- Ένα κομματικοποιημένο κράτος δεν είναι ένα κράτος των πολιτών. Ούτε μπορεί να είναι αποδεκτό.
- Το κράτος των πολιτών απαιτεί μη κρατικοποιημένα κόμματα.
- Οι πολιτικές οργανώσεις πρέπει να πάψουν πλέον να είναι ΔΕΚΟ, δηλ. αποικιοποιημένες από την κρατική τάξη και να υπερεκπροσωπούν τα συμφέροντα της.
- Στόχοι των προτάσεων
- Ενδεικτικές συγκεκριμένες προτάσεις για την επίτευξη αυτών των στόχων.
α. Αναλογικότητα στην εκπροσώπηση των πολιτών εντός των κομμάτων. Όχι υπερεκπροσώπηση όσων αντλούν εισοδήματα κυρίως από το δημόσιο.
β. Να θεσπισθεί το ασυμβίβαστο κατοχής κομματικού η συνδικαλιστικού αξιώματος με θέση ευθύνης στην διοίκηση του Δημοσίου.
γ. Να απαγορευθεί, όπως σε άλλες χώρες, η πρόσληψη στο δημόσιο συγγενών των πολιτικών, κομματικών ή συνδικαλιστικών αξιωματούχων.
δ. Να πάψει η εξάρτηση των εργαζομένων στο δημόσιο και ο καθορισμός των όρων εργασίας και αμοιβής από τον κομματισμό.
- Νέα πολιτική κατεύθυνση – Νέα ηγεσία
********************************************
- Ένα κομματικοποιημένο κράτος δεν είναι ένα κράτος των πολιτών. Ούτε μπορεί να είναι αποδεκτό.
Στα μη κομματικοποιημένα κράτη οι πολίτες, και οι αδύναμοι, έχουν πρόσβαση, χωρίς επιλεκτικότητα και διακρίσεις, σε ορισμένα βασικά αγαθά η υπηρεσίες, ανάλογα με τις οικονομικές δυνατότητες της χώρας και τις πολιτικές προτεραιότητες.
Στα κανονικά κράτη των πολιτών οι δημόσιες δαπάνες παράγουν κοινωνικό πλούτο (υγεία, παιδεία, ασφάλεια, προστασία της οικογένειας, οικολογική προστασία) και όχι δημόσια μισθοδοτούμενους, μόνιμους ομήρους και πελάτες των κομμάτων. Υποστηρίζουν την επιχειρηματική δράση για να υπάρχει πλούτος και απασχόληση για τους περισσότερους και όχι για τους ημετέρους. Οι μισθοί στο δημόσιο ,για την ίδια εργασία δεν είναι μεγαλύτεροι από τον ιδιωτικό τομέα ούτε αμείβονται όλοι ανεξάρτητα από την προσφορά τους, χωρίς αξιολόγηση, με τα ίδια χρήματα . Τα μη κομματικοποιημένα κράτη ισορροπούν τα συμφέροντα των αδύναμων με τα συμφέροντα των επιχειρήσεων και των πιο δημιουργικών πολιτών για να βελτιώνουν τη ζωή όλων .
Σε ένα κομματικοποιημένο κράτος δεν αντιστοιχούν κανονικά αλλά κρατικοποιημένα κόμματα. Αποδείχθηκε ότι το κομματικοποιημένο κράτος και το κρατικοποιημένο κόμμα δεν είναι ούτε οικονομικά βιώσιμο, ούτε αναπτυξιακό ούτε κοινωνικά δίκαιο ούτε πολιτικά αποδεκτό .
- Το κράτος των πολιτών απαιτεί μη κρατικοποιημένα κόμματα .
Τα μη κρατικοποιημένα κόμματα δεν ελέγχονται από όσους νέμονται τους δημόσιους πόρους, δεν ηγεμονεύονται ούτε ελέγχονται οργανωτικά από την κρατική τάξη. Δεν υπερ-εκπροσωπούνται τα συμφέροντα της. Δεν ελέγχονται οι κομματικοί μηχανισμοί και διαδικασίες προνομιακά από επαγγελματίες αξιωματούχους η συνδικαλιστές του δημοσίου τομέα. Για να γίνουμε κράτος των πολιτών χρειαζόμαστε και άλλες πολιτικές και άλλες ηγεσίες με άλλη κοινωνική πορεία καταξίωση και πολιτικές δεξιότητες. Η δομή και λειτουργία των πολιτικών οργανισμών και η αλλαγή τους είναι αλληλένδετη με το στόχο να γίνουμε μία κανονική χώρα των πολιτών με πραγματικά επεξεργασμένες πολιτικές που παράγουν μεγαλύτερη προστιθέμενη κοινωνική αξία, με δημόσιους θεσμούς που δεν υπηρετούν ωμά ομάδες συμφερόντων που εκτρέπουν τη λειτουργία τους, ώστε να αντλούν προνομιακά το όφελος από τη λειτουργία τους.
- Οι πολιτικές οργανώσεις πρέπει να πάψουν πλέον να είναι ΔΕΚΟ, δηλ. αποικιοποιημένες απο την κρατική τάξη και να υπερεκπροσωπούν τα συμφέροντα της.
Οι πολιτικές οργανώσεις ως δημόσιοι θεσμοί της δημοκρατίας έχουν υποστεί μια σοβαρή μετάλλαξη. Κρατικοποιήθηκαν, δηλ. έγιναν μια μορφή ΔΕΚΟ που εξαρτώνταν σοβαρά από το κρατικό χρήμα και τη χρήση της κομματικής εξουσίας. Στα εσωτερικά των κομμάτων επικράτησαν οργανωτικά και ιδεολογικά οι εκπρόσωποι της κρατικής τάξης. Τα μέλη που προέρχονταν από το δημόσιο ή την κρατική τάξη, με προεξάρχοντες τους επαγγελματίες συνδικαλιστές του δημοσίου αποτέλεσαν τον κομματικό κορμό, τους αξιωματούχους των κομμάτων. Υπερ-εκπροσωπούνταν σε όλα τα οργανωτικά επίπεδα. Ασκούσαν ηγεμονική επιρροή στις εσωτερικές διαδικασίες . Κάθε προσπάθεια περιορισμού του επιλεκτικού κομματικού κρατισμού βαφτίζονταν νεοφιλελευθερισμός ή τεχνοκρατισμός ή ο, τιδήποτε αρκετά απωθητικό. Σε αγαστή συνεργασία οι εκπρόσωποι της κρατικής τάξης όλων των πολιτικών ή συνδικαλιστικών ή κοινωνικών ή αθλητικών ή άλλων οργανώσεων αντάλλασσαν τις θέσεις επιρροής, στις οποίες εναλλάσσονταν, ανάλογα με τις πλειοψηφίες, με προνομιακή πρόσβαση σε αγαθά, υπηρεσίες, πόρους . Με λύσσα και με κάθε λογής επιχειρήματα, εθνικιστικά, σοσιαλιστικά, θρησκευτικά πολέμησαν κάθε τι που μείωνε το κομματικοποιημένο κράτος. Πολέμησαν την αποκρατικοποίηση των τηλεφωνικών επικοινωνιών, των αεροπορικών συγκοινωνιών, των τραπεζών, των λιμανιών κλπ..Από την πλευρά τους αναμενόμενο. Χωρίς την προνομιακή πρόσβαση και εκμετάλλευση των δημοσίων πόρων η κρατική τάξη, οι κρατικοποιημένες πολιτικές οργανώσεις στερούνται το οικοσύστημα που αποτελεί την υλική βάση οργάνωσης και άσκησης επιρροής. Όταν περιορίστηκε το μέγεθος του κράτους, ή όταν αντικειμενοποιήθηκαν και απεξαρτήθηκαν από πολιτικές δηλ. κομματικές παρεμβάσεις σημαντικές λειτουργίες, όπως η συλλογή φόρων, βρέθηκαν τα κρατικοποιημένα κόμματα με μικρότερο πολιτικό κεφάλαιο και εκλογική επιρροή, οικονομικά χρεωμένα και ηθικά απαξιωμένα στη συνείδηση των πολιτών .
Αποδείχθηκε εμπράκτως ότι η αποκομματικοποίηση και η αποκρατικοποίηση ωφελούσε περισσότερο τους πολλούς από την κομματικά επιλεκτική διαχείριση του κατ΄ όνομα δημοσίου. Όμως παρέμεινε το πιο ισχυρό οχυρό της κρατικής τάξης : οι πολιτικές οργανώσεις. Η συρρίκνωση των παραδοσιακών εκπροσώπων των κρατισμού ( βαθύ ΠΑΣΟΚ,και λαικίστικη ΝΔ, ) δε σήμανε τη μείωση της υπέρ -εκπροσώπησης της κρατικής τάξης, την οποία διεκδικεί με περισσότερη επιτυχία πλέον, ως κάτοχος της κρατικής εξουσίας, ο ΣΥΡΙΖΑ . Η υπέρ εκπροσώπηση της κρατικής τάξης, η αυξημένη πολιτική και ιδεολογική της επιρροή ευθύνεται για την παρεμπόδιση κάθε προσπάθειας αποκρατικοποίησης και αποκομματικοποίησης, πριν το μνημόνιο και μετά το μνημόνιο . Κάθε προσπάθεια είτε ιδιωτικοποίησης είτε αξιολόγησης με γνώμονα το δημόσιο συμφέρον που αναγκαία συγκρουόταν με τον κομματισμό, συνάντησε σφοδρή αντίδραση κυρίως από τους εκπροσώπους της κρατικής τάξης στα κόμματα που παρέσυραν μεγάλο μέρος των εργαζομένων στο δημόσιο. Επικράτησε η αντίληψη ότι οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και οι δημόσιοι θεσμοί δεν πρέπει να ελέγχονται, αν προσφέρουν αυτά για τα οποία οι πολίτες πληρώνουν. Όλη αυτή η πολιτική ισχύς της κρατικής τάξης δεν θα ήταν δυνατή αν δεν είχαν κατοχυρώσει την υπέρ – εκπροσώπηση τους στο πολιτικό σύστημα και στα κρατικοποιημένα πολιτικά κόμματα.
Η ανασυγκρότηση της χώρας επιβάλλει τον περιορισμό της δυσανάλογης επιρροής της κρατικής τάξης. Η πολιτική ανασυγκρότηση του δημοκρατικού μπορεί να προχωρήσει και θα είναι ουσιαστική μόνο εάν τεθεί με σαφήνεια ως κεντρικό το πρόβλημα αυτό. Ως πρόβλημα και δημοκρατίας και κοινωνικής δικαιοσύνης και οικονομικής ανάπτυξης και θεσμικής ανάπτυξης. Ως καίριο πρόβλημα κάθε πολιτικού οργανισμού που δηλώνει ότι θέλει να εκπροσωπήσει το δημόσιο συμφέρον, τους πολίτες. Το κομβικό σημείο για την υπέρβαση της πολλαπλής κρίσης είναι η αποκομματικοποίηση του δημόσιου χώρου, η οποία προϋποθέτει την αποκρατικοποίηση των κομμάτων. Ο χώρος των δημοκρατικών πολιτών που αναζητά μια νέα οργανωτική έκφραση οφείλει να επιδιώξει και να επιτύχει την αποκρατικοποίηση του δικού του χώρου, αν θέλει να πείσει ότι δεν θα αποτελέσει επανάληψη του παρελθόντος. Πρέπει να προταθούν συγκεκριμένα μέτρα και όχι γενικόλογες διακηρύξεις. Μερικές συγκεκριμένες προτάσεις, στις οποίες μπορούν να προστεθούν ή να αφαιρεθούν κάποιες, αλλά στην ίδια κατεύθυνση είναι πιο πειστικές από όρκους και γενικόλογες διακηρύξεις.
- Στόχοι των προτάσεων είναι :
- Να τερματισθεί η υπερ-εκπροσώπηση της κρατικής τάξης (δηλ. όσων αντλούν εισοδήματα και πόρους από το δημόσιο) στο πολιτικό σύστημα και στις πολιτικές οργανώσεις. Να εκπροσωπηθούν οι πολίτες αναλογικά.
- Να διαχωρισθούν κομματική εξουσία και δημόσια διοίκηση. Να είναι ασυμβίβαστα τα κομματικά ή συνδικαλιστικά αξιώματα με θέσεις διοικητικής ευθύνης στο δημόσιο.
- Να πάψουν τα εργασιακά των εργαζομένων στο δημόσιο εν ευρεία εννοία να επηρεάζονται από τον κομματισμό και τον πολιτικό κύκλο (πρόσληψη, όροι, εργασίας, αμοιβές, διαπραγματεύσεις, απεργία, διαχείριση ανθρώπινου δυναμικού )
- Ενδεικτικές συγκεκριμένες προτάσεις για την επίτευξη αυτών των στόχων
5α. Αναλογικότητα στην εκπροσώπηση των πολιτών εντός των κομμάτων. Όχι υπερεκπροσώπηση όσων αντλούν εισοδήματα κυρίως από το δημόσιο. Είναι γνωστό ότι, αυτοί των οποίων η ζωή τους εξαρτάται σημαντικά από το Δημόσιο υπερ-εκπροσωπούνται στα πολιτικά κόμματα σε επίπεδο μελών , αλλά και σε επίπεδο οργάνων. Είναι απολύτως αναμενόμενο και ορθολογικό για αυτούς να επενδύουν χρόνο και ενέργεια, να δημιουργούν πολιτικές φιλίες, να συμμετέχουν σε δίκτυα, που θα επηρεάσουν την εργασιακή τους πορεία, το εισόδημα και ζωή τους .Όσο υπάρχει, κομματισμός στο δημόσιο χώρο θα υπάρχει ένα πλαίσιο κινήτρων και ένα οικοσύστημα που θα αναπαράγουν την υπερ-εκπροσώπηση της κρατικής τάξης και των εργαζομένων στο Δημόσιο εντός των κομμάτων .
Όσο υπάρχει υπερ-εκπροσώπηση (και αντίστοιχη υπο-εκπροσώπηση άλλων μεγάλων κατηγοριών) θα επιλέγονται πολιτικές και αξιωματούχοι φιλικοί προς αυτά τα συμφέροντα. Πρέπει να καταπολεμηθούν ταυτόχρονα ο επιλεκτικός κομματισμός στο δημόσιο χώρο και η υπερ-εκπροσώπηση της κρατικής τάξης, στο πολιτικό σύστημα. Είτε ανοίγοντας και αυξάνοντας την συμμετοχή των άλλων ομάδων, είτε θέτοντας σε όλες τις κοινωνικές ομάδες ανώτατα όρια, αντίστοιχα με το ειδικό βάρος τους στην κοινωνία. (Οι πρακτικές δυσκολίες δεν αποτελούν δικαιολογία για να διαιωνίζεται το πρόβλημα). Ένα κατασκευασμένο παράδειγμα για να γίνει σαφέστερο το επιχείρημα: Αν οι συνταξιούχοι η οι στρατιωτικοί η άλλοι αποτελούν το 30 % του πληθυσμού αλλά το 50 ή 60 % των μελών των κομμάτων αυτό δε θα ήταν δημοκρατικά ανεκτό. Θα ήταν ιδιαίτερα προβληματική μια τέτοια υπερεκπροσώπηση. Το ίδιο ισχύει για κάθε μεγάλη και σχετικά ομοιογενή από άποψη συμφερόντων ομάδα η κατηγορία που έχει εκπροσώπηση δυσανάλογα μεγαλύτερη από το ειδικό της βάρος στο συνολικό πληθυσμό. (Φυσικά δε μπορεί κάποιος, σε περιβάλλον φιλελεύθερης δημοκρατίας να εμποδίσει νομικά το ένα ή το άλλο κόμμα να εκπροσωπεί αποκλειστικά τους στρατιωτικούς τους συνταξιούχους τους ορθόδοξους κλπ.)
Όμως ο στόχος του περιορισμού της υπερεκπροσώπησης της κρατικής τάξης και ειδικότερα των μελών από το εν ευρεία εννοία δημόσιο κατατείνει μεταξύ πολλών και σε αποκατάσταση στρεβλώσεων της δημοκρατικής λειτουργίας. Αποτελεί προϋπόθεση για την αποκρατικοποίηση των πολιτικών οργανισμών και την αποκομματικοποίηση του κράτους .Πρέπει να είναι κεντρικός στόχος όσων επιδιώκουν την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού χώρου.
5β. Να θεσπισθεί το ασυμβίβαστο κατοχής κομματικού η συνδικαλιστικού αξιώματος με θέση ευθύνης στην διοίκηση του Δημοσίου. Δεν μπορεί να χρησιμοποιείται η κομματική εξουσία ως εφαλτήριο για τη συμμετοχή στη νομή της δημόσιας εξουσίας και αυτό να είναι με τη σειρά του ένα από τα πιο σημαντικά κίνητρα για πολιτική συμμετοχή. Αντίστοιχα ασυμβίβαστα πρέπει να υπάρξουν και από την πλευρά του δημοσίου. Πρέπει να διασφαλιστεί ότι σε όλες τις θέσεις ευθύνης στη δημόσια διοίκηση θα επιλέγονται από αρμόδιους επαγγελματίες της διαχείρισης ανθρωπίνων πόρων οι πλέον κατάλληλοι για κάθε δημόσια θέση με κριτήρια επαγγελματικής επάρκειας και όχι κομματικής ισχύος.
5γ. Να απαγορευθεί, όπως σε άλλες χώρες, η πρόσληψη στο δημόσιο συγγενών των πολιτικών, κομματικών ή συνδικαλιστικών αξιωματούχων, εκτός εάν η πρόσληψη γίνεται με αδιάβλητη διαδικασία και την επίβλεψη του ΑΣΕΠ .
5δ. Να πάψει η εξάρτηση των εργαζομένων στο δημόσιο και ο καθορισμός των όρων εργασίας και αμοιβής από τον κομματισμό.
Η πρόσληψη, εξέλιξη, αμοιβή των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα δεν πρέπει να εξαρτάται από κόμματα ή τον πολιτικό κύκλο. Η αμοιβή των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα θα πρέπει να κατώτερη από αυτές του ιδιωτικού τομέα η το πολύ αντίστοιχη. (Δεν πρέπει να μη συνυπολογίζεται η ασφάλεια αλλά και άλλα πλεονεκτήματα που συνδέονται με την εργασία στο δημόσιο). Όλες οι αποφάσεις για προσλήψεις εξελίξεις μισθολογικές η βαθμολογικές η ακόμα και μετακινήσεις αν πραγματοποιούνται 12 μήνες πριν εκλογική αναμέτρηση εθνικής σημασίας θα πρέπει να είναι αυτοδίκαια άκυρες. Η απεργία στο δημόσιο τομέα πρέπει να υπόκειται σε ειδικό καθεστώς καθώς διακυβεύονται δημόσια αγαθά και θα πρέπει να απαιτείται αυξημένη δημοκρατική νομιμοποίηση ώστε να εκπροσωπούνται αφενός η πλειοψηφία των εργαζομένων κάθε χώρου αλλά και με κάποιο τρόπο των υπολοίπων πολιτών που αλλιώς θα ήταν όμηροι μιας ομάδας η σε κάποιες περιπτώσεις και μιας δράκας επαγγελματιών απεργών.
- Νέα πολιτική κατεύθυνση – Νέα ηγεσία
Αν αυτό είναι το καίριο ζήτημα και για τη χώρα και για την ανασυγκρότηση του δημοκρατικού χώρου θα πρέπει η αναζήτηση νέας πολιτικής κατεύθυνσης, μιας νέας αρχής και νέας επί της ουσίας ηγεσίας, να εκφρασθεί με πρόσωπα που μπορούν να πείσουν, να συμβολίσουν με το πρόσωπο τους αυτή την κατεύθυνση . Πρέπει να απαντήσει ο καθένας που συμμετέχει στην ανάδειξη νέας ηγεσίας και κατεύθυνσης στο ερώτημα. Πως θα συμβάλλει συγκεκριμένα στην επικράτηση και την υλοποίηση της αποκρατικοποίησης του νέου πολιτικού οργανισμού, επιβάλλοντας την αλλαγή παραδείγματος και στην αποκομματικοποίηση του κράτους.
Ν’ ανοίξουν πόρτες και παράθυρα.
Να φύγουν τα ντουμάνια του τοξικού κομματισμού.
Ν’ αναπνεύσουν και ν’ ανοίξουν οι ορίζοντες, προοπτικές και ελπίδες όλων όσοι αισθάνονται αποπαίδια ενός κατώτερου Θεού, στη χώρα του κομματισμού, της οικογενειοκρατίας, της αναξιοκρατίας και της ασφυκτικής πρωτοκαθεδρίας της κρατικής τάξης και της φαιδράς πορτοκαλέας.