Ο πολιτικός χώρος ανάμεσα σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, δρομολόγησε μια ακόμη προσπάθεια συγκρότησης του -πιο περίπλοκη από τις προηγούμενες- ξεκινώντας από την εκλογή ηγεσίας.
Είναι προφανές ότι το μέχρι σήμερα πρόβλημα του χώρου, δεν είναι κυρίως τόσο το να ξεκαθαρίσει ιδεολογικά θέματα, όσο το να βρεθούν συμβιβαστικές λύσεις σύζευξης προσωπικών πορειών, πολλών κυβερνητικών πρωτοκλασάτων του παρελθόντος.
Οι μέχρι τώρα προσπάθειες τέτοιας σύζευξης απέτυχαν, γιατί το προφίλ και το πολιτικό αφήγημα των ηγετικών προσώπων, δεν κατάφερε να ελκύσει την εμπιστοσύνη ευρύτερων, (πέραν του 5-6%) κοινωνικών στρωμάτων, αναγκαίων για τη δυναμική ανάδειξης ισχυρού τρίτου πόλου.
Οι εν λόγω εκλογές ξαναθέτουν το ερώτημα, ποιο το κατάλληλο προφίλ ή μάλλον ποιο δεν είναι, για την ηγεσία του εν λόγω χώρου.
Άποψή μου (έχω αναφερθεί σχετικά από το 2013 με πολλά άρθρα μου στην παρούσα έγκριτη ιστοσελίδα αλλά και στην ιστοσελίδα μου www.aksiokratia.gr,) είναι ότι αν κυριαρχήσουν, για μια ακόμη φορά,πρωτοκλασάτοι του πελατειακού παρελθόντος ή παιδιά των κομματικών σωλήνων (κατ’ εικόνα και ομοίωση), δεν θα αποκτηθεί η αναγκαία δυναμική, ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδυναμωθεί περισσότερο ή η ΝΔ τερματίσει τη δυναμική της άνοδο. Αναλογεί άραγε σ’ όλους τους παραπάνω ανεξαίρετα, ίδια ευθύνη; Σαφώς όχι.
Κάποιοι κυβερνητικοί πολιτικοί του παρελθόντος εναντιώθηκαν στις πολιτικές της παρακμής και αποστασιοποιήθηκαν έγκαιρα, τολμώντας να παραμείνουν ειλικρινείς απέναντι στην κοινωνία. Όμως, τα χρόνια της κρίσης επιβεβαίωσαν -δυστυχώς- ότι εξακολουθεί να ισχύει η βαριά και αδυσώπητη ιστορική μοίρα: ‘’μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά’’. Αλλά, ‘’c’ est la vie’’!
Άποψή μου, είναι ότι ο χώρος μόνο με ηγεσία διαφορετικού προφίλ μπορεί να έχει μέλλον. Προφίλ που θα προσελκύσει αποστασιοποιημένους πολίτες από ευρύτερα στρώματα για να δοθεί δυναμική στο χώρο. Παράλληλα, η εν λόγω ηγεσία, θα πρέπει να είναι αρκούντως ικανή και αποτελεσματική ώστε να ωθήσει στο ξεμπλοκάρισμα του πολιτικού συστήματος, το οποίο συνεχίζει ‘’στομωμένο’’ από πελατειακές στρεβλώσεις του παρελθόντος και χωρίς σοβαρή και ειλικρινή μέχρι σήμερα βούληση να τις ξεπεράσει.
ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΗ «ΔΙΑΦΟΡΑ»;
Μια σοβαρή και πειστική ηγετική προσωπικότητα που θα εμπνέει εμπιστοσύνη, χωρίς στυλ καθοδηγητή ή μεσσία και χωρίς μισαλλόδοξη πολιτική συμπεριφορά και ακραία εριστική στάση απέναντι στις ηγεσίες των άλλων κομμάτων, (δηλ. χωρίς αντι-ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ υστερίες ή αβυσσαλέες αποστάσεις από την ‘’επάρατη’’). Προσωπικότητα, που θα επιδιώξει καλλιέργεια αυτογνωσίας στην κοινωνία, (κλειδί για τις κρίσιμες μεταρρυθμίσεις), ανοίγοντας δημόσια συζήτηση με τους πολίτες, για το τι έφταιξε τις τελευταίες δεκαετίες και έφτασε η χώρα ως εδώ και ποια τα διορθωτικά βήματα που αφορούν τόσο στο πολιτικό σύστημα όσο και στους ίδιους τους πολίτες. Φυσικά, η ανάλυση θα πρέπει να είναι νηφάλια, ρεαλιστική και ειλικρινής, χωρίς ξύλινο λόγο και με συγκεκριμένα παραδείγματα που θα οδηγούν σε απαντήσεις, ερωτημάτων όπως:
Α. Πώς και γιατί η χώρα ευνούχισε την παραγωγική της ζωντάνια και συρρίκνωσε τη δημιουργικότητά της.
Β. Γιατί τα πολιτικά πρόσωπα που λειτουργούν το πολιτικό σύστημα της χώρας, είναι ανεπαρκών ικανοτήτων -κατά πλειονότητα- και πώς μεγάλο μέρος της κοινωνίας, εγκλωβίστηκε και έγινε ανεκτικό στην ανεπάρκεια των προσώπων, που η ίδια ψήφιζε ως εκπροσώπους της.
Γ. Πώς και γιατί το εύκολο χρήμα κατασπαταλήθηκε, όχι για υποδομές παραγωγής αλλά για αντιπαραγωγικές πελατειακές εξυπηρετήσεις. Σημείωση: Η ΕΕ διέθεσε ποσά άνω των 100 δις δωρεάν στη χώρα για την αναδιάρθρωση της αγροτικής παραγωγής και της προσέδωσε αξιοπιστία για μεγάλο και εύκολο δανεισμό.
Δ. Πώς ξέμεινε αυτό το κράτος, ακόμη και στη καταστροφική κρίση, χωρίς αναπροσανατολισμό της φιλοσοφίας λειτουργίας του και χωρίς την αναγκαία επανεκπαίδευση, προκειμένου να απεγκλωβιστεί από τις πελατειακές λειτουργίες. Σημείωση: Περίπου 1 εκ. δημόσιοι υπάλληλοι εντάχθηκαν στο δημόσιο τομέα στη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Η πλειονότητα των διορισμών έγινε με κύριο’’ προσόν’’ την εμπορευματοποιημένη – πελατειακή ψήφο, σε θέσεις -εν πολλοίς- χωρίς περιγραφή καθηκόντων αλλά και χωρίς καμιά αξιολόγηση στη συνέχεια. Δεν ήταν άραγε επόμενο να διαμορφωθεί ένας μηχανισμός με μειωμένη αποτελεσματικότητα;
Ε. Πώς και γιατί η χώρα δεν κατάφερε να δρομολογήσει στη μεταπολίτευση, ένα εύρυθμο και αποτελεσματικό σύστημα παιδείας.
Σημείωση: Πέρασαν πάνω από 30 υπουργοί παιδείας, οι μισοί περίπου από τους οποίους, πανεπιστημιακοί καθηγητές.
Τέλος, η εν λόγω ηγεσία πρέπει να παρουσιάσει, σε αδρές γραμμές, ένα συγκροτημένο πλαίσιο μεταρρυθμίσεων, μέσα από τις οποίες θα επιδιωχθεί η αναίρεση των αιτίων της κρίσης, μαζί με οδικό χάρτη δράσεων και αποτελεσμάτων.
Αυτονόητα η συζήτηση με την κοινωνία δεν θα εστιάσει στο να εντοπίσει ενόχους (αργότερα μπορούν να αναζητηθούν ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες), αλλά κυρίως στο να δοθεί εναρκτήριο λάκτισμα για στροφή πορείας της χώρας.
Αν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, μέχρι την πρώτη ψηφοφορία της 5ης Νοεμβρίου, εμφανιστεί υποψηφιότητα με το παραπάνω προφίλ, θα ήταν μια ευκαιρία για την αλλαγή. Ευκαιρία, τόσο για τους απογοητευμένους από το πολιτικό σύστημα πολίτες διαφορετικών πολιτικών χώρων, όσο και για τους πολίτες του ενδιάμεσου χώρου, να κάνουν βήμα μπροστά -προς χάριν της χώρας-, με μαζική παρουσία και αλλαγμένα κριτήρια ψήφου, επιλέγοντας (ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ), ηγετική προσωπικότητα αντιπελατειακής πολιτικής «στόφας».