάλων κρατών Γερμανίας και Γαλλίας που κυριαρχούν σ αυτήν, αλλά να καθοδηγείται από πολιτικές που θα υπερβαίνουν τις εθνοκρατικές λογικές. Ούτε γερμανική ούτε γαλλική Ευρώπη. Μόνο Ενιαία  Ομοσπονδιακή Ευρώπη. Χρειάζεται επειγόντως να ξεκινήσουν συνεννοήσεις για την ψήφιση νέας Συνθήκης.

Πηγή: www.tanea.gr