Είναι η αγαπημένη μου τηλεοπτική εκπομπή, η μόνη που παρακολουθώ με συνέπεια. Στο πρόγραμμα οι “Ράδιο Αρβύλα” (ΑΝΤ1) αναφέρονται ως “ψυχαγωγική εκπομπή” γιατί σατιρίζουν. Πραγματικά, μπορεί ακόμη και να κλάψεις από το γέλιο βλέποντας τις σκηνές του τηλεοπτικού μας σύμπαντος που επιλέγουν να σχολιάσουν. Ομως αυτή είναι μια μάλλον επιφανειακή περιγραφή. Η εκπομπή είναι βαθύτατα πολιτική (που λέει και το κλισέ…), κάτι καθόλου διασκεδαστικό. Κάποιες φορές, πάνω και πέρα από την πλάκα, είναι σκληρή, άλλοτε μελαγχολική, συνήθως αδίστακτα ειλικρινής στην αποτύπωση αυτού που είμαστε όλοι μαζί, της συλλογικής μας εικόνας.
Τους βλέπω γιατί περνάω καλά, γιατί χρειάζομαι τη ματιά τους για να δω παραπέρα, γιατί -κι όμως!- ενημερώνομαι. Το τελευταίο που μου έμαθαν είναι ότι ο πρωθυπουργός στο συνέδριο της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ έταξε στους νέους που “ζουν στην παιδική τους κρεβατοκάμαρα” και “δεν μπορούν να χαρούν τις ερωτικές τους σχέσεις” ελεύθερη χρήση δημοσίων κτιρίων (ναι, το υποσχέθηκε και αυτό, είπε ο Αντ. Κανάκης!), Ακουσα το σχετικό απόσπασμα που δεν το είχα ακούσει και δεν το είχα διαβάσει πουθενά, στην αρχή αναρωτήθηκα μήπως πρόκειται για επιτυχημένο μοντάζ, αλλά, όχι, ήταν αλήθεια, το είπε πράγματι. Μετά παρακολούθησα βίντεο που μετέδωσαν στο δελτίο ειδήσεων δύο τηλεοπτικοί σταθμοί με ένα παιδάκι στη βόρεια Κορέα να κάνει κήρυγμα μίσους εναντίον των Αμερικανών. Το βίντεο ήταν απόσπασμα από σατρική ταινία (The Interview) και όχι έργο του φοβερού Κιμ Κιμ Γιονγκ Ουν, αλλά μεταδόθηκε από συγκλονισμένους δημοσιογράφους που δήλωσαν και έδειχναν σοκαρισμένοι πριν πατηθεί το “play”.
Στις δημοσκοπήσεις που μετρούν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στα ΜΜΕ, είμαστε στον πάτο. Οι πολίτες δεν πιστεύουν όσα ακούν, διαβάζουν και βλέπουν, δεν πληρώνουν για να ενημερωθούν (γι αυτό και είναι δραματική η πτώση της κυκλοφορίας των εφημερίδων), καταναλώνουν μόνο δωρεάν προϊόντα και αυτό χωρίς καθόλου σεβασμό, με επιφυλακτικότητα, κάποτε αποστροφή ή μίσος.
Το βράδυ του πρώτου γύρου των γαλλικών εκλογών δεν υπήρχαν σχετικές εκπομπές ούτε στα κανάλια που πουλάνε ποιοτική ενημέρωση και ευρωπαϊσμό. Ε, δεν θα διέκοπταν ψυχαγωγικά προγράμματα υψηλής τηλεθέασης για λόγους κοινωνικής ευθύνης, αφού καλή η αξιοπιστία, καλύτερες οι διαφημίσεις.
Μια ιδέα θα ήταν να επαναλάβουν το ίδιο και το βράδυ των ελληνικών εκλογών, να γλιτώσουμε τη φασαρία.
Κατά τα άλλα, ισχύει μάλλον αυτό που λένε οι “Ράδιο Αρβύλα”, θα έχουμε μνημόνια μέχρι να σβήσει ο ήλιος…