*Γλωσσικό ολίσθημα ή πολιτική απρέπεια; Γιατί και οι Λέξεις έχουν την Αισθητική τους.

   “Τα μέταλλα αναγνωρίζονται από τον ήχο τους, οι άνθρωποι από τα λόγια τους” (Graffity).

           Η πολιτική ως η τέχνη του διοικείν αλλά και του εφικτού όπως διακήρυξε ο Όττο Φον Μπίσμαρκ προϋποθέτει και συνεπάγεται όχι μόνον το πάθος για την εξουσία, αλλά και τη δεδηλωμένη θέληση διακονίας του δημοσίου συμφέροντος.

           Η Πολιτική σίγουρα συνιστά μία προσωπική πάλη για επικράτηση έναντι  του πολιτικού αντιπάλου,  χωρίς αυτό βέβαια να σημαίνει πως μπορεί το πολιτικό υποκείμενο να χρησιμοποιεί κάθε αθέμιτο μέσο.

         Ο Πολιτικός Πολιτισμός επιβάλλει να σέβεσαι τον πολιτικό σου αντίπαλο, χωρίς αυτό να σε υποχρεώνει να είσαι επιεικής στην κριτική σου προς αυτόν.

         Κανείς Πολιτικός δεν πείθει όταν χρησιμοποιεί απαξιωτικά λόγια για τον αντίπαλό του. Εννοείται πως οι πολιτικές ύβρεις κινούνται εκτός «πολιτικής νομιμότητας και ευπρέπειας».

           Η  αγοραία γλώσσα στον πολιτικό διάλογο και η ειρωνεία υποβιβάζουν την πολιτική στο επίπεδο του πεζοδρομίου, αφού οι λέξεις συνιστούν το κόσμημα του ανθρώπου.

        Κάθε συνειδητό γλωσσικό ολίσθημα (απρεπείς - ειρωνικοί χαρακτηρισμοί) από μέρους κάποιου πολιτικού που στοχεύει στην υποτίμηση του αντιπάλου του είναι τόσο απεχθές και επικίνδυνο για τον πομπό (υποκείμενο λόγου) όσο και η πτώση μετά από ένα ολίσθημα των ποδιών.

      “Κρείττον είναι τοις ποσίν ολισθείν ή τη γλώττη”  (Ζήνων, ο Κιτιεύς).

       Αν όλα τα παραπάνω ισχύουν και αποτελούν το βασικό πλαίσιο ενός πολιτισμένου πολιτικού αγώνα και μάλιστα κατά την προεκλογική περίοδο και περισσότερο ακόμα για έναν βετεράνο της πολιτικής από το χώρο της ΝΔ, τότε πώς μπορούν να αιτιολογηθούν ή και να δικαιολογηθούν δηλώσεις του τύπου:

      “Όφειλε να πάρει και έναν δεξιό το ΠΑΣΟΚ. Έχουμε μαζέψει το μισό ΠΑΣΟΚ. Αφήστε να φύγει ένας από εμάς να πάει στο ΠΑΣΟΚ. Για όνομα του Θεού, σιγά πια,  γίνεται ολόκληρος  ντόρος. Εμένα να πειράζει; Ευτυχώς τον ξεφορτωθήκαμε”.

        Μας ξαφνιάσατε κ. Κακλαμάνη τόσο για το περιεχόμενο όσο και για το ύφος της δήλωσής σας. Δεν μάς είχατε συνηθίσει σε τέτοιες δηλώσεις.

            Αλήθεια η πολιτική είναι ένα «πάρε-δώσε» στελεχών; Πήραμε τρεις από τον αντίπαλο, μάς πήραν ένα. Θυμίζει λίγο αυτό το αλισβερίσι στις μεταγραφές ποδοσφαιρικών ομάδων. Αλήθεια αυτό είναι η Πολιτική;

       Εκείνο, όμως, που μάς ξάφνιασε δυσάρεστα ήταν οι λέξεις που χρησιμοποιήσατε. Κι αυτό γιατί και οι Λέξεις έχουν την αξία και τη σημασία τους, αφού «Σκεπτόμαστε με λέξεις και εκφράζουμε τη Σκέψη μας με λέξεις».

         Τι θα πει «Ευτυχώς τον ξεφορτωθήκαμε»; Εκφράζει ανακούφιση; Τόσο επαχθές (ίσως και επαχθές) φορτίο για τη ΝΔ ήταν ο κ. Ζαγοράκης; Αν ήταν αυτή η αιτία, τότε αυτό αποτελεί έμμεση αιχμή-μομφή τόσο για την εκλογή του από τον ελληνικό λαό όσο και για την επιλογή του κόμματός σας.

         Αλήθεια,  καινοφανείς απόψεις είναι όλα αυτά από ένα ιστορικό στέλεχος της ΝΔ που το διακρίνει  η  έντιμη πολιτική σκέψη και κυρίως για την γλωσσική ευπρέπεια.

         «Ευτυχώς τον ξεφορτωθήκαμε». Δηλαδή θεωρούσατε τον κ. Ζαγοράκη στο κόμμα σας “ληγμένο εμπόρευμα” (ημερομηνία ανάλωσης κατά προτίμηση) και αναζητούσατε ευκαιρία να το ξοδέψετε-καταναλώσετε; H θητεία του κ. Ζαγοράκη ήταν για σάς μία “ζημιογόνος επιχείρηση” και έπρεπε να την «Ξεφορτωθείτε»;

           Αυτή η ανθρωποφαγία κ. Κακλαμάνη δεν συνάδει ούτε με τα πολιτικά ήθη ούτε και με τον πολιτικό πολιτισμό. 

         Σημειωτέον πως ο κ. Ζαγοράκης δεν καταφέρθηκε με δηλώσεις εναντίον της ΝΔ, ούτε και εναντίον σας. Ακόμη και όταν πληροφορήθηκε τις δηλώσεις σας απάντησε με ευγένεια και αμφισημία:

                       “…Εγώ είμαι με την Εθνική Ελλάδος…”

       Μπορεί τα «άλογα όταν γεράσουν να τα σκοτώνουν», αλλά προκειμένου για τους αχρείαστους πλέον πολιτικούς μας (πάντα σύμφωνα με τις δηλώσεις σας) δεν χρησιμοποιούμε την ίδια μέθοδο για τα γερασμένα άλογα. Και οι πολιτικοί είναι άνθρωποι.

        Καμιά φορά οι λέξεις μάς πληγώνουν περισσότερο από τις πράξεις. Ο Breton είπε καθαρά:

             “Μία λέξη και όλα σώζονται. Μία λέξη και όλα χάνονται”.

          Και χάθηκαν πολλά κ. Κακλαμάνη με το «Ευτυχώς τον ξεφορτωθήκαμε». Φιλοξενούμενος της ΝΔ ήταν ο κ. Ζαγοράκης και χαρήκατε που απαλλαγήκατε από την φιλοξενία - συγκατοίκηση; Επειδή και στο δικό σας κόμμα υπάρχουν υποψήφιοι από άλλα κόμματα, αλλά δεν ακούσαμε γι αυτούς το θλιβερό  «Ευτυχώς τον ξεφορτωθήκαμε».

          Θα είναι κρίμα η δήλωσή σας να μεταφραστεί από τους πολίτες πως οι υποψήφιοι Ευρω-Βουλευτές δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένας  “περιοδεύων θίασος”, μέχρι που να βρεθεί κάποιος άλλος στο μέλλον, ίσως και από άλλο κόμμα, για να δηλώσει με ανακούφιση και περισσή ειρωνεία το «Ευτυχώς τον ξεφορτωθήκαμε».

         Επειδή οι λέξεις είναι η εικόνα και ο ήχος της σκέψης μας και επειδή μερικές φορές οι λέξεις αποκαλύπτουν άθελά μας τις πιο μύχιες πεποιθήσεις μας και τα αισθήματά μας για τους άλλους, ας είμαστε πιο προσεκτικοί στη χρήση τους, γιατί όπως είπε και ο Ευριπίδης:

    “Ει μη καθέξεις γλώσσαν, έσται σοι κακά” (αν δεν προσέξεις τη γλώσσα-λέξεις σου, θα βρεις τον μπελά σου).