Ποιο είναι το δίλημμα των ευρωεκλογών του ερχόμενου Μαΐου; Η κυβέρνηση, φαίνεται να, επιθυμεί διακαώς να περιοριστεί στο ναι ή όχι στην Ευρώπη και η αντιπολίτευση να λειτουργήσει ως δημοψήφισμα της ακολουθούμενης πολιτικής.
Υπάρχει διαφορά; Επί της ουσίας όχι, καθώς από την ώρα που άρχισε να εφαρμόζεται το σχέδιο για την αντιμετώπιση της κρίσης η έννοια της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της ακολουθούμενης πολιτικής είναι, περίπου, ταυτόσημες στη χώρα μας. Σ΄ αυτό συνέβαλαν όλοι, τόσο αυτοί που προσπάθησαν να αποσείσουν από πάνω τους μέρος ή και ολόκληρη την ευθύνη για τα δύσκολα και αντιλαϊκά μέτρα, όσο και οι άλλοι που την ενοχοποίησαν για τα πάντα.
Με τη λογική αυτή δεν υπάρχει καμιά διαφορά στα διλήμματα που θέτουν οι δύο πλευρές (σ. σ. αν δεχτούμε πως είναι δύο και όχι περισσότερες). Αποδοκιμασία της ακολουθούμενης πολιτικής, σημαίνει και απόρριψη της Ευρώπης.
Αν η τελευταία πρόταση φαντάζει στα μάτια κάποιων έως και δραματική, δεν έχουν καθόλου άδικο. Επιχειρεί όμως να αποτυπώσει τη λογική με την οποία επιμένει να αντιμετωπίζει όλα τα θέματα το πολιτικό μας σύστημα. Μαύρο ή άσπρο. Γι΄ αυτό το τελικό αποτέλεσμα είναι γκρίζο αφού αναπόφευκτα τα δύο αυτά χρώματα κάποτε αναμιγνύονται.
Στην πολιτική τα διλήμματα είναι απολύτως απαραίτητα σε ορισμένες περιπτώσεις. Δεν αρκεί βέβαια να τα θέτεις, υποχρεούσαι να τα συνοδεύεις από ανάλογες τεκμηριωμένες προτάσεις και να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες της επιλογής που θα κάνουν οι πολίτες.
Αν, λοιπόν, πουν όχι με την ψήφο τους στην Ευρώπη, σύμφωνα με το δίλημμα που θέτει η κυβέρνηση, τι θα συμβεί; Θα αρχίσουν οι διαδικασίες αποχώρησης μας;
Αν αποδοκιμάσουν την ακολουθούμενη πολιτική, σύμφωνα με το δίλημμα που θέτει η αντιπολίτευση, θα αρχίσει να εφαρμόζεται η άλλη (;) πολιτική, αυτήν που προτείνει η ίδια και χωρίς τη συναίνεση της Ευρώπης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται;
Παρότι διεξήχθησαν πολλές ευρωεκλογές στη χώρα μας και σε περιόδους που παίρνονταν κρίσιμες και καθοριστικές αποφάσεις για την πορεία και την εξέλιξη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στην ουσία ήταν πάντα απαξιωμένες. Αν αυτό συνέβη με δική μας, μόνο, ευθύνη ή και με ευθύνη και των ευρωπαίων, μικρή σημασία έχει. Η ουσία είναι πως ψηφίζαμε για την Ευρώπη χωρίς να ξέρουμε ποια ήταν η Ευρώπη. Η κρίση ήταν αυτή που μας την αποκάλυψε, χωρίς όμως ακόμα να έχουμε δει όλες τις πραγματικές της πτυχές. Και πάνω σ΄ αυτό πρέπει να συζητήσουμε αναλυτικά και νηφάλια εν όψει των ευρωεκλογών, που από απαξιωμένες έγιναν καθοριστικές καθώς το αποτέλεσμα τους ίσως κρίνει πολλά για την πορεία της χώρας και το μέλλον όλων μας.