Δεν ξέρω πόσο το πρόσεξαν στην τηλεόραση, αλλά ο Πρωθυπουργός μιλώντας στο ΣΕΒ, είχε στάση σώματος που παρέπεμπε σε οραματιστή που βλέπει μακριά στο μέλλον, αλλά υπόσχεται πράγματα που ο ίδιος δεν πιστεύει. Κοιτούσε ψηλά, λοξά, ελαφρώς αριστερά, ή δεξιά από τη δική του σκοπιά. Έτσι απέφευγε να κοιτάξει το ακροατήριο, ίσως απεχθάνονταν ότι υπήρχε κάτω, ίσως φοβόταν, δεν ξέρω. Ίσως γιατί όσα έλεγε δεν τα πίστευε και δεν ήθελε να τον καταλάβουν. Εκείνη τη στιγμή σκέφτηκα πώς θα ήταν η γλώσσα του σώματος και το βλέμμα του αν μιλούσε στην Κεντρική Επιτροπή του Κόμματός του.
Λίγο μετά, είδα το κ. Μητσοτάκη να απευθύνεται στο ίδιο ακροατήριο. Ήταν σε γνώριμο χώρο, έβλεπε κάτω, τους κοιτούσε κατάφατσα. Είπε πως θα μειώσει φόρους και εισφορές, «αν τους πληρώνουν» και διαμήνυσε πως «δεν θα επιτρέψει να αναπτυχθούν παθογένειες όπως μία επιχειρηματική ελίτ εν πολλοίς κρατικοδίαιτη, που λειτούργησε σε μία κλειστή οικονομία προστατευμένη από τον ανταγωνισμό». Ήταν σαν να μιλούσε σε ακροατήριο που γνώριζε καλά, και έκανε συμφωνία, ένα ντηλ, μαζί τους.
Όταν Πρωθυπουργός και Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης απευθύνονται στο ΣΕΒ μιλούν στην Οικονομία, όχι στην Κοινωνία. Οι άνθρωποι στους οποίους μιλούν έχουν δύναμη, κινούν την Οικονομία, παράγουν δουλειές, εισόδημα, φόρους το αίμα της Κοινωνίας. Το κυριότερο, επηρεάζουν πολλούς, και ψηφίζουν με τα κεφάλαιά τους. Κάποιοι ρισκάρουν πολλά, αλλά, ταυτόχρονα γνωρίζουν και καταλαβαίνουν ακόμη περισσότερα, δεν είναι εύκολο ακροατήριο. Ξέρουν καλά ποιος είναι μαζί τους και ποιος όχι, αλλά δεν ξεχνούν το «Μποδοσάκειο, με το γκουβέρνο τζάνε μ’». Οι «ειδικοί» λένε πως «στηρίζουν Τσίπρα», αλλά κάποιοι ανήκουν στη «υγειά επιχειρηματικότητα και, περισσότεροι ξέρουν και από … δημοσκοπήσεις.
Ο Πρωθυπουργός διαχειρίζεται την επερχόμενη ήττα. Επιλέγει το φινάλε μίας πρώτης πράξης σε ένα έργο που εξελίσσεται σε μονόπρακτο. Ο κ. Τσίπρας, όμως, δεν βλέπει τον εαυτό του «περαστικό» στην Πολιτική. Υποθέτω πως αντιμετωπίζει με δέος το μέλλον εκτός πολιτικής, ή σε δεύτερο ρόλο, και σκοπεύει να πρωταγωνιστεί για πολύ. Αυτό συνεπάγεται μακρόπνοη στρατηγική με ελιγμούς και τακτικές υποχωρήσεις. Θα κάνει Εκλογές για να τις χάσει με τη μικρότερη δυνατή διαφορά. Αυτό θα συμβεί όταν οι «δάφνες» της «εξόδου» θα είναι νωπές και τα δάκρυα από τις περικοπές εισοδημάτων ακόμη, στο κοντινό μεν, αόρατο δε, μέλλον.
Λίγο πριν, λίγο μετά τις Γιορτές θα έχουμε Εκλογές. Όσοι «ποντάρουν» στον Τσίπρα, ρισκάρουν πολλά. Αυτοί που ήταν στο ΣΕΒ ίσως είναι άπληστοι πλεονέκτες, αλλά έχουν κοινό γνώρισμα, δεν είναι ηλίθιοι και γνωρίζουν το συμφέρον τους.