Ο λόγος για τον οποίο μια οριστική ρήξη της χώρα μας με την ευρωζώνη θα κατέληγε καταστροφική είναι ο ίδιος για τον οποίο χρεοκοπήσαμε. Ένα πολιτικό σύστημα ανεπαρκές ή/και φαύλο δίπλα σε μια αρπακτική οικονομική ελίτ, μέσα σε περιβάλλον παρασιτικού καπιταλισμού, ακραίου πελατειασμού, αντιπαραγωγικότητας, ανορθολογισμού και λαϊκισμού, με θεσμική υπανάπτυξη, συστημικά προβλήματα στη λειτουργία της δημόσιας διοίκησης, εκρηκτική φορολογική αδικία, κλειστές δομές στην οικονομία, μονοπώλια, καρτέλ, οργανωμένα συμφέροντα, λαθρεμπόρια κάθε είδους, υστέρηση στην παιδεία, στην εξειδίκευση, στην τεχνολογία, στην καινοτομία.
Μια κοινωνία ζαλισμένη από τη σφοδρότητα και την κακοδιαχείριση της κρίσης, τη λιτότητα για τους πολλούς και την ασυλία των λίγων, θυμωμένη με τις ωμές παρεμβάσεις των εταίρων – πιστωτών και το ξέφτισμα της εικόνας των ευρωπαϊκών θεσμών, προσέρχεται σε ένα δημοψήφισμα για να απαντήσει στην ερώτηση την οποία οι εταίροι μεταφράζουν ως «ευρώ ή δραχμή» και η κυβέρνηση ως «νέο μνημόνιο ή όχι».

Στο μεταξύ, γίνονται όλα λάθος: Τεράστια η ζημιά στην οικονομία, το τραύμα από το σοκ των κλειστών τραπεζών, κοινωνική διαίρεση που βαθαίνει, μίσος για τον άλλο που εκλύεται και δηλητηριάζει την ατμόσφαιρα, η λογική και το μέτρο υποχωρούν μπροστά στον φανατισμό και τον κανιβαλισμό, δεν βλέπουμε μπροστά μας από την οργή, την ταπείνωση και το βίωμα της αποτυχίας που την αποδίδουμε -κυρίως- στα λάθη του εξωτερικού εχθρού.

Το ΝΑΙ φωνάζουν (και) επαγγελματίες της εξουσίας που ψάχνουν τρόπο να ανακτήσουν τον έλεγχο της καλύβας, αναγκαζόμαστε να υποστούμε την εκδικητική μανία των “δικαιωμένων”, ακούμε να μας υπόσχονται ευρωπαϊκό μέλλον αυτοί που πρωταγωνίστησαν στη δημιουργία της παρακμής. Και από την άλλη πλευρά έχουμε τη διαβεβαίωση ότι “ο στρατός εγγυάται την εσωτερική ασφάλεια” και τη μεταφυσική βεβαιότητα ότι μετά τη νίκη του ΟΧΙ οι πιστωτές θα συναινέσουν σε μια βιώσιμη συμφωνία, παρόλο που οι ίδιοι λένε το ακριβώς αντίθετο.

Η αλήθεια είναι ότι οι εταίροι θέλουν τη συντριβή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και – με βάση όσα έχουν δείξει ως τώρα – θα το πάνε μέχρι τέλους. Είναι αντιδημοκρατικό, αντιευρωπαϊκό, εξοργιστικό και εκβιαστικό, εντελώς ανυπόφορο – πέρα από όλα τα άλλα επειδή η εναλλακτική μας, η σύγκρουση και όπου οδηγήσει, είναι ακόμη πιο φοβερή.

Μια χώρα γερόντων που δεν παράγει και βρίσκεται πολύ χαμηλά στην κατάταξη του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας, που δεν καταθέτει κάποια ενδιαφέρουσα σκέψη στο ευρωπαϊκό και διεθνές γίγνεσθαι, έτσι κι αλλιώς δεν έχει μέλλον σε έναν κόσμο που γίνεται όλο και πιο ανταγωνιστικός, όλο και πιο σκληρός. Η οριστική σύγκρουση με τις ευρωπαϊκές ελίτ -που συμπεριφέρονται άδικα, τιμωρητικά, μυωπικά και κυνικά- θα μας απομακρύνει από τον ευρωπαϊκό κόσμο και θα μας ρίξει στην καταπακτή της δραχμής.

Η ζωή χωρίς αποίκους στην χρεοκοπημένη χώρα θα είναι χειρότερη και με λιγότερη αξιοπρέπεια. Γιατί τότε θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε μόνο τον εαυτό μας που μπορεί να μας φοβίσει περισσότερο από όσο οι ξένοι. Και για να αναμετρηθούμε μαζί του θα πρέπει, για αρχή, να φάμε τις σάρκες μας.

ΠΗΓΗ TVXS