Καλό είναι να αποφεύγει κανείς τη φιλολογία του παραλόγου, ειδικά στην κεντρική πολιτική, ειδικότερα στην εξωτερική πολιτική, ακόμη περισσότερο όταν τα θεσμικά και διαρθρωτικά ζητήματα μιας παρακμάζουσας και υπ’ ατμόν κοινωνίας όπως η ελληνική σοβούν επικινδύνως. Έλα όμως που η ατέρμονα ανθρωποφάγα φύση της τελευταίας καθορίζει και καθορίζεται εν σχέσει προς την πρώτη, την πτυχή των εξωτερικών σχέσεων των «εθνικών θεμάτων» και επιτάσσει «συνεννόηση» όχι όμως «νόηση».

Συγκεκριμένα και τηλεγραφικώς: αφού ο στηριζόμενος στο ρώσικο φασισμό ιρανόφιλος σουνίτης κουμπάρος πρώην Έλληνος πρωθυπουργού εκφοβίζει, τελεσιδικεί, τερατουργεί και ανασταίνει, αφού είναι δύσκολο στη χώρα μας να αποδεχθούμε και να επιδιώξουμε προσφυγή στη Χάγη υπάρχει ακόμη δυνατότητα ειρηνική, αξιοπρεπής , λειτουργική και συμφέρουσα για την αμοιβαία τωώ ενόψει συμβαλλομένων επωφελή επίλυση και επενδυτική αποδέσμευση του ζητήματος καθορισμού ΑΟΖ. Αν όντως η Ελλάδα δεν εντάσσεται στις  χώρες όπου οι υδρογονάνθρακες (=πετρέλαια) λειτουργούν απομειωτικά στο επίπεδο δημοκρατίας και ελευθεριών (βλ. π.χ. Βενεζουέλα και Χαλιφάτα, Εμιράτα κ.τ.τ.), ας είναι οι κανόνες της καλής γειτονίας, του ορθολογισμού και της συνεργασίας εκείνοι που μπορούν να αποτρέψουν μονομερείς, ολιγομερείς ή προβληματικές  ενέργειες  στην κεντρική και ανατολική Μεσόγειο.

Αν η Ελλάδα ενοχλείται δικαίως ή αδίκως από τις τουρκικές πρωτοβουλίες στην άκανθο καθορισμού ΑΟΖ, ας μην ΤΑ επαναλαμβάνει τα γνωστά, τα ίδια: ενημερώσεις, κλάψες, ευχολόγια και δεήσεις στον Ύψιστο, στον Πλανητάρχη ή στη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.  Το ατελέσφορο και μπανάλ όλων αυτών δε συνιστά παρά τροφή στην «ανάδελφη» και «εξαιρετική» φύση του ελληνικού εθνισμού, ποτιστικό έδαφος του εθνολαϊκισμού και των αιμοβόρων που μας καθυποτάσσουν.

Η κυβέρνηση ας αντιληφθεί ότι εκπροσωπεί μια χώρα μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, μια χώρα που υποτίθεται λειτουργεί και στο διεθνή χώρο με κανόνες και συνεταιρισμούς. Ας πράξει η Ελλάδα το ελάχιστο: ας καλέσει όλες τις χώρες της κεντρικής και ανατολικής Μεσογείου, από τη Σλοβενία, Ιταλία και Μάλτα μέχρι το Λίβανο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο σε συζητήσεις για την υπογραφή διεθνούς πολυμερούς συνθήκης για την ειρηνική και οικολογικά σώφρονα εκμετάλλευση της περιοχής, συνθήκη που κάποτε θα συμπεριλάβει με διαπραγματεύσεις, υποχωρήσεις, συμβιβασμούς, δούναι και λαβείν (όπως κάνουν οι δημοκρατίες και όχι τα έθνη μπούληδες) συνολική ρύθμιση των ορίων ΑΟΖ των κρατών μελών της συνθήκης.

Κι αν καλούμενη η Τουρκία αρνηθεί τη συμμετοχή της ας λύσουν οι υπόλοιποι τις διαφορές κι ας απελευθερώσουν τη συνεργασία. Το ίδιο θα ΤΟ μετρήσουν και οι βομβιστές τύπου  Άσαντ αλλά και οι αλλοπρόσαλλοι, τύπου (δυστυχώς) προέδρου Αναστασιάδη. Θα μετρήσουν τις καταστάσεις και οι πολύγλωσσοι εσωτερικά και εξωτερικά Λιβανέζοι, Τριπολιτανοί και Βεγγάζιοι. Κι εμείς ας αγγίξουμε τον τύπον κι ας υποχωρήσουμε από την προστασία της Γάζας/Χαμάς, τη ρητορική ασφυξία έναντι των ομοδόξων και το μεγαλοϊδεατισμό που μας κατατρύχει. Αλλιώς μεθυσμένοι/ες συμπατριώτες/ισσες όπως ο καπετάνιος του EXXON  VALDEZ θα εξοκείλουμε στα αβαθή. Θα φταίνε πάλι οι άλλοι;

Δεν ξεχνιόμαστε: εργαζόμαστε για να βρεθούμε στη Θεσσαλονίκη, λίγο κοντά Άνοιξη, κοντά μας. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ